Jump to content

മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം/അധ്യായം170

വിക്കിഗ്രന്ഥശാല സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
മഹാഭാരതം മൂലം/ഉദ്യോഗപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം170

1 ദുര്യോധന ഉവാച
     കിമർഥം ഭരതശ്രേഷ്ഠ ന ഹന്യാസ് ത്വം ശിഖണ്ഡിനം
     ഉദ്യതേഷും അഥോ ദൃഷ്ട്വാ സമരേഷ്വ് ആതതായിനം
 2 പൂർവം ഉക്ത്വാ മഹാബാഹോ പാണ്ഡവാൻ സഹ സോമകൈഃ
     വധിഷ്യാമീതി ഗാംഗേയ തൻ മേ ബ്രൂഹി പിതാമഹ
 3 ഭീഷ്മ ഉവാച
     ശൃണു ദുര്യോധന കഥാം സഹൈഭിർ വസുധാധിപൈഃ
     യദർഥം യുധി സമ്പ്രേക്ഷ്യ നാഹം ഹന്യാം ശിഖണ്ഡിനം
 4 മഹാരാജോ മമ പിതാ ശന്തനുർ ഭരതർഷഭഃ
     ദിഷ്ടാന്തം പ്രാപ ധർമാത്മാ സമയേ പുരുഷർഷഭ
 5 തതോ ഽഹം ഭരതശ്രേഷ്ഠ പ്രതിജ്ഞാം പരിപാലയൻ
     ചിത്രാംഗദം ഭ്രാതരം വൈ മഹാരാജ്യേ ഽഭ്യഷേചയം
 6 തസ്മിംശ് ച നിധനം പ്രാപ്തേ സത്യവത്യാ മതേ സ്ഥിതഃ
     വിചിത്രവീര്യം രാജാനം അഭ്യഷിഞ്ചം യഥാവിധി
 7 മയാഭിഷിക്തോ രാജേന്ദ്ര യവീയാൻ അപി ധർമതഃ
     വിചിത്രവീര്യോ ധർമാത്മാ മാം ഏവ സമുദൈക്ഷത
 8 തസ്യ ദാരക്രിയാം താത ചികീർഷുർ അഹം അപ്യ് ഉത
     അനുരൂപാദ് ഇവ കുലാദ് ഇതി ചിന്ത്യ മനോ ദധേ
 9 തഥാശ്രൗഷം മഹാബാഹോ തിസ്രഃ കന്യാഃ സ്വയംവരേ
     രൂപേണാപ്രതിമാഃ സർവാഃ കാശിരാജസുതാസ് തദാ
     അംബാ ചൈവാംബികാ ചൈവ തഥൈവാംബാലികാപരാ
 10 രാജാനശ് ച സമാഹൂതാഃ പൃഥിവ്യാം ഭരതർഷഭ
    അംബാ ജ്യേഷ്ഠാഭവത് താസാം അംബികാ ത്വ് അഥ മധ്യമാ
    അംബാലികാ ച രാജേന്ദ്ര രാജകന്യാ യവീയസീ
11 സോ ഽഹം ഏകരഥേനൈവ ഗതഃ കാശിപതേഃ പുരീം
    അപശ്യം താ മഹാബാഹോ തിസ്രഃ കന്യാഃ സ്വലങ്കൃതാഃ
    രാജ്ഞശ് ചൈവ സമാവൃത്താൻ പാർഥിവാൻ പൃഥിവീപതേ
12 തതോ ഽഹം താൻ നൃപാൻ സർവാൻ ആഹൂയ സമരേ സ്ഥിതാൻ
    രഥം ആരോപയാം ചക്രേ കന്യാസ് താ ഭരതർഷഭ
13 വീര്യശുൽകാശ് ച താ ജ്ഞാത്വാ സമാരോപ്യ രഥം തദാ
    അവോചം പാർഥിവാൻ സർവാൻ അഹം തത്ര സമാഗതാൻ
    ഭീഷ്മഃ ശാന്തനവഃ കന്യാ ഹരതീതി പുനഃ പുനഃ
14 തേ യതധ്വം പരം ശക്ത്യാ സർവേ മോക്ഷായ പാർഥിവാഃ
    പ്രസഹ്യ ഹി നയാമ്യ് ഏഷ മിഷതാം വോ നരാധിപാഃ
15 തതസ് തേ പൃഥിവീപാലാഃ സമുത്പേതുർ ഉദായുധാഃ
    യോഗോ യോഗ ഇതി ക്രുദ്ധാഃ സാരഥീംശ് ചാപ്യ് അചോദയൻ
16 തേ രഥൈർ മേഘസങ്കാശൈർ ഗജൈശ് ച ഗജയോധിനഃ
    പൃഷ്ഠ്യൈശ് ചാശ്വൈർ മഹീപാലാഃ സമുത്പേതുർ ഉദായുധാഃ
17 തതസ് തേ മാം മഹീപാലാഃ സർവ ഏവ വിശാം പതേ
    രഥവ്രാതേന മഹതാ സർവതഃ പര്യവാരയൻ
18 താൻ അഹം ശരവർഷേണ മഹതാ പ്രത്യവാരയം
    സർവാൻ നൃപാംശ് ചാപ്യ് അജയം ദേവരാഡ് ഇവ ദാനവാൻ
19 തേഷാം ആതപതാം ചിത്രാൻ ധ്വജാൻ ഹേമപരിഷ്കൃതാൻ
    ഏകൈകേന ഹി ബാണേന ഭൂമൗ പാതിതവാൻ അഹം
20 ഹയാംശ് ചൈഷാം ഗജാംശ് ചൈവ സാരഥീംശ് ചാപ്യ് അഹം രണേ
    അപാതയം ശരൈർ ദീപ്തൈഃ പ്രഹസൻ പുരുഷർഷഭ
21 തേ നിവൃത്താശ് ച ഭഗ്നാശ് ച ദൃഷ്ട്വാ തൽ ലാഘവം മമ
    അഥാഹം ഹാസ്തിനപുരം ആയാം ജിത്വാ മഹീക്ഷിതഃ
22 അതോ ഽഹം താശ് ച കന്യാ വൈ ഭ്രാതുർ അർഥായ ഭാരത
    തച് ച കർമ മഹാബാഹോ സത്യവത്യൈ ന്യവേദയം