രണ്ടാം പ്രകരണം തെറ്റിടാതിതു തങ്കലോ ദൃഢതരം നേരേ മറിച്ചായ മുററും മുഢതയാകുമജ്ജനമതിൽ നരം കാട്ടിൽ പോയ്ക്കായുന്നതും, കുരുടനെ കണ്ണാടി കണ്ടീടുവാൻ കാട്ടീടുന്നതു, മെണ്ണയിട്ടു ശുനിതൻ നാട്ടിത്താമരയെ സ്ഥലത്തിൽ വള മി ട്ടീടുന്നതും, മൂഢനെ പാട്ടിൽ ചെന്നു ഭജിക്കയെന്നതിഹ യാ തൊന്നാണതാ വന്നിടും. ന വാചാലന്റെ വചസ്സിലും സുവിതൻ ഭാഷാമൃതത്തിങ്കലും സ്വപ്രജ്ഞയെഴും ജനത്തിനു രസം തുല്യം നിനച്ചീടുകിൽ; പോത്തന്മാർ വനത്തിലക്കുറുനരി കൂട്ടങ്ങൾ ശബ്ദത്തിലും ചൊല്ലേറും കുയിലിന്റെ ശബ്ദമതിലും തുല്യം മനോവൃത്തിതാൻ. ശങ്കിക്കാതിഹ കാക! നീ മധുവൊലി തേന്മാവിൽ വാണീവിധം ക്രോം ക്രോമെന്നു കരഞ്ഞിടായ്ക്കു കുയിലെ ന്നാത്തീടുവൻ നിന്നെ ഞൻ താൻ കൂടും സ്ഥലവാൽ ഗുണമെഴും, നേപാളഭൂപാളിക ത്തിങ്കൽത്തങ്കിന് പങ്കവും കരുതിടും കസ്തൂരിയെന്നാരു. പ്രാണിച്ചും മുത്തിയും പിന്നെയുമുടന ഹിച്ചുമേററം ചുവച്ചും നാണിക്കാതും വൈരസ്യമൊടു ഭുവി കള ന്നതിൽ കേണിടൊല്ലം, ചോറും മണമേ! നിന്നുടെയകമതു ക ടീടുവാൻ കീശനശ്ശ ക്കാണാൽ നിന്നെപ്പൊടിക്കാഞ്ഞതു പരമു കാ രം നിനക്കെന്നു.
