വനമാല/ഉൾനാട്ടിലെ ഓണം
| വനമാല (കവിതാസമാഹാരം) രചന: ഉൾനാട്ടിലെ ഓണം |
|
|
കാവ്യങ്ങൾ
വീണ പൂവ് · ഒരു സിംഹപ്രസവം |
|
കവിതാസമാഹാരം
|
|
വിവർത്തനം
|
|
സ്തോത്ര കൃതികൾ
|
|
മറ്റു രചനകൾ
|
|
|
വനമാല എന്ന കവിതാസമാഹാരത്തിൽ നിന്ന്
എന്തുല്ലാസഭരം നിനയ്ക്കിലുളവാ-
കുന്നെന്തൊരാനന്ദമി-
ന്നെന്തോ കേരളമാകെയാകൃതി പകർന്നു
ദ്യോവിലും ഭൂവിലും
അന്തശ്ശോഭകലർന്ന രണ്ടു മഴതൻ
മദ്ധ്യസ്ഥമാം കാലവും
ചന്തം ചിന്തിയെഴുന്നു രണ്ടിലകളു-
ള്ളമ്പും നറുമ്പൂവുപോൽ.
കുറ്റം വിട്ടിഹ കാലശക്തി പുതുതായ്
കൊല്ലാബ്ദമാമുണ്ണിയെ-
പ്പെറ്റെന്നോർത്തു പിതാമഹീപ്രകൃതിയി-
ന്നേറ്റം പ്രസാദിക്കയോ,
തെറ്റെന്നാ ശിശുതന്നെ സസ്മിതവിലാ-
സത്താൽ സമസ്താശയം
മുറ്റും പോന്നു ഹരിക്കയോ! രസദമല്ലോ
ബാല്യമെല്ലാർക്കുമേ.
തിങ്ങും കാറുകൾ നീങ്ങി കാട്ടിലവുതൻ
കാർപ്പാസമെല്ലാം പറ-
ന്നെങ്ങോ പോകുവതോ സിതാഭ്രമമെവിടന്നോ
വന്നുചേരുന്നതോ!
എങ്ങാണ്ടെറ്റി വിരിച്ച വസ്ത്രനിരയാ
വണ്ണാനെ വഞ്ചിച്ചഹോ-
യിങ്ങിക്കാറ്റു ഹരിച്ചുപോയ് ഗഗനമാർ
ഗ്ഗത്തിൽ പരത്തുന്നതോ?
ആവാമായതു തന്നെയിന്നഖിലദേ-
വന്മാർക്കുമുത്സാഹമാ-
മീവണ്ണം ‘നടമാറ്റ’വർക്കു പവനൻ
ലാക്കായ് വിരിക്കുനതാം
ഭൂവിൽ കൗതുകമീവിധം ഭൂവനരമ്യം
കണ്ടുകൊണ്ടാടുവാ-
നേവം പോന്നഥവാ രചിച്ചിടുകയാം
കൂടാരമോരോന്നവർ.
സ്ഥൂലച്ഛായ മരം വെടിഞ്ഞിഹ ഗമി-
ക്കുമ്പോലെ പോഅം പൂമുകിൽ-
ജ്ജാലത്തിൻ നിഴലാൽ ജനങ്ങൾ വെയിലിൽ-
പ്പോകുന്നു ശോകംവിനാ
ലീലയ്ക്കായ് വെളിയിൽക്കടന്നിതു പിടി-
പ്പാനങ്ങുമിങ്ങ്നും ദ്രുതം
ബാലന്മാർ ധൃതമത്സരം രസമിയ-
ന്നോടുന്നു വാടങ്ങളിൽ.
ദൂരത്താണിനിയും പ്രഭാതമെഴുനേ-
റ്റെന്നാലുമിന്നേറ്റവും
നേരത്തേ വിളികൂട്ടിടുന്നു ഖവവൃന്ദം
ഹന്ത! സന്തുഷ്ടിയാൽ
നേരായ് കാക്ക കരഞ്ഞു ‘താത! ജനനീ
കേൾക്കുയെഴീക്കെ’ന്നെഴു-
ന്നോരോ കേളികളോർത്തുറക്കമിയലാതേ
വത്സരുത്സാഹികൾ.
സ്വാപം വിട്ടെഴുമംഗനാജനമകത്തൂദ്-
ഗേയപുണ്യാർത്ഥമാം
ഭൂപാളം തുടരുന്നഹോ! മനമലി-
ഞ്ഞാർക്കും ലയിക്കുന്നതിൽ
ദീപത്തിന്നരികത്തു വൃദ്ധകളെയാ-
ശങ്കിച്ചു പൈതങ്ങൾ പോയ്
ശ്രീപൊങ്ങും ശുഭരാമനാമജപമാ-
യെങ്ങും മുഴങ്ങുന്നതും.
മന്ദം മർമ്മരഭാഷി പൂർവ്വപവനൻ
മന്ത്രിച്ചണഞ്ഞൂ, ഗളം
നന്ദിച്ചാട്ടി വിടർന്ന പൂക്കൾ, ചിരകുൽ-
ക്ഷേപിച്ചു തേനീച്ചകൾ
വന്നെല്ലാം വഴിയോളമാശു പരിമാർ
ജ്ജിച്ചു തളിച്ചു ഗൃഹം
നന്നാക്കി യുവദാസിമാർ നടനമാ-
യീ ലക്ഷ്മിയിക്ഷോണിയിൽ.
(അപൂർണ്ണം)