സ്പന്ദിക്കുന്ന അസ്ഥിമാടം/അതിമാനുഷൻ

അതിമാനുഷൻ

പതിനോരായിരത്തി
മുന്നൂറിൽപ്പരമായീ
പകലും രാവും നൃത്തം-
ചെയ്വതു വന്നെൻമുന്നിൽ.
അത്രയുമാദിത്യന്മാ-
രെന്നഥിതികളായി-
ട്ടെത്തിയിട്ടുണ്ടെൻവീട്ടി,-
ലെന്നാൽ ഞാനിന്നും ബാലൻ
കഷ്ടിച്ചു നാനൂറോളം
പൂർണ്ണചന്ദ്രന്മാർ, പുഷ്പ-
വൃഷ്ടിചെയ്തെന്നെ നോക്കി-
ച്ചിരിച്ചിട്ടുണ്ടിന്നോളം
എങ്കിലു, മെന്റേതല്ലാ-
ത്താദിത്യനൊന്നെത്തീടു
മെൻചിതാഭസ്മം കാണാ,-
നെന്നസ്ഥി പെറുക്കുവാൻ!
കരമൊന്നെങ്ങാനൽപം
സ്പർശിച്ചാൽ, സൂര്യൻപോലും
കരിയും വിദ്യുച്ഛക്തി-
യെന്നിലില്ലെന്നാർ കണ്ടൂ!
അതിനാ, ലൊരുദിനം
ഞാനവസാനിക്കുമ്പോ-
ളതിനോടൊപ്പംതന്നെ
ലോകവും നശിച്ചേയ്ക്കും.
പട്ടടത്തീയെന്നേർക്കു
നാക്കുനീട്ടുമ്പോൾ, ഞെട്ടി-
ക്കെട്ടുപോം നിക്ഷത്രങ്ങൾ!-
സർവ്വവുമിരുട്ടാകും!-
"ഇന്നോളം പരകോടി മർത്ത്യർതൻ ഹൃസ്പന്ദങ്ങൾ
നിന്നിട്ടും, ബ്രഹ്മാണ്ഡത്തിൻ ഭ്രമണം നിന്നിട്ടുണ്ടോ?"
ശരിയാ, ണൊരിയ്ക്കലും
നിന്നിട്ടി, ല്ലെന്നാ, ലെന്റെ
മരണം- നോക്കിക്കോളൂ!-
മരവിപ്പിക്കും വിശ്വം!!
അതിനാലെന്നെക്കാൺൾകെ
യൊളിപ്പൂ പേടിച്ചോടി
മൃതി!- യെന്തിതു കേട്ടു
ചിരിയ്ക്കുന്നുവോ നിങ്ങൾ?
അതിമാനുഷനാണു ഞാ-
നതേ, ഞാനല്ലാതി-
ക്ഷിതിയിലമ്മട്ടേകൻ
ജനിച്ചിട്ടില്ലിന്നോളം!
ഉണ്ടാകില്ലിനിയൊരു
കാലത്തും!- നിയതിയെ-
ക്കൊണ്ടു പന്താടുന്നൊരി-
ക്കൈയുകൾ കണ്ടോ, നിങ്ങൾ?
നിങ്ങളും, പുത്രന്മാരും
പൌത്രപൌത്രന്മാർപോലും
മണ്ണായിമണ്ണിൽച്ചേർന്നു
മയങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോൾ
കേവലം ശിശുവാം ഞാൻ
കൈനീട്ടിപ്പൊൻതാരക-
പൂവിറുത്തെടുത്തങ്ങി
ങ്ങെറിഞ്ഞു വിനോദിയ്ക്കും;
അന്നു ഞാൻ, കെടാൻപോകു-
മാദിത്യക്കനലൂതി-
പ്പൊന്നന്തിത്തിരി മോദാൽ-
കൊളുത്തും വീട്ടിനുള്ളിൽ.
അമ്പിളിപ്പൊൻകിണ്ണത്തിൽ-
ക്കൈമുക്കി, ക്കളഭക്കൂ
ട്ടൻപിൽ ഞാൻ മെയ്യിൽപ്പൂശും
രാവിലന്നുഷ്ണിക്കുമ്പോൾ,
മഴ, യെന്നാംഗ്യം കണ്ടാ-
ലക്ഷണം പെയ്യും മേഘം
'മതി' യെന്നാജ്ഞാപിച്ചാ-
ലക്ഷണം മതിയാക്കും.
മാമകഹിതം നോക്കി-
ച്ചലിക്കും മരുത്തുകൾ
മാമകഹിതം നോക്കി
സ്രവിക്കും സരിത്തുകൾ.
'പാടില്ലെ', ന്നെങ്ങാൻ ചൊന്നാൽ
പാടില്ലാ പറവകൾ
'വാടരുതെ', ന്നോതിയാൽ
വാടില്ലാമലരുകൾ
തരുവല്ലികൾ പൂക്കും
പൂക്കാതെ നിൽക്കും, കായ്ക്കും
വരുതിയ്ക്കൊപ്പിച്ചെന്നു
കായ്ക്കാതെ ചുമ്മാ നിൽക്കും!-
അന്നത്തെ ഞാനാരാണെ-
ന്നൂഹിക്കാൻപോലും, നിങ്ങൾ-
ക്കിന്നിപ്പോൽക്കഴിവുണ്ടോ?
പുഴുക്കൾ, കഷ്ടം, നിങ്ങൾ!
ഉണ്ടെന്നുമില്ലെന്നുമായ്
നിങ്ങൾ പോരടിപ്പതു
കണ്ടോളിച്ചിരിക്കുയ്ക്കു, മാ
മായാവിയൊന്നുണ്ടല്ലോ.
എന്താണസ്സരസന്റെ
പേർ?- അതേ, 'ദൈവം!'-ദൈവ-
മെന്തൊരത്ഭുത മെന്നെ-
യന്വേഷിച്ചിങ്ങോട്ടെത്തും!
"ഭൃത്യനാക്കണമെന്നെ!"-
യെന്നു കേണിരിക്കും -ഞാൻ
മൃത്യുവിനെക്കൊണ്ടന്നെൻ
ചെരിപ്പുതുടപ്പിയ്ക്കും!
കേവലം വേലക്കാരി-
പ്പെണ്ണായി നിൽക്കും കുനി-
ഞ്ഞീ വിശ്വപ്രകൃതി, കൈ-
കൂപ്പിക്കൊ, ണ്ടന്നെൻ മുന്നിൽ!
നാക്കുകൾ നീട്ടി, ക്കിത-
ച്ചേങ്ങി, വാലാട്ടിക്കൊണ്ടു
നായ്ക്കളെപ്പോ, ലെൻ മുമ്പിൽ-
ക്കിടക്കും-, ഹാ, സിംഹങ്ങൾ!
ആത്തകൌതുക, മെന്റെ
ഗഹത്തി, ലങ്ങിങ്ങായി
ലാത്തിടും, മാർജ്ജാരങ്ങ-
ളെന്നപോൽ, ശാർദ്ദൂലങ്ങൾ!
അബ്ധികളലറില്ല
നേർവഴി മുടക്കുകി-
ല്ലദ്രിക, ളഹങ്കരി-
ച്ചീടുകില്ലാകാശങ്ങൾ!
സർവ്വശക്തനാമെന്റെ
സന്നിധാനത്തിൽക്കാണാം
സർവ്വവും ഭദ്രം, ശാന്തം,
നിശ്ശബ്ദം, സുരക്ഷിതം!
യുദ്ധമി, ല്ലഹങ്കാരമി-
ല്ലെല്ലാമൊരുപോലെ
വർത്തിയ്ക്കും;- ഞെട്ടും സർവ്വ-
മെൻ നെറ്റി ചുളുങ്ങിയാൽ!
അഖിലം നശിക്കട്ടേ
നശിക്കൂ ഞാ, നെൻ നാശ-
മഖിലത്തിനും നാശ-
മതിമാനുഷൻ, ഹാ, ഞാൻ!!
                               1-3-1120