Jump to content

മഹാഭാരതം മൂലം/ആശ്രമവാസികപർവം/അധ്യായം38

വിക്കിഗ്രന്ഥശാല സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
മഹാഭാരതം മൂലം/ആശ്രമവാസികപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം38

1 [കുന്തീ]
     ഭഗവഞ് ശ്വശുരോ മേ ഽസി ദൈവതസ്യാപി ദൈവതം
     സാ മേ ദേവാതിദേവസ് ത്വാം ശൃണു സത്യാം ഗിരം മമ
 2 തപസ്വീ കോപനോ വിപ്രോ ദുർവാസാ നാമ മേ പിതുഃ
     ഭിക്ഷാം ഉപാഗതോ ഭോക്തും തം അഹം പര്യതോഷയം
 3 ശൗചേന ത്വ് ആഗസസ് ത്യാഗൈഃ ശുദ്ധേന മനസാ തഥാ
     കോപസ്ഥാനേഷ്വ് അപി മഹത്സ്വ് അകുപ്യം ന കദാ ചന
 4 സ മേ വരം അദാത് പ്രീതഃ കൃതം ഇത്യ് അഹം അബ്രുവം
     അവശ്യം തേ ഗൃഹീതവ്യം ഇതി മാം സോ ഽബ്രവീദ് വചഃ
 5 തതഃ ശാപഭയാദ് വിപ്രം അവോചം പുനർ ഏവ തം
     ഏവം അസ്ത്വ് ഇതി ച പ്രാഹ പുനർ ഏവ സ മാം ദ്വിജഃ
 6 ധർമസ്യ ജനനീ ഭദ്രേ ഭവിത്രീ ത്വം വരാനനേ
     വശേ സ്ഥാസ്യന്തി തേ ദേവാ യാംസ് ത്വം ആവാഹയിഷ്യസി
 7 ഇത്യ് ഉക്ത്വാന്തർ ഹിതോ വിപ്രസ് തതോ ഽഹം വിസ്മിതാഭവം
     ന ച സാർവാസ്വ് അവസ്ഥാസു സ്മൃതിർ മേ വിപ്രണശ്യതി
 8 അഥ ഹർമ്യതലസ്ഥാഹം രവിം ഉദ്യന്തം ഈക്ഷതീ
     സംസ്മൃത്യ തദ് ഋഷേർ വാക്യം സ്പൃഹയന്തീ ദിവാകരം
     സ്ഥിതാഹം ബാലഭാവേന തത്ര ദോഷം അബുധ്യതീ
 9 അഥ ദേവഃ സഹസ്രാംശുർ മത്സമീപ ഗതോ ഽഭവത്
     ദ്വിധാകൃത്വാത്മനോ ദേഹം ഭൂമൗ ച ഗഗനേ ഽപി ച
     തതാപ ലോകാൻ ഏകേന ദ്വിതീയേനാഗമച് ച മാം
 10 സ മാം ഉവാച വേപന്തീം വരം മത്തോ വൃണീഷ്വ ഹ
    ഗമ്യതാം ഇതി തം ചാഹം പ്രണമ്യ ശിരസാവദം
11 സ മാം ഉവാച തിഗ്മാംശുർ വൃഥാഹ്വാനം ന തേ ക്ഷമം
    ധക്ഷ്യാമി ത്വാം ച വിപ്രം ച യേന ദത്തോ വരസ് തവ
12 തം അഹം രക്ഷതീ വിപ്രം ശാപാദ് അനപരാധിനം
    പുത്രോ മേ ത്വത്സമോ ദേവ ഭവേദ് ഇതി തതോ ഽബ്രുവം
13 തതോ മാം തേജസാവിശ്യ മോഹയിത്വാ ച ഭാനുമാൻ
    ഉവാച ഭവിതാ പുത്രസ് തവേത്യ് അഭ്യഗമദ് ദിവം
14 തതോ ഽഹം അന്തർഭവനേ പിതുർ വൃത്താന്തരക്ഷിണീ
    ഗൂഢോത്പന്നം സുതം ബാലം ജലേ കർണം അവാസൃജം
15 നൂനം തസ്യൈവ ദേവസ്യ പ്രസാദാത് പുനർ ഏവ തു
    കന്യാഹം അഭവം വിപ്ര യഥാ പ്രാഹ സ മാം ഋഷിഃ
16 സ മയാ മൂഢയാ പുത്രോ ജ്ഞായമാനോ ഽപ്യ് ഉപേക്ഷിതഃ
    തൻ മാം ദഹതി വിപ്രർഷേ യഥാ സുവിദിതം തവ
17 യദി പാപം അപാപം വാ തദ് ഏതദ് വിവൃതം മയാ
    തൻ മേ ഭയം ത്വം ഭഗവൻ വ്യപനോതും ഇഹാർഹസി
18 യച് ചാസ്യ രാജ്ഞോ വിദിതം ഹൃദിസ്ഥം ഭവതോ ഽനഘ
    തം ചായം ലഭതാം കാമം അദ്യൈവ മുനിസാത്തമ
19 ഇത്യ് ഉക്തഃ പ്രത്യുവാചേദം വ്യാസോ വേദവിദാം വരഃ
    സാധു സർവം ഇദം തഥ്യം ഏവം ഏവ യഥാത്ഥ മാം
20 അപരാധശ് ച തേ നാസ്തി കന്യാ ഭാവം ഗതാ ഹ്യ് അസി
    ദേവാശ് ചൈശ്വര്യവന്തോ വൈ ശരീരാണ്യ് ആവിശന്തി വൈ
21 സന്തി ദേവ നികായാശ് ച സങ്കൽപാഞ് ജനയന്തി യേ
    വാചാ ദൃഷ്ട്യാ തഥാ സ്പർശാത് സംഘർഷേണേതി പഞ്ചധാ
22 മനുഷ്യധർമോ ദൈവേന ധർമേണ ന ഹി യുജ്യതേ
    ഇതി കുന്തി വ്യജാനീഹി വ്യേതു തേ മാനസോ ജ്വരഃ
23 സർവം ബലവതാം പഥ്യം സർവം ബലവതാം ശുചി
    സർവം ബലവതാം ധർമഃ സർവം ബലവതാം സ്വകം