വനമാല/അച്ഛൻ
| വനമാല (കവിതാസമാഹാരം) രചന: അച്ഛൻ |
|
|
കാവ്യങ്ങൾ
വീണ പൂവ് · ഒരു സിംഹപ്രസവം |
|
കവിതാസമാഹാരം
|
|
വിവർത്തനം
|
|
സ്തോത്ര കൃതികൾ
|
|
മറ്റു രചനകൾ
|
|
|
വനമാല എന്ന കവിതാസമാഹാരത്തിൽ നിന്ന്
പള്ളിക്കൂടം വിട്ടു സായം പടിക്കൽ
തുള്ളിച്ചാടിച്ചെന്നു ഞാനെത്തിടുമ്പോൾ
തള്ളിക്കാര്യം സർവമെന്നച്ഛനെന്നിൽ
ക്കൊള്ളിക്കുന്നൂ നോട്ടമെന്നും കൃപാദ്രൻ
ജോടും മുണ്ടും പുസ്തകം പന്തുമെല്ലാം
മേടിച്ചേകുന്നെന്റെ പാഠം കഴിഞ്ഞാൽ
കൂടിക്കേളിക്കില്ലിനിക്കാരുമെങ്കിൽ
കൂടുന്നച്ഛൻ-ബാലനല്ലെങ്കിലും താൻ
രണ്ടാളും ഹാ! ഞങ്ങൾ കണ്ണാടി തന്നിൽ
ക്കാണ്ടാൽ തോന്നും കൗതുകം സ്വല്പമല്ല
ഉണ്ടാച്ഛായക്കച്ഛനേറും വലിപ്പം
കൊണ്ടോ ഭേദം തെല്ലുതാൻ ശ്മശ്രുകൊണ്ടോ?
ഖേദിച്ചുള്ളിൽച്ചിന്തപൂണ്ടാലുമച്ഛൻ
മോദിച്ചീടുന്നെന്മുഖം കൺകിലപ്പോൾ
വാദിച്ചോതാമമ്മയോടും- സ്വയം ഞാൻ
ചോദിച്ചാലേകാത്തതില്ലത്യുദാരൻ
ഗേഹത്തെക്കാൾ സ്വത്തിനേക്കാളുമച്ഛൻ
സ്നേഹിച്ചീടുന്നമ്മയെക്കാളുമെന്നെ
ആഹാ! വാച്ചേറുന്നു കൂറിന്നെനിക്കും
ദേഹം രണ്ടീ ഞങ്ങളോന്നാണു നൂനം
എന്നീവണ്ണം തോഴരോടായ്ക്കിനാവിൽ
ച്ചൊന്നോരുണ്ണിക്കുള്ളുറങ്ങും ശിരസ്സിൽ
ചിന്നും ഹർഷത്തോടണഞ്ഞച്ഛനാമാ-
ദ്ധന്യൻ ചുംബിച്ചാനറിഞ്ഞീല ബാലൻ !