മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം/അധ്യായം204

മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം 204

1 [നാരദ]
     ജിത്വാ തു പൃഥിവീം ദൈത്യൗ നിഃസപത്നൗ ഗതവ്യഥൗ
     കൃത്വാ ത്രൈലോക്യം അവ്യഗ്രം കൃതകൃത്യൗ ബഭൂവതുഃ
2 ദേവഗന്ധർവയക്ഷാണാം നാഗപാർഥിവ രക്ഷസാം
     ആദായ സർവരത്നാനി പരാം തുഷ്ടിം ഉപാഗതൗ
3 യദാ ന പ്രതിഷേദ്ധാരസ് തയോഃ സന്തീഹ കേ ചന
     നിരുദ്യോഗൗ തദാ ഭൂത്വാ വിജഹ്രാതേ ഽമരാവ് ഇവ
4 സ്ത്രീഭിർ മാല്യൈശ് ച ഗന്ധൈശ് ച ഭക്ഷൈർ ഭോജ്യൈശ് ച പുഷ്കലൈഃ
     പാനൈശ് ച വിവിധൈർ ഹൃദ്യൈഃ പരാം പ്രീതിം അവാപതുഃ
5 അന്തഃപുരേ വനോദ്യാനേ പർവതോപവനേഷു ച
     യഥേപ്സിതേഷു ദേശേഷു വിജഹ്രാതേ ഽമരാവ് ഇവ
6 തതഃ കദാ ചിദ് വിന്ധ്യസ്യ പൃഷ്ഠേ സമശിലാതലേ
     പുഷ്പിതാഗ്രേഷു ശാലേഷു വിഹാരം അഭിജഗ്മതുഃ
7 ദിവ്യേഷു സർവകാമേഷു സമാനീതേഷു തത്ര തൗ
     വരാസനേഷു സംഹൃഷ്ടൗ സഹ സ്ത്രീഭിർ നിഷേദതുഃ
8 തതോ വാദിത്രനൃത്താഭ്യാം ഉപാതിഷ്ഠന്ത തൗ സ്ത്രിയഃ
     ഗീതൈശ് ച സ്തുതിസംയുക്തൈഃ പ്രീത്യർഥം ഉപജഗ്മിരേ
9 തതസ് തിലോത്തമാ തത്ര വനേ പുഷ്പാണി ചിന്വതീ
     വേഷം ആക്ഷിപ്തം ആധായ രക്തേനൈകേന വാസസാ
10 നദീതീരേഷു ജാതാൻ സാ കർണികാരാൻ വിചിന്വതീ
    ശനൈർ ജഗാമ തം ദേശം യത്രാസ്താം തൗ മഹാസുരൗ
11 തൗ തു പീത്വാ വരം പാനം മദരക്താന്ത ലോചനൗ
    ദൃഷ്ട്വൈവ താം വരാരോഹാം വ്യഥിതൗ സംബഹൂവതുഃ
12 താവ് ഉത്പത്യാസനം ഹിത്വാ ജഗ്മതുർ യത്ര സാ സ്ഥിതാ
    ഉഭൗ ച കാമസംമത്താവ് ഉഭൗ പ്രാർഥയതശ് ച താം
13 ദക്ഷിണേ താം കരേ സുഭ്രൂം സുന്ദോ ജഗ്രാഹ പാണിനാ
    ഉപസുന്ദോ ഽപി ജഗ്രാഹ വാമേ പാണൗ തിലോത്തമാം
14 വരപ്രദാന മത്തൗ താവ് ഔരസേന ബലേന ച
    ധനരത്നമദാഭ്യാം ച സുരാ പാനമദേന ച
15 സർവൈർ ഏതൈർ മദൈർ മത്താവ് അന്യോന്യം ഭ്രുകുടീ കൃതൗ
    മദകാമസമാവിഷ്ടൗ പരസ്പരം അഥോചതുഃ
16 മമ ഭാര്യാ തവ ഗുരുർ ഇതി സുന്ദോ ഽഭ്യഭാഷത
    മമ ഭാര്യാ തവ വധൂർ ഉപസുന്ദോ ഽഭ്യഭാഷത
17 നൈഷാ തവ മമൈഷേതി തത്ര തൗ മന്യുർ ആവിശത്
    തസ്യാ ഹേതോർ ഗദേ ഭീമേ താവ് ഉഭാവ് അപ്യ് അഗൃഹ്ണതാം
18 തൗ പ്രഗൃഹ്യ ഗദേ ഭീമേ തസ്യാഃ കാമേന മോഹിതൗ
    അഹം പൂർവം അഹം പൂർവം ഇത്യ് അന്യോന്യം നിജഘ്നതുഃ
19 തൗ ഗദാഭിഹതൗ ഭീമൗ പേതതുർ ധരണീതലേ
    രുധിരേണാവലിപ്താംഗൗ ദ്വാവ് ഇവാർകൗ നഭശ് ച്യുതൗ
20 തതസ് താ വിദ്രുതാ നാര്യഃ സ ച ദൈത്യ ഗണസ് തദാ
    പാതാലം അഗമത് സർവോ വിഷാദഭയകമ്പിതഃ
21 തതഃ പിതാമഹസ് തത്ര സഹ ദേവൈർ മഹർഷിഭിഃ
    ആജഗാമ വിശുദ്ധാത്മാ പൂജയിഷ്യംസ് തിലോത്തമാം
22 വരേണ ഛന്ദിതാ സാ തു ബ്രഹ്മണാ പ്രീതിം ഏവ ഹ
    വരയാം ആസ തത്രൈനാം പ്രീതഃ പ്രാഹ പിതാമഹഃ
23 ആദിത്യചരിതാംൽ ലോകാൻ വിചരിഷ്യസി ഭാമിനി
    തേജസാ ച സുദൃഷ്ടാം ത്വാം ന കരിഷ്യതി കശ് ചന
24 ഏവം തസ്യൈ വരം ദത്ത്വാ സർവലോകപിതാമഹഃ
    ഇന്ദ്രേ ത്രൈലോക്യം ആധായ ബ്രഹ്മലോകം ഗതഃ പ്രഭുഃ
25 ഏവം തൗ സഹിതൗ ഭൂത്വാ സർവാർഥേഷ്വ് ഏകനിശ്ചയൗ
    തിലോത്തമാർഥേ സങ്ക്രുദ്ധാവ് അന്യോന്യം അഭിജഘ്നതുഃ
26 തസ്മാദ് ബ്രവീമി വഃ സ്നേഹാത് സർവാൻ ഭരതസത്തമാൻ
    യഥാ വോ നാത്ര ഭേദഃ സ്യാത് സർവേഷാം ദ്രൗപദീ കൃതേ
    തഥാ കുരുത ഭദ്രം വോ മമ ചേത് പ്രിയം ഇച്ഛഥ
27 [വൈ]
    ഏവം ഉക്താ മഹാത്മാനോ നാരദേന മഹർഷിണാ
    സമയം ചക്രിരേ രാജംസ് തേ ഽന്യോന്യേന സമാഗതാഃ
    സമക്ഷം തസ്യ ദേവർഷേർ നാരദസ്യാമിതൗജസഃ
28 ദ്രൗപദ്യാ നഃ സഹാസീനം അന്യോ ഽന്യം യോ ഽഭിദർശയേത്
    സ നോ ദ്വാദശ വർഷാണി ബ്രഹ്മ ചാരീ വനേ വസേത്
29 കൃതേ തു സമയേ തസ്മിൻ പാണ്ഡവൈർ ധർമചാരിഭിഃ
    നാരദോ ഽപ്യ് അഗമത് പ്രീത ഇഷ്ടം ദേശം മഹാമുനിഃ
30 ഏവം തൈഃ സമയഃ പൂർവം കൃതോ നരദ ചോദിതൈഃ
    ന ചാഭിദ്യന്ത തേ സാർവേ തദാന്യോന്യേന ഭാരത