E. രൂപകാലങ്കാരം.
FIGURES OF SPEECH.
Of the remaining figures of speech the most important are:
A. പദാവൎത്തനം
THE REPETITION OF A WORD.
857. ഇനി വാചകത്തിന്നു അഴകും ഇമ്പവും വരുത്തുന്ന ചില സൌത്രീകവിശേഷങ്ങളെ ചൊല്ലുന്നതിൽ മലയായ്മയിലേ പദാവൎത്തനം എല്ലാറ്റിലും മുമ്പുകൊണ്ടതു.
1. THIS MAY EITHER ARISE FROM EMPHASIS (INTERJECTIONAL).
ആയതു ഒന്നുകിൽ അവധാരണാൎത്ഥമാം (അനുകരണം പോലേ).
നാമങ്ങൾ: ചൊല്വാൻ പണി പണി (ഭാര.)
പ്രതിസംജ്ഞകൾ: എന്തെന്തു നീ കാട്ടുന്നു (ചാണ. ആശ്ചൎയ്യം.)
ക്രിയകൾ: നല്ലതു ചൊന്നേൻ ചെന്നേൻ നല്കുക സീതാ തന്നേ (കോ. രാ.) ഒക്കും ഒക്കും എന്നതാമത്യൻ (ചാണ. it agrees so well, said the minister).
വിധി: അത്രൈവ നില്പിൻ നില്പിൻ (ഹ. stop there!) ശിവ ശിവ ചെറ്റുമരുതരുതിതു മതി മതി താപം കളക (കേ. രാ.)
അവ്യയങ്ങൾ: അലമലമിതരുതരുതു (ഭാര.) പണ്ടുപണ്ടേയുള്ളൊരു രാജ്യം (പ. ത.) മേലേ മേലേ മേലേ വീണവനിമറയിന്നു (ബ്രഹ്മ. ൩ കുറി പോരിലേ താറുമാറു )
2. OR IT IS DISTRIBUTIVE, ITERATIVE, FREQUENTATIVE, AND CONTINUATIVE.
858. അല്ലായ്കിൽ വിഭജനം, സമഭിഹാരം, പുനരൎത്ഥം, തുടൎച്ച എന്നീ അൎത്ഥങ്ങളോടു നടക്കും. ഉ-ം
a.) Nouns നാമങ്ങൾ: കൂട്ടം കൂട്ടമായിട്ടുണ്ടു (കേ. രാ. in successive crowds) നളൻ നളൻ എന്നൊരു പ്രസിദ്ധി (നള.) നാലു നാൾ അന്തി അന്തിക്കു തല കഴുകുക (വൈ. ശാ.)
