രണ്ടാം പ്രകരണം വെണ്മയേമിയലും മൃഗാങ്കനുടെ ബിംബമധ്യഗതമങ്കവും സമ്മദാകുലതയോടു തന്നെയിഹ നോക്കിടുന്നിതു സമസ്തരും. ഗുരുഭക്തി. അദ്ധ്യാപകൻ തന്റെ പരുഷോക്തി കേട്ടി ഉൾത്താരു കത്താതെ മഹത്വമൊ ശാണോ പലത്തിന്നുവാന്ന മാം ക്ഷോണീദ്ധാവിൽ വിളങ്ങിടുന്നു. വൈദേഹിതൻ നൂപുരമിങ്ങു കണ്ടേൻ മോന് ലക്ഷ്മണ! ഞാനിദാനീം അന്വേഷണം ചെയ്യുക മറ്റു ഭൂഷാ വൃന്ദത്തെയും നീയിഹ് കാനനത്തിൽ അറിഞ്ഞുകൂടാ മമ കങ്കണാദി ഭൂഷാഗണം ശ്രീരഘുനാഥ! തെല്ലും അറിഞ്ഞിടുന്നേനനിശം പദാം നമിക്കയാൽ നൂപുരമൊന്നുമാത്രം, ഗുരുജനമുരചെയ്യും ശാസനം കേൾപ്പതിന്നാ യുരുതര കുതുകം പൂണ്ടപ്പോഴും വാണിടേണം ദുരിതനിവരുത്തും ദുഷ്ടമാർഗ്ഗണ പോയി ടരുതരുതു പാരം ദുസ്സഹം തന്നെ നൂനം. ഗൃഹസ്ഥവൃത്തി. പല ന്യായാർജ്ജിതം ദ്രവ്യമിയന്നു തത്ത്വ ജ്ഞാനത്തോടാഗന്തുകമിത്രമായി ശാസ്ത്രജ്ഞനായ് സത്യവചസ്സുമായ ഗൃഹസ്ഥനത്രേ ഭുവി മാനനീയൻ. അന്നാളോളം സ്വവിദ്യാ ബുധനുമഹിത യാം, വൃത്തിയും ശുദ്ധയാകും, നന്നായ് വൈദഗ്ധ്യമേലും കവിതയുമുള്ള വായ് വന്നിട്ടും വേണ്ടവണ്ണം, എന്നപാകത്തിനായിട്ടുഴറിന് ഗൃഹിണീ വിട്ടിട്ടും കുട്ടി വന്നി ട്ടിനകം നാസ്തി തൈലം നഹി ലവണവുമി ല്ലെന്നു ചൊല്ലുന്നതില്ലാ.
