രണ്ടാം പ്രകരണം പമ്പ ദുഃഖങ്ങൾ വന്നു വലുതായണയുന്ന നോ മുൾക്കാമ്പിലോ മതിഭക്തിയൊടീശപാദം സൌഖ്യത്തിലോ മാമിയന്നു വസിക്കു മെന്നാൽ ദുഃഖങ്ങൾ വന്നിടുവതാണു് ഗുണം ജഗത്തിൽ. ( സ ) പാരം പുഷ്പശ്രീ ചൂണ്ടിയും നല്ലമലതരമഹാ കാന്തിയേന്തുന്നൊര കൃഷ്ണം മാഘമാഴിക്കടിയിലിരുളിലാ ഴത്തിൽ വാഴുന്നിതോം കഷ്ടം!വൻ ദുർഗ്ഗാഭവികളില് തുപോൽ പൂക്കളൊട്ടല്ല പൂക്കു ന്നിഷ്ടം തൽസൌരഭം നിഷ്ഫലമഥ മരുഭൂ വായുവിൽ പോയിടുന്നു. ഭക്ഷണം വാസരസഗേഹേ പോയിടാം കഷ്ടപ വിരസ വിരസ ഗേഹ ത്തിലും പോയിടൊല്ലാ സരസസരസതന്നെ പോയീടവേണം. വന്ന പൂത്ത്യാ വിൺമൂത്രമൂന്ന് ഹൃദയമമലമായ ദോഷവും സ്വസ്ഥമായി ശുദ്ധത്വം തേട്ടലിനായ് പവനനനുസരി ച്ചീടവേ ക്ഷത്തിനാല ഉൾത്തീ കത്തിശ്ശരീരം വിശദകരണമായ ലാഘവം പൂണ്ടിടുമ്പോ ഉൾക്കൊണ്ടിടേണമെന്നും വിധിനിയമിതമ കാലമാണിഷമേറ്റം. ശീലഭാരമെഴും ഭാഷാ, പുഷ്പഭാരമെഴും ലതാ, അഭാരമെഴും വാണി, യിവ വൈശിഷ്ട്യമാർന്നിടും. അമൃതം സൽഗുണാ ഭാഷ്യമൃതം ബാലഭാഷിതം; അമൃതം രാജസമ്മാനം മമൃതം മാനഭാജനം. വൻ ഭാഷയുണ്ടാവതുവരെപ്പാതി വസ്തുവതാം പുമാൻ ശിശുക്കളില്ലാത്ത ഗൃഹം ശ്മശാനസമമാം ദൃഢം,
താൾ:Subhashitharathnakaram-patham-pathipp-1953.pdf/92
ദൃശ്യരൂപം