ഇന്ദുലെഖാ.
ഒന്നാം അദ്ധ്യായം.
പ്രാരംഭം.
ചാത്തരമെനൊൻ— എന്താണ മാധവാ ഇങ്ങിനെ സാഹസമാ
യി വാക്ക പറഞ്ഞത. ഛീ- ഒട്ടും നന്നായില്ലാ- അദ്ദെഹത്തി
ന്റെ മനസ്സപൊലെ ചെയ്യട്ടെ— കാരണവന്മാൎക്ക നൊം കീ
ഴടങ്ങണ്ടെ--നിന്റെ വാക്ക കുറെ കവിഞ്ഞു പൊയി.
മാധവൻ —അശെഷം കവിഞ്ഞിട്ടില്ലാ- സിദ്ധാന്തം ആരും കാ
ണിക്കരുത- അദ്ദെഹത്തിന്ന മനസ്സില്ലെങ്കിൽ ചെയ്യെണ്ട—
ശിന്നനെ ഞാൻ ഒന്നിച്ചു കൊണ്ടുപൊവുന്നു- അവനെ ഞാ
ൻ പഠിപ്പിക്കും.
കുമ്മിണി അമ്മ-വെണ്ട കുട്ടാ, അവൻ എന്നെ പിരിഞ്ഞു പാ
ൎക്കാൻ ആയില്ലാ-നീ ചാത്തരെയൊ ഗൊപാലനെയൊ
കൊണ്ടുപൊയി പഠിപ്പിച്ചൊ- ഏതായാലും നിന്നൊടു കാര
ണവൎക്ക മുഷിഞ്ഞു- ഞങ്ങളൊട മുമ്പതന്നെ മുഷിഞ്ഞിട്ടാണെ
ങ്കിലും നിന്നെ ഇതുവരെ അദ്ദെഹത്തിന്ന വളരെ താല്പൎയ്യമാ
യിരുന്നു.
മാധവൻ — ശരി-ചാത്ത ജെഷ്ടനെയും ഗൊപാലനെയും എ
നി ഇംക്ലീഷപഠിപ്പിക്കാൻ കൊണ്ടുപൊയാൽ വിചിത്രംതന്നെ.
ഇങ്ങിനെ ഇവർ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടു നില്ക്കുന്നമദ്ധ്യെ ഒരു
ഭൃത്യൻ വന്ന മാധവനെ അമ്മാമൻ ശങ്കരമെനൊൻ വിളിക്കു
ന്നു എന്ന പറഞ്ഞു. ഉടനെ മാധവൻ, അമ്മാമന്റെ മുറിയിലെ
ക്ക പൊയി.
