താൾ:Bhashabharatham Vol1.pdf/361

 എ​ന്നാത്രേ പൂർവ്വമാം ധർമ്മം സജ്ജനങ്ങളുരപ്പതും.

   ധർമ്മമെന്നല്ലധർമ്മംതാൻ തൻ ഭർത്താവുരചെയ്യുകിൽ

   ഭാര്യയായതുചെയ്കെന്നണാര്യവേദജ്ഞർസമ്മതം:

   വിശേഷിച്ചും പുത്രകാമ സ്വസന്താനം ജനിക്കുവാൻ

   അത്രത്തോളമെനിക്കുണ്ടു പുത്രദർശനകൗതുകം.

   രക്താംഗുലി കലർന്നേറ്റം പത്മപത്രാഭമാം കരം

   മൂർദ്ധാവിൽവെച്ചു കൂപ്പിക്കൊണ്ടത്രയ്ക്കർത്ഥിച്ചിടുന്നു ഞാൻ.

   സുകേശി, നീയെന്റെ വാക്കാൽ ദ്വിജതാപസമുഖ്യനാൽ

   ചൊല്പൊങ്ങിടും മക്കളെയിങ്ങുൽപാദിപ്പിച്ചിടണമേ!

  നിന്നാൽ സുന്ദരി, ഞാൻ പുത്രനുള്ളോർക്കാം ഗതി നേയുവൻ.


      വൈശമ്പായനൻ പറഞ്ഞു

  എന്നു ചൊന്നളവാക്കുന്തി പാണ്ഡുരാവിനോടുടൻ

  ഭർതൃപ്രിയഹിതം ചെയ് വോളുത്തരം ചൊല്ലി സുന്ദരി.

   കുന്തി പറഞ്ഞു

  പിതൃഗേഹേ ബാലയാം ഞാൻ പാന്ഥപൂജയ്ക്കു നിൽക്കവേ

  ശുശ്രൂഷിച്ചേനുഗ്രതീക്ഷ്ണവൃതനാമൊരു വിപ്രനെ
 
  നിഗൂഢധർമ്മനിയമൻ ദുർവ്വാസോമുനിയാണവൻ

  സംശിതാത്മാവവനെ ഞാൻ പ്രയത്നാൽ പ്രീതനാക്കിനോൻ.

  ഭഗവാനാഭിചാരത്തോടെനിക്കു വരമേകിനാൻ

  ഈ മന്ത്രവുമെനിക്കോതീട്ടരുളിച്ചെയ്തിതിങ്ങനെ,

  ദുർവ്വാസാവു പറഞ്ഞു

  ഏതേതു ദേവനേ നീയീ മന്ത്രാവാഹനചെച്ചുമോ

  അവൻ സകാമനോ നഷ്ടകാമനോ നിന്റെ പാട്ടിലാം:

  അതാതു ദേവപ്രീത്യാ തേ രാജ്ഞി, പുത്രൻ പിറന്നിടും.

  കുന്തി പറഞ്ഞു

  പിതൃഗേഹത്തിൽവെച്ചേവമേതിനാനന്നു ഭാതത!

  ബ്രാഹ്മണൻ ചൊൽവതോ സത്യമതിൻ കാലവുമായിതാ

  നിന്നാജ്ഞയാൽ ദേവനെ ഞാനാഹ്വാനംചെയ്യുവൻ നൃപ!

  ആ മന്ത്രംകൊണ്ടു രാജേന്ദ്ര, നമുക്കുണ്ടായ് വരും മകൻ.

  ആവാഹിക്കേണ്ടതിന്നേതു ദേവനെച്ചൊൽക സന്മതേ!

  നിന്നാജ്ഞകേൾപ്പാൻ കാക്കുന്നേനിന്നീക്കർമ്മത്തിലേക്കു ഞാൻ

  പാണ്ഡു പറഞ്ഞു

  ഇന്നുതന്നെ വരാരോഹേ, യത്നിച്ചാലും യഥാവിധി

  ആവാഹിക്കൂ ധർമ്മനെയാദ്ദേവൻ പുണ്യാത്മകൻ ശുഭേ!

  അധർമ്മത്താൽ ധർമ്മമേതും കലരില്ലാ നമുക്കിതിൽ

  ധർമ്മമെന്നല്ലയോ നാട്ടാർ ധർമ്മദേവനെയോർപ്പതും.

  കരുക്കളിൽദ്ധാർമ്മികനായ് വരുമസ്സുതനും ദൃഢം

  ധർമ്മൻ തന്നൊരാക്കുമാരനധരമ്മത്തിൽ രമിച്ചിടാ.