ശിവപുരാണം/സോമവാരവ്രതം

ശൈവമഹാത്മ്യം പറഞ്ഞാലൊടുങ്ങുമോ
കൈവല്യകല്യാണസാഫല്യകാരണം
ആരാധനം കൊണ്ടു ഗൌരീസഹായന്റെ
കാരുണ്യമുണ്ടാമതിനില്ല സംശയം
താപസാധീശ്വന്മാരേ ഭവാന്മാർക്കു
താപപാപാപഹം ദേവസേവാക്രമം
ഭൂയോപി കേൾക്കണമെങ്കിൽ ഞാൻ ചൊല്ലുവൻ
ഭൂയോപി ഭൂയോപി ഭൂതിസംവർദ്ധനം
ഐഹികാനന്ദവും പാരത്രികങ്ങളും
ദേഹികൾക്കുണ്ടാം മഹേശസംസേവനാൽ
സോമചൂഡപ്രസാദത്തിന്നു കാരണം
സോമവാരവ്രതം സർവകാമപ്രദം
തിങ്കൾ മൌലിപ്രസാദത്തിനും കാരണം
തിങ്കളാഴ്ചവ്രതമെന്നു ശബ്ദാന്തരം
തിങ്കളിൽത്തിങ്കളിലാദൌവരുന്നൊരു
തിങ്കളാഴ്ചയ്ക്കു മഹത്വമേറുന്നുപോൽ
സൂര്യോദയേ കുളിച്ചെത്രയും ശുദ്ധമായ്
പാരാതെ ഭസ്മം ധരിച്ചു രുദ്രാക്ഷവും
കണ്ഠേകരേ കർണ്ണയുഗ്മേ സമർപ്പിച്ചു
കുണ്ഠേധരംഹരധ്യാനം നിരന്തരം
ശങ്കരക്ഷേത്രപ്രദക്ഷിണം തർപ്പണം
ശങ്കരാരാധനം നാമസങ്കീർത്തനം
വില്വപത്രങ്ങളും താമരപ്പൂക്കളും
നല്ല ശിവമല്ലി മാലയും തുമ്പയും
ഉന്മത്തപുഷ്പവും ശുക്ലബന്ധൂകവും
ചെമ്മേ വിരിഞ്ഞുള്ള കൊന്നക്കുസുമവും
ഇത്യാദി പുഷ്പങ്ങൾ കൊണ്ടു ഗിരീശനെ-
ബ്ഭക്ത്യാസമർച്ചനം ചെയ്യേണമാദരാൽ
സായന്താനഗമേപ്പിന്നെക്കുളിക്കണം
ആയവണ്ണം ജപധ്യാനാർച്ചനാദികൾ
വിപ്രരെക്കാൽ കഴുകിച്ചു ഭുജിപ്പിച്ചു
തല്പ്രസാദാർത്ഥമായ് ദക്ഷിണ ചെയ്തുടൻ
വിപ്രാന്നശേഷേണപാരണാകർമ്മവും
വിപ്രാദി നാലു ജാതിക്കും തദാ വിധി
സോമവാരവ്രതത്തിന്റെ മഹത്വങ്ങ-
ളാമോദമുൾക്കൊണ്ടു കേൾപ്പിൻ മുനികളേ!
ആര്യാപ്രവർത്തമാം പുണ്യഭൂമണ്ഡലേ
വീര്യവാൻ പണ്ടൊരു ഭൂപനുണ്ടായി പോൽ
ചിത്രവർമ്മാവെന്നു പേരായ മന്നവൻ
ധാത്രീപരിപാലനംചെയ്തു മേവിനാൻ
അക്ഷൌഹിണീലക്ഷസമ്പത്സമൃദ്ധനാ-
മക്ഷോണി നായകൻ നാടുവാഴുന്ന നാൾ
ലക്ഷ്മീവിലാസം വിളങ്ങീ മഹീതലേ
ദുഷ്കാമദുഷ്കാലമെങ്ങും നഹി നഹി
തസ്കരന്മാരുടെ നാമമാത്രമ്പോലു-
മക്കലമൂഴിയിൽ കേൾപ്പാനുമില്ല പോൽ
മംഗലസ്ത്രീകൾക്കു ചാരിത്രശുദ്ധിക്കു
ഭംഗമില്ലെങ്ങുമേ രാജശിക്ഷാവശാൽ
ആധിയും ക്ലേശവും ദുർബോധവും മഹാ
വ്യാധിയും നാസ്തിലോകാപവാദങ്ങളും
ബാലമൃത്യുക്കളും ഭൂതാദിബാധയും
ശീലദോഷങ്ങളുമില്ല ദുർവാദവും
അന്തണന്മാരിൽ വിശ്വാസവും ഭക്തിയും
അന്തരം കൂടാ‍തെ കാണുന്ന ദേഹിനാം
ജാതികർമ്മങ്ങൾക്കു ഭംഗമില്ലേതുമേ
ബ്ഭൂതികൊണ്ടന്യോന്യ വൈരവുമില്ലാർക്കും
സ്ത്രീകൾക്കു സർവാധികാരം കൊടൂക്കുന്ന
മൂഢപ്രഭുക്കളുമന്നില്ല ഭൂതലേ
നാരിയെച്ചൊല്ലി ഗൃഹം മുടിച്ചീടുന്ന
നീരസപൂരുഷന്മാരുമില്ലെങ്ങുമേ
ദൈവപ്രമാണമെന്നുള്ളൊരു ഭാവേന
ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു സർവജന്തുക്കളും
ഏവം പ്രസിദ്ധനാം ഭൂമിപാലോത്തമൻ
ദേവേശഭക്തൻ ദയാശീലനാത്മവാൻ
സർവയാഗങ്ങളും സർവദാനങ്ങളും
സർവദാചെയ്തു സുഖിച്ചു വാണീടീനാൻ
ക്ഷോണീശകന്യാജനങ്ങളെസ്വൈരമാ-
യ്പാണിഗ്രഹം ചെയ്തുകൊണ്ടുപോന്നാദരാൽ
മൂന്നാം പുരുഷാർത്ഥ സൌഖ്യം ലഭിച്ചുടൻ
മൂന്നുനാലാത്മജന്മാരെജ്ജനിപ്പിച്ചു
പിന്നെക്രമത്താലതിപ്രൌഢയായൊരു
കന്യകാരത്നം ലഭിച്ചു നരാധിപൻ
സീമന്തിനിയെന്നു പേരും വിളിച്ചവൻ
കോമളാകാരലാവണ്യയാം പുത്രിയെ
ലാളനം ചെയ്തു വളർത്തു തുടങ്ങിനാൻ
ആളിമാരെക്കൂട്ടി മേളിച്ചു മെല്ലവേ
ജ്യോതിഷക്കാരാം മഹീസുരന്മാരോടു
ജാതകം കൊണ്ടു വിചാരിച്ചു മന്നവൻ
അന്നേരമേകൻ മഹാപ്രജ്ഞനുത്തമൻ
നന്നായ്‌വിചാരിച്ചു ചൊന്നാനസംശയം
എത്രയും നല്ലൊരു ജാതകം ഭൂപതേ!
പുത്രിക്കു ദീർഘായുരാദിസർവം ശുഭം
ഉത്തമസ്ത്രീകൾക്കു ചിന്ത്യമായുള്ളൊരു
ഭർത്തൃസൌഖ്യത്തിനും കുറ്റമില്ലേതുമേ
യോഗ്യനാം ഭർത്താവിവൾക്കുണ്ടു കാണുന്നു
ഭാഗ്യത്തിനേഠും കുറവില്ല നിർണ്ണയം
ഭർത്താവിനോടൂ പതിനായിരത്താണ്ടു
വർത്തിച്ചുവാണീടൂമേണാക്ഷിയാമിവൾ
ഒട്ടുസുതന്മാരുമുണ്ടാമിവൾക്കെടോ!
ഒട്ടും വികല്പമതിനില്ല മന്നവ!
രൂപസൌന്ദര്യം ദമയന്തിയെപ്പോലെ
ഭൂപതേ! നിന്മകൾക്കുണ്ടെന്നറിക നീ
പാർത്തലം തന്നിൽ നളനോടു തുല്യനാം
ഭർത്താവുമുണ്ടാമിവൾക്കെന്നു നിർണ്ണയം
ജ്യോതിഷം സത്യമെന്നാലിപ്പറഞ്ഞതിനേതും
കുറവില്ല കണ്ടുകൊള്ളാം ഫലം
ഇത്ഥം മഹീദേവഭാഷിതം കേട്ടുടാൻ
ചിത്തം കുളിർത്തു കൊടുത്തു ധനങ്ങളും
മറ്റൊരു ഭൂസുരൻ ചിന്തിച്ചു ചൊല്ലിനാൻ
കുറ്റം കുറാഞ്ഞൊന്നു കണ്ടു ഞാൻ ജാതകേ
വൈധവ്യലക്ഷണം കാണുന്നതുണ്ടതു
ബോധിച്ചിരിക്കണമെന്നു തോന്നുന്നുമേ
പ്പാർത്താൽ പതിന്നാലു വയസ്സു ചെല്ലുന്ന നാൾ
ഭർത്തൃണാശം വരും സീമന്തിനിക്കെടോ!
ശാസ്ത്രദൃഷ്ടാ‍ന്തം മറച്ചുവെളിച്ചമേ
ശ്രോത്രാഭിരാമം കഥിക്കയില്ലേഷ ഞാൻ
ദ്രവ്യ കൊതിക്കയില്ലിഷ്ടം കഥിക്കുന്ന
ദിവ്യൻ സമക്ഷത്തു നാണം കെടും ദൃഢം
തന്നിഷ്ടാമോതുന്ന ദുഷ്ടർക്കു നൽകുവാൻ
മന്നവന്മാർക്കു വിചാരമില്ലേതുമേ
ഏന്നതുകേട്ടു ഭയപ്പെട്ടു മന്നവൻ
നിന്നുവിയർത്തു വിറച്ചു കേണീടീനാൻ
അയ്യോ! ശിവ! ശിവ! കഷ്ടമെൻ പെൺകൊടി-
ത്തയ്യലാൾക്കെന്തുവാനിങ്ങനെ ജാതകം
എത്ര കൊതിച്ചു നമുക്കു ലഭിച്ചൊരു
പുത്രിക്കു വൈധവ്യദുഃഖമുണ്ടാകിൽ മേ
എന്തിനു രാജ്യവുമെന്തിനുഭോജ്യവു-
മെന്തിനുദേഹവുമെന്തിനു മോഹവും
ദുഃഖിച്ചുകേഴുന്നതെന്തിനു ഞാനയ്യോ!
ആർക്കു തടുക്കാം വിരിഞ്ചന്റെ ശാസനം?
വന്നതുകൊണ്ടു സഹിക്കയെന്നല്ലാതെ
മന്നില്പിറന്നവർക്കെന്തുള്ളു ചിന്തിതം
ഇത്ഥം വിചാരിച്ചുറച്ചു നരേശ്വരൻ
വിത്തം കൊടുത്തയച്ചീടിനാനന്നേരം
കർപ്പൂരവല്ലിക്കു തുല്യയാം കന്യക
കെല്പോടു കാണുന്നവർക്കു നേത്രാമൃതം
നീണ്ടുരുണ്ടഗ്രം ചുരുണ്ട തലമുടി
കണ്ടൽ മനം മയങ്ങീടുന്നു കാമിനാം
യൌവ്വനാരംഭം തുടങ്ങുക കാരണാൽ
വെവ്വേറെ ഭംഗി വിളങ്ങി ദിനേ ദിനേ
ഏറ്റം വിരിഞ്ഞൊരു മാറിടം തന്നിലും
തെറ്റെന്നു വന്നങ്കുരിച്ചിതു കൊങ്കകൾ
മദ്ധ്യം ചുരുങ്ങിപ്പരന്നു നിതംബവും
സ്നിഗ്ധങ്ങളായീ കടാക്ഷവീക്ഷങ്ങളും
ലജ്ജയും വന്നകം പുക്കു പതുക്കവേ
സജ്ജനക്കാമനും മാനസേ മേവിനാൻ
വീരസേനാത്മജൻ തന്നുടേ പൌത്രന്റെ
ചാരുരൂപാമൃതം കേട്ടു സീമന്തിനി
മാരസന്താപം മനക്കാമ്പിലുണ്ടായ-
താരും ഗ്രഹിക്കാതെ രക്ഷിച്ചുമേവിനാൾ
അക്കാലമാളീജനം പറഞ്ഞേകദാ
ദുഷ്ക്കാലമുണ്ടു തനിക്കെന്നു കേൾക്കയാൽ
ദുഃഖിച്ചു പാരം മെലിഞ്ഞു കൃശോദരി
ശുഷ്ക്കിച്ചുമല്ലികാവല്ലിക്കുതുല്യയായ്
യാജ്ഞവൽക്യൻ മുനിശ്രേഷ്ഠന്റെ പത്നിയാം
പ്രാജ്ഞയാം മൈത്രേയിയെച്ചെന്നു കൂപ്പിനാൾ
പാഹിമാതാവേ! മഹായോഗിവല്ലഭേ!
ദേഹിമേ ദുഃഖങ്ങൾ നീങ്ങീടുവാൻ വരം
ബോധിക്കനീ പതിനാലാം വയസ്സിൽ മേ
വൈധവ്യലക്ഷണമുണ്ടുപോൽ ജാതകേ
എന്തുചെയ്താലതു നീങ്ങുമെന്നുള്ളതു
ചിന്തിച്ചരുൾ ചെയ്തനുഗ്രഹം നൽക നീ
എന്നതുകേട്ടു പറഞ്ഞു മൈത്രേയിയും
സുന്ദരീ ഖേദം കളക സീമന്തിനീ
കാമസാഫല്യം ലഭിപ്പതിന്നാശുനീ
സോമവാരവ്രതം സാധിച്ചുകൊൾകെടോ
ശ്രീനീലകണ്ഠനും പാർവ്വതീദേവിയും
മാനിച്ചു നിങ്കൽ പ്രസാദിക്കുമഞ്ജസാ
സന്തതിക്കും യശ്ശസ്സിന്നും ധനത്തിനും
സന്തതം നല്ല നെടുമംഗല്യത്തിനും
സോമവാരവ്രതം പോലെ മറ്റില്ലപോൽ
സോമചൂഡൻ പ്രസാദിപ്പാൻ മഹൌഷധം
പാർവതീയുക്തനാം പാർവതീകാന്തനെ
സാർവഭൌമാത്മജേ! സേവിച്ചുകൊൾകനീ
തിങ്കൾ വാരേ പുലർകാലേ കുളിച്ചു നീ
ശങ്കരീശങ്കരന്മാരെസ്മരിച്ചുടൻ
വെള്ളവസ്ത്രം ധരിച്ചാത്മശുദ്ധ്യാതനി-
ക്കുള്ള കർമ്മങ്ങളും കാലേ കഴിച്ചുടൻ
ഭസ്മത്രിപുണ്ഡ്രവും രുദ്രാക്ഷവും ധരി-
ച്ചസ്മാകമീശൻ ഗിരീശനെന്നാസ്ഥയാ
ശങ്കരക്ഷേത്രേ വസിച്ചു പഞ്ചാക്ഷരം
സംക്ന്യാസമേതം ജപിക്ക നീ കന്യകേ!
ബിംബസംസ്കാരവും പുഷ്പാഞ്ജലികളും
കംബുപാത്രേജലം കൊണ്ടഭിഷേകവും
ധൂപദീപങ്ങളും നല്ല നൈവേദ്യവും
ലോപം വരാതെ കഴിക്ക നീ ബാലികേ!
ശംഖാഭിഷേകം സമസ്തപാപക്ഷയം
ശങ്കയില്ലേതും ശശാങ്കബിംബാനനേ!
പീഠാർച്ചനം കൊണ്ടു സാമ്രാജ്യമാം ഫലം
ഗാഢസൌഭാഗ്യം സുഗന്ധാക്ഷതാർച്ചനാൽ
ധൂപദാനംകൊണ്ടു ദേഹസൌഭാഗ്യവും
ദീപദാനംകൊണ്ടു കാന്തിസംവർദ്ധനം
താംബൂലദാനേന ജാംബൂനദാഗമം
സാംബേശ്വരപ്രീതിസർവസമ്പൽക്കരി
ധർമ്മർത്ഥകാമമോക്ഷങ്ങൾക്കു സാധനം
ചെമ്മേ നമസ്കാരമേകും സുലോചനേ!
വിശ്വാസപൂർവം മഹീദേവപൂജനാൽ
നിശ്ശേഷദേവതാപ്രീതിയുണ്ടാം ശുഭേ!
ഇങ്ങനെ നോറ്റുകൊണ്ടാലും നൃപ്പാത്മജേ!
മംഗലാലങ്കാരഭംഗംവരാദൃഢം
ക്ഷേത്രപ്രദക്ഷിണം നാമസങ്കീർത്തനം
ധാത്രീസുരന്മാർക്കു ഭോജനം ദക്ഷിണ
അത്രമാത്രംകൊണ്ടു സോമവാരവ്രതം
സിദ്ധമാം സർവജാതിക്കും ധരിക്ക നീ
മൂനരനാഴികരാത്രി ചെന്നാൽ ഗൃഹേ
പോന്നുടൻ പാരണാകർമ്മവും ചെയ്കനീ
വൈധവ്യലക്ഷണമുണ്ടെങ്കിലും നിന-
ക്കേതുമനർത്ഥം ഭവിക്കയില്ലാ ദൃഢം
ക്രൂരത്വമുള്ളോരപായം വരികിലും
ദൂരത്തുനീക്കി രക്ഷിക്കും മഹേശ്വരൻ
മൈത്രേയി തന്നുടെ ശാസനം കൈക്കൊണ്ടു
ധാത്രീശപുത്രി തൊഴുതുപോന്നീടിനാൾ
സോമചൂഡപ്രസാദാർത്ഥം കൃശോദരി
സോമവാരവ്രതം ഭക്ത്യാതുടങ്ങിനാൾ
ഉക്തപ്രകാരേണ സർവകർമ്മങ്ങളും
മുക്തശങ്കം തുടങ്ങീതുസീമന്തിനി
ചിത്രവർമ്മാവതുകാലം വിചാരിച്ചു
പുത്രിക്കു ചേരുന്ന പൂരുഷാഗ്രേസരൻ
ഇന്ദ്രസേനന്റെ തനൂജൻ മനോഹരൻ
ചന്ദ്രാംഗദന്മഹാസുന്ദരൻ നൈഷധൻ
ബാലൻ ദമയന്തീനന്ദനനന്ദനൻ
ശീലഭിജാത്യങ്ങൾ കൊണ്ടേറ്റമുത്തമൻ
എന്നാലവനു കൊടുക്കേണമെന്നുടൻ
മന്നവൻ നിശ്ചയിച്ചാളയച്ചീടിനാൻ
ചാരണന്മാരുമങ്ങാരണന്മാരുമായ്
പാരാതെ ചെന്നു വരുത്തി കുമാരനെ
സാന്ദ്രമോദം നൃപൻ തന്നുടേ പുത്രിയെ
ചന്ദ്രാംഗദന്നുകൊടുത്തു യഥാവിധി
ഘോഷിച്ചു പാണിഗ്രഹണം കഴിച്ചുടൻ
തോഷിച്ചു നൈഷധൻ തത്ര വാണീടിനാൻ
സീമന്തിനീമൌലിമാലാമനോജ്ഞയാം
സീമന്തിയോടു കൂടി ദിനേ ദിനേ
കാമലീലാരതൻ ചന്ദ്രാംഗദൻ മുദാ
കോമളാകാരൻ കളിച്ചു മേവുംവിധൌ
സീമന്തിനിയോടുകൂടി ദൃഢവ്രതൻ
സോമവാരവ്രതം താനും തുടങ്ങിനാൻ
വാമദേവങ്കലേ ഭക്തിവിശ്വാസങ്ങൾ
സീമയില്ലേതും നിഷധകുമാരനും
അക്കാലമേകദാചന്ദ്രാംഗദനുള്ളി-
ലർക്കപുത്രീജലകേളിയാടീടുവാൻ
ആശയുണ്ടാകയാലോടങ്ങളും കൊണ്ടു
ദാശപ്പരിഷകൾ വന്നു വണങ്ങിനാർ
കാളിന്ദിയിൽപ്പള്ളിയോടം കളിക്കേണ-
മോളവും കാറ്റും കുറയുമെന്നിങ്ങനെ
ധീവരന്മാരുടെ വാക്കുകേട്ടഞ്ജസാ
സാവധാനം പുറപ്പെട്ടിതു നൈഷധൻ
കൂടെ പുറപ്പെട്ടു പത്തുനൂറാളുകൾ
ഓടം കരേറീ കുമാരനും കൂട്ടവും
ഓടിയും തോണിയും വഞ്ചിയും വള്ളവും
കൂടിപ്പലതുമിറക്കിപ്പതുക്കവേ
തണ്ടായവും നല്ല പാട്ടും കഥകളും
കൊണ്ടാടിയോടിത്തുടങ്ങീ മഹാജലേ
കെല്പോടുനേരേ നടുക്കടുക്കും വിധൌ
സ്വല്പം മഴക്കാറു കൊണ്ടു നഭഃസ്ഥലേ
ഓളങ്ങൾ പൊങ്ങിത്തുടങ്ങിപ്പതുക്കവേ
കാളിന്ദിയൊന്നു പകർന്നു തദന്തരേ
ആകാശമൊക്കെപ്പരന്നു മഴക്കാറു-
മാകാനമുക്കിന്നു പോകെന്നു തങ്ങളിൽ
ഘോഷം തുടങ്ങീ മരക്കലത്തിൽ തദാ
വേഷം പകർന്നു കാണായി കാളിന്ദിയും
കീഴ്മേൽ മറിഞ്ഞു വരുന്ന തിരകളിൽ
കാന്മാൻ കുറഞ്ഞുമരക്കുലക്കൂട്ടവും
വിങ്ങുന്ന കാറ്റേറ്റു പൊട്ടിപ്പടവുകൾ
മുങ്ങിത്തുടങ്ങി മരിച്ചു പലജനം
നക്രങ്ങൾ വന്നു വിഴുങ്ങീട്ടൊരു വിധം
ചത്രച്ചുഴിപ്പിൽപ്പതിച്ചിട്ടൊരുവിധം
വെള്ളം കുടിച്ചു തടിച്ചിട്ടൊരുവിധം
വള്ളത്തിൽ മുട്ടിത്തകർന്നിട്ടൊരുവിധം
ഏന്തും ജലത്തിൽ വിപത്തിനെ പ്രാപിച്ചു
നീന്തിക്കരേറിപ്പണിപ്പെട്ടൊരുവിധം
സീമന്തിനീവരൻ ചന്ദ്രാംഗദൻ തദാ
യാമുനാംഭസ്സിൽ മുഴുകിവിധിവശാൽ
മെല്ലവേ കീഴ്പോട്ടു താണു താണങ്ങനെ
ചെല്ലുന്നനേരം ഭുജംഗനാരീജനം
വാരിലീലാവിധൌതാനേവരുന്നൊരു
പൂരുഷശ്രേഷ്ഠനെക്കണ്ടുകുതൂഹലം
ചെന്നുകരംകൊണ്ടുതാങ്ങിപ്പതുക്കവേ
പന്നഗാവാസമാം പാതാളമന്ദിരേ
ശോണരത്ന്ഓജ്ജ്വലസിംഹാസനോത്തമേ
വാണരുളീടുന്ന തക്ഷകാഹീന്ദ്രന്റെ
മുന്നിലാമ്മാറങ്ങുവീരസേനാത്മജൻ
തന്നുടെ പൌത്രനെക്കൊണ്ടു ചെന്നീടിനാൻ
അത്രാന്തരേപുരവാസികൾക്കുണ്ടാകു-
മത്തല്പ്രകാരം പറഞ്ഞാലൊടുങ്ങുമോ
ചിത്രവർമ്മാവും പ്രജകളും മറ്റുള്ള
ധാത്രീസുരന്മാരമാത്യവൃന്ദങ്ങളും
വൃത്താന്തമീദൃശം കേട്ടോരനന്തരം
ചിത്തം പിളർന്നു വിലാപം തുടങ്ങിനാർ
അയ്യോ നൃപാത്മജ! ചന്ദ്രാംഗദ! ഭവാ-
നീയാളുകൾക്കൊരു ചന്ദ്രനായ് വന്നുടൻ
സർവം പരിത്യജിച്ചെങ്ങു പോയീ ഭവാ
നുർവീശനന്ദന! നന്നു നിൻ സാഹസം
ഹാ! ഹാ! മഹാവീര! ഹാ! ഹാ! മഹാധീര!
ഹഹാ! മഹീപാലബാലകാ!സുന്ദര!
ഹാഹാ! നളക്ഷോണിപാലപുത്രാത്മജ!
ഹാഹാ! നിനക്കുവേണ്ടുന്നതല്ലീവിധം
കഷ്ടം നവോഢയാം രാജേന്ദ്രപുത്രിയെ
പെട്ടെന്നുപേക്ഷിച്ചു പോകുന്നതെന്തു നീ
ലക്ഷണക്കാരനാം രണ്ടാം മഹീസുരൻ
ലക്ഷണം പണ്ടുപറഞ്ഞതു സത്യമായ്
ഇന്നുപതിന്നാലുസംവത്സരാവധി
വന്നുകുമാരിയാം സീമന്തിനിക്കഹോ!
സോമവാരവ്രതം നിഷ്ഫലമായിതോ
സോമചൂഡന്നു കനിവില്ല നിർണ്ണയം
വെള്ളത്തിൽ വീണു മരിച്ചതഹോ!ഭവാ-
നുള്ളത്തിലഗ്നി പിടിച്ചു ഞങ്ങൾക്കെടോ
ഇത്ഥമ്പ്രകാരമങ്ങാബാലവൃദ്ധരും
ബദ്ധസന്താപം കരഞ്ഞു പറഞ്ഞുടൻ
നീളെത്തിരഞ്ഞുവിരഞ്ഞുവന്നൂചിലർ
കാളിന്ദിയിൽച്ചെന്നു മുങ്ങി നോക്കിച്ചിലർ
ചിത്രവർമ്മാവുടൻ ദുഃഖിച്ചു ദുഃഖിച്ചു
പുത്രീമണാളന്റെ ശേഷക്രിയാദികൾ
പുത്രിയെക്കൊണ്ടുടൻ ചെയ്യിച്ചു തൽക്ഷണം
പുത്രിയും വൈധവ്യഭാവേനമേവിനാൾ
ഭൂമിപരാഗത്തിൽ വീണുരുണ്ടങ്ങനെ
പൂമെയ് തളർന്നു കറുത്തൊരു വസ്ത്രവും
കണ്ണുനീർ വാർത്തു വിയർത്തു ശരീരവും
ദണ്ഡിച്ചുജീവിച്ചിരുന്നു സീമന്തിനി
സോമവാരവ്രതം തന്നിലേ നിഷ്ഠയാ
വാമദേവാർച്ചനം ചെയ്തു വാണീടിനാൾ
അക്കാലമങ്ങു നിഷധേന്ദ്രമന്ദിരേ
ചൊൽക്കൊണ്ടഭൂപാലനിന്ദ്രസേനൻ ശുഭൻ
പുത്രവൃത്താന്തങ്ങൾ കേട്ടു ബോധം കെട്ടു
ധാത്രീതലേവീണുണർന്നുകേണീടിനാൻ
തല്പത്നിമാരും പുരവാസിവൃന്ദവും
വിപ്രാദിനാലു വർണ്ണങ്ങളും കൂടവേ
കുണ്ഠിതം പൂണ്ടു വസിക്കും ദശാന്തരേ
കണ്ടകന്മാരായ ശത്രുരാജാക്കളും
ഇന്ദ്രസേനൻ തന്റെ നാടടക്കീടുവാ-
നിന്നു നമുക്കുണ്ടു തക്കമെന്നോർത്തവർ
നാട്ടിൽ കടന്നാശു നാശം തുടങ്ങിനാർ
കോട്ടപ്പടികൾ പിടിച്ചടക്കീടിനാർ
പോരിൽ ജയിച്ചിന്ദ്രസേനക്ഷിതീശനെ
കാരാഗൃഹത്തിൽപ്പിടിച്ചുകെട്ടീടിനാർ
ജ്ഞാതിഭൂതന്മാർക്കധീനമായ് വന്നിതു
ശീതാംശുവംശപ്രഭുത്വം തദന്തരേ
അക്കാലമങ്ങു ഭുജംഗരാജാലയം
പുക്കൊരു ധീരനാം ചന്ദ്രാംഗദൻ നൃപൻ
തക്ഷകാവാസം വിലോകനം ചെയ്തിതു
ലക്ഷ്മീവിലാസേന ചിത്രം മനോഹരം
സർവരത്നോജ്ജ്വലം സർവസമ്പന്മയം
സർവദാരമ്യം മണിദ്വാരഗോപുരം
ഹേമാലയങ്ങളും രത്നാലയങ്ങളും
സീമാവിഹീനം മഹാസൌധജാലവും
സ്വർപ്പതിസ്ത്രീകളെക്കാളും മനോജ്ഞമാം
സർപ്പനാരീജനം സർവ്വദാസുന്ദരം
മുന്നിലാമ്മാറങ്ങു കണ്ടാൻ നൃപാത്മജൻ
പന്നഗാധീശൻ വസിക്കുന്നു തക്ഷകൻ
ഉത്തുംഗഭംഗ്യാവിളങ്ങും ഫണങ്ങളും
തപ്തഹേമപ്രഭാദേഹപ്രകാശവും
നാഗഹാരം കിരീടം മണികുണ്ഡലം
ഭോഗിരത്നങ്ങളും ദിവ്യാംശുകങ്ങളും
ആലവട്ടങ്ങളും വെൺചാമരങ്ങളും
നാലുഭംഗങ്ങളിൽ സർപ്പവൃന്ദങ്ങളും
ഗാനവും നൃത്തവും ചെയ്യുന്ന നാഗേന്ദ്ര
മാനിനിമാരുടെ നാനാരസങ്ങളും
ചന്ദ്രപ്രകാശനാം നാഗേന്ദ്രനെക്കണ്ടു
ചന്ദ്രാംഗദൻ ചെന്നു ഭക്ത്യാ വണങ്ങിനാൻ
സർപ്പാധിരാജന്റെ ഭാവമറിഞ്ഞുടൻ
സർപ്പാംഗനാജനം വന്ദിച്ചു ചൊല്ലിനാർ
സ്വാമിൻ! മഹാരാജ! കേട്ടാലുമത്ഭുതം
കോമളാകാരനാം പൂരുഷാഗ്രേസരൻ
കേളിരമ്യാഭോഗഗംഭീരനാമിവൻ
കാളിന്ദിവാരിയിൽ താണുതാണങ്ങനെ
വന്നതുകണ്ടുടൻ ഞങ്ങൾ കൌതൂഹലാൽ
ചെന്നുകരംകൊണ്ടു താങ്ങിപ്പതുക്കവേ
പാരാതെ കൊണ്ടിങ്ങു പോന്നിതു സാമ്പ്രതം
ആരെന്നറിഞ്ഞീല നാഗരാജാ! വിഭോ!
എന്നതു കേട്ടു ചോദിച്ചിതു തക്ഷകൻ
സുന്ദര! നിന്നുടെ പേരെന്തു ചൊൽക നീ
ആരുടെ നന്ദനൻ ചാരുമൂർത്തേ! ഭവാ-
നാരുള്ളു ബന്ധുക്കളേതു നിന്നാസ്പദം
അത്ര ഗമിപ്പാനുമെന്തുമൂലം ബലാൽ
വൃത്താന്തമൊക്കെപ്പറകെന്നു സാദരം
സർപ്പരാജോക്തികൾ കേട്ടു ചന്ദ്രാംഗദൻ
കെല്പോടുനിന്നു തൊഴുതു ചൊല്ലീടിനാൻ
ഭൂമണ്ഡലേസോമവംശേ മഹാരഥൻ
ഭൂമിശശാങ്കൻ നളനെന്നൊരു നൃപൻ
ഭീമജാവല്ലഭൻ സംഭവിച്ചീടിനാൻ
ഭീമബാഹുബലൻ കാമദാനപ്രദൻ
തല്പുത്രനിന്ദ്രസേനാഭിധൻ ഭൂമിപൻ
തല്പുത്രനേഷ ഞാൻ ചന്ദ്രാംഗദാഭിദൻ
ഭാര്യാഗൃഹേ വസിക്കുന്നാളൊരുദിനം
സൂര്യാത്മജാജലേ തോണി കളിച്ചു ഞാൻ
തോണിമുഴുകിപ്പതിക്കും വിധൌ നാഗ
മാനിനിമാരുടെ പാണിസ്ഥനായി ഞാൻ
ദൈവകാരുണ്യേനയുഷ്മൽ പദാംഭോജ
സേവാമഹാഭാഗ്യ യോഗം ലഭിച്ചു ഞാൻ
എന്നുടെ ഭാര്യയും താതമാതാക്കളു-
മെന്നുടെ ദേഹാവസാനം നിരൂപിച്ചു
ഖിന്നതാഭാവേന മേവുന്നു സാമ്പ്രതം
പന്നഗാധീശ! പരമാർത്ഥമിങ്ങനെ
ചോദിച്ചു പിന്നെയും പന്നഗാധീശ്വരൻ
മേദിനീപാലേന്ദ്രനന്ദന! ചൊൽകനീ
ഈശ്വരന്മാരിൽ വച്ചീശ്വരത്വം കൊണ്ടു
വിശ്വാസഭക്തിനിനക്കേതൊരീശ്വരേ?
ബ്രഹ്മനും വിഷ്ണുവും മുഗ്ദ്ധേന്ദുചൂഡനും
ബ്രഹ്മാണ്ഡഭാണ്ഡപ്രവർത്തകന്മാരവർ
ഒന്നെങ്കിലും ഭിന്നർ മന്ദാശയന്മാർക്കു
മൂന്നായ് വിളങ്ങുന്നു സേവിച്ചു കൊള്ളുവാൻ
എന്നതിലാരെടോ നിന്നുടെ ദൈവതം
ഇന്ദ്രസേനാത്മജ! തത്ത്വം കഥിക്ക നീ
എന്നതുകേട്ടു പറഞ്ഞു ചന്ദ്രാംഗദൻ
എന്നുടെ ദൈവതം മുഗ്ദ്ധേന്ദുശേഖരൻ
യാതൊരുദേവന്റെ സാന്നിദ്ധ്യയോഗേന
ഭൂതപ്രപഞ്ചം വിരിഞ്ചാതി ദൃശ്യതേ
അദ്ദേവനെന്നുടെ ദേവൻ ദയാശീലനു-
ദ്ദാമനിത്യപ്രകാശൻ നിരഞ്ജനൻ
യാതൊരു ദേവന്റെ സാത്വികാംശം കൊണ്ടു
ജാതനാം വിഷ്ണു ജഗന്നാഥനായതു
യാതൊരു ദേവന്റെ രാജസാംശം കൊണ്ടു
ഭൂതകർത്താവാം വിരിഞ്ചൻ ഭവിച്ചതും
യാതൊരു ദേവന്റെ താമസാംശംകൊണ്ടു
ഭൂതനാം രുദ്രൻ ജഗദ്ധ്വംസിയായതും
യാതൊരുദേവനെ ധ്യാനിക്ക കാരണം
ദ്വൈതഭ്രമം ശമിച്ചാനന്ദലാഭവും
യാതൊരു ദേവനുണ്ടെന്നു ബോധിക്കയാൽ
വീതരാഗത്വം നരന്നു വരുന്നതും
യാതൊരു ദേവൻ സമീപസ്ഥനെങ്കിലും
ജാതഭ്രമന്മാർക്കു ദൂരസ്ഥനായ് വരും
യാതൊരു ദേവൻ ഗുണത്രയം ലംഘിച്ചു
വീതസംഗംചിതാനന്ദമാകുന്നതും
യാതൊരു ദേവന്റെ തേജസ്സമൂഹേന
ഭൂതലാകാശം പ്രകാശമാകുന്നതും
അങ്ങനെയെല്ലാമിരിക്കും മഹാദേവ-
നിങ്ങുള്ളിലുള്ളവൻ നമ്മുടെ ദൈവതം
ഇന്ദ്രിയാധീനമായുള്ള ജനത്തിനു
ഇന്ദ്രിയാനന്ദം വരുത്തുന്നതും ശിവൻ
ഇന്ദ്രിയം നിഗ്രഹിക്കുന്നവനെപ്പൊഴു-
മിന്ദ്രലോകാഗ്രഹം നീക്കുന്നതും ശിവൻ
ചണ്ഡാലനാകിലും ഭക്തിമാനാകിലും
ചണ്ഡാർത്തിശാന്തിവരുത്തുന്നതും ശിവൻ
ഭക്തിമാന്മാരുടെ ബന്ധങ്ങൾ വേർപെടു-
ത്തത്യന്തശുദ്ധിവരുത്തുന്നതും ശിവൻ
സംസാരവൈരാഗ്യമുള്ളൊരു മർത്ത്യന്റെ
സംസാരനാശം വരുത്തുന്നതും ശിവൻ
പുത്രമിത്രാദിയാം പാശേന ബന്ധിച്ചു
ധാത്രിയിലിട്ടു വലയ്ക്കുന്നതും ശിവൻ
ദ്രവ്യത്തിലാഗ്രഹം കൊണ്ടു പദേ പദേ
ഭവ്യരെക്കെട്ടി വലയ്ക്കുന്നതും ശിവൻ
നാട്ടിൽ പ്രഭുത്വം നടിപ്പിച്ചു തല്പദം
കാട്ടാതെ നമ്മെച്ചതിക്കുന്നതും ശിവൻ
രാഗവും ദ്വേഷവും കാമവും ക്രോധവും
യോഗം വരുത്തിച്ചമയ്ക്കുന്നതും ശിവൻ
കർത്തവ്യമേതെന്നു നിശ്ചയിച്ചീടുവാൻ
മർത്ത്യന്നു ബുദ്ധി കൊടുക്കുന്നതും ശിവൻ
കർത്തവ്യമല്ലാത്ത വല്ലാത്ത ദിക്കിലി-
ട്ടാർത്തിക്കു പാത്രമാക്കീടുന്നതും ശിവൻ