| “ | എന്നാലും ഞാനതിവിതതമാമാധിപാഥോധിപൂരേ
നന്നായിപ്പോൾ നളിനനയനേ ! വീണിതാ കേണിടുന്നേൻ ഇന്നാരോടെൻവ്യസനമറിയിക്കുന്നു ഞാൻ? നിന്നുപാന്തേ വന്നാലല്ലാതൊരു സുഖമെനിക്കില്ല പൊയ്യല്ല തെല്ലും|| |
” |
എന്നാലും യുക്തികൊണ്ടു അടുത്ത ശ്ലോകത്തിൽ വിവരിച്ച വിധത്തിൽ സ്ഥാപിക്കാമെങ്കിലും; അതിവിതതമാമാധിപാഥോധിപൂരേ, ഏറ്റം വിശാലമായ ആധിയാകുന്ന ആഴിയിൽ; ഇന്നാരോടെൻ വ്യസനമറിയി- ക്കുന്നു ഞാൻ ? ആരോടു ഞാൻ ആവലാധി പറയേണ്ടു; ആവലാധി കേൾക്കേ- ണ്ടവൻ കേൾക്കാത്ത സ്ഥിതിക്കു സംഗമം എങ്ങനേ സാധിക്കും! വിരഹശാന്തി- വരാതേ സുഖവും ദുൎഘടമാകുന്നു.
| “ | കുന്നിച്ചീടും കുളുർമതിരുചാ സുന്ദരേ മന്തിരേ നാ-
മൊന്നിച്ചിന്ദീവരദളഗളഗ്രാഹിനേത്രേ ! സുഖേന| ചെന്നിട്ടോരോ കളികളിലെഴും കൗതുകത്തോടു വാണോ- രന്നിക്കഷ്ട സ്ഥിതി വരുവതായോൎത്തിരുന്നോ തരിമ്പും|| |
” |
ഇന്തീവരദളഗളഗ്രാഹിനേത്രേ! കരിങ്കൂവളപ്പൂവിന്റേ എതളിനേ കഴുത്തിനു പിടിച്ചു തള്ളുന്ന കണ്ണുള്ളവളേ, തത്തുല്യനേത്രേ; വാണോരന്നു, വാണകാലത്തിൽ; തരിമ്പും, ലേശംപോലും; അപ്രതീക്ഷിതമായ് വന്നതാകയാൽ ഇൗ വിരഹം അതിദുസ്സഹമെന്നു ഭാവം.
| “ | ആപത്തേവം ബത വരുവതിന്നായതാക്ഷീമണേ! മൽ-
പാപത്തേത്താൻ പ്രബലതരമാം ഹേതുവായോൎത്തിടുന്നേൻ| സ്വാപത്തേയും സുമുഖി! - യശനത്തേയുമുജ്ഡിച്ചു പശ്ചാ- ത്താപത്തേ ഞാൻ പരമനുഭവിക്കുന്നു തന്മൂലമിപ്പോൾ|| |
” |
തന്മൂലം, പാപമൂലം; വിരഹഹേതുഭുതമായ ആ പാപത്തിനു ഇടം കൊടു- ത്തല്ലോ എന്നു പശ്ചാത്താപം. അന്നു നിന്നോടു ഒരുമിച്ചു സ്വാപത്തേയും (ഉറക്കത്തേയും) അശനത്തേയും അനുഭവിച്ചിരുന്ന സ്ഥാനത്തു ഇന്നു പശ്ചാത്താപ- ത്തേ ആണു അനുഭവിക്കുന്നതു എന്നു ഭാവം.
