ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നമാത്രമല്ല. ഗരുഡൻ ശിഷ്യനേപോലേ തൊഴുതുകൊണ്ട ഉണ്ണിയേ സേവിക്കുകയും കൂടി ചെയ്യുന്നു.
വൃദ്ധ-- (സന്തോഷത്തോടു കൂടി) മഹാരാജാവേ! ഞാൻ കൃതാർത്ഥയായി. അക്ഷത ശരീരനായ എന്റെ ഉണ്ണിയുടെ മുഖം കാണ്മാൻ സംഗതിവന്നുവല്ലോ.
മലയ-- ആര്യപുത്രനേ വാസ്തവത്തിൽ കാണുന്നുണ്ടെങ്കിലും എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ വിശ്വാസം വരുന്നില്ലല്ലോ. ഇതെന്താണ?
ജീമൂതകേ-- (അടുത്തുചെന്നു)ഉണ്ണീ! വരു! വരു! എന്നേ ആലിംഗനംചെയ്യൂ!
ജീമൂതവാ--(എണീക്കാൻ ഭാവിച്ചപ്പോൾ ഉത്തരീയം വീഴുകയും മോഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.)
ശംഖ-- കുമാരാ! ആശ്വസിക്കു! ആശ്വസിക്കു!
ജീമൂതകേ-- അയ്യോഇണ്ണി! നീ എന്നേകണ്ടിട്ടും ഉപേക്ഷിച്ചുപോകുന്നുവോ?
വൃദ്ധ-- അയ്യോ! മകനേ! നീ എന്നേ വാക്കുകൊണ്ടു പോലും ആദരിച്ചില്ലല്ലോ.
മലയ-- അയ്യോ ആര്യപുത്രാ! അങ്ങ ഗുരുജനത്തേകൂടി എങ്ങിനെ ഉപേക്ഷിച്ചു?
ശംഖ-- കഷ്ടം! ദുഷ്ടനായ ശംഖചൂഡ! പരാത്മരക്ഷിത പ്രാണ! മാത്രക്കു മാത്രക്കു മരണത്തേക്കാൾ കഠിനമായ ദുഃഖം അനുഭവിക്കുന്ന നിയ്യ ഗർസ്ഥനായിരിക്കുമ്പോൾ അന്നേ നശിച്ചുപോയില്ലല്ലോ.
ഗരു-- ഇതൊക്കെയും നിന്ദ്യനായ എന്റെ വിചാര ശൂന്ന്യയായ പ്രവൃത്തിയുടെ വിലാസമാണ്. അതുകൊണ്ട ഇങ്ങിനെ ചെയ്യാം (സ്വപക്ഷങ്ങൾ വീശിക്കൊണ്ട) ഹേമാത്മൻ! ആശഅവസിക്കു! ആശ്വസിക്കു!
 ഇതിലെ ഉള്ളടക്കത്തിന്റെ സ്കോർ ലഭിക്കുന്നതു് ഈ താൾ ആദ്യം ടൈപ്പു ചെയ്തുതുടങ്ങിയ Sreejithkoiloth എന്ന ഉപയോക്താവിനായിരിക്കും. | |||||
| ഈ താളിന്റെ ഗുണനിലവാരം: (വിശദവിവരങ്ങൾക്കു് ഈ ലേഖനം കാണുക) | |||||
| സങ്കീർണ്ണത | തനിമലയാളം | അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം | ടൈപ്പിങ്ങ് പുരോഗതി | ഫോർമാറ്റിങ്ങ് മികവ് | അക്ഷരശുദ്ധി |
| (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) |
