നിഴലുകൾ
ഗീതിക 1
വിജയദേവതേ! മൽ ജീവിതത്തിലെ
വിജനതകളെപ്പുൽകാത്തതെന്തു നീ?
അവയെ മുടുന്നൊ രന്ധകാരങ്ങളെ-
അവനലോലുപേ, പുൽകാത്തതെന്തു നീ?
വ്രണിത ചിത്തത്തിൽ വിങ്ങിത്തുളുമ്പുമെൻ
പ്രണയഗദ്ഗദം കേൾക്കാത്തതെന്തു നീ?
നിരുപമോജ്വലേ, നിന്നാഗമോത്സവം
കരുതിയെന്തും സഹിക്കാനൊരുങ്ങി ഞാൺ.
പരിധിയില്ലേ മനസ്സുപൊള്ളിക്കുമി,
പ്പരമഘോരപരീക്ഷയ്ക്കൊരിക്കലും?
പരിഹസിച്ചു ചിരിക്കയാണെന്നെ, യെൻ
പരിസരത്തിൻ ഹൃദയമില്ലായ്മകൾ!
--അവശനാണുഞാ, നാലംബഹീനനാ-
ണെവിടെ, യെങ്ങെങ്ങൊളിച്ചിരിക്കുന്നു നീ?
ഗീതിക 2
കാലമിമ്മട്ടു കടന്നുപോകും
കാണുന്നതോരോന്നകന്നുമായും;
അത്രയ്ക്കടുത്തവർ നമ്മൾപോലു-
മശ്രു വാർത്തങ്ങനെ വേർപിരിയും,
ജീവിതം, ജീവിതം, സ്വപ്നമാത്രം!
കേവലമേതോ നിഴലുമാത്രം!
ഉൽക്കടചിന്തയും കണ്ണുനീരു-
മുഗവിഷാദവും വേദനയും;-
എന്നാലവയ്ക്കിടയ്ക്കങ്ങുമിങ്ങും
മിന്നിപ്പൊലിയുന്ന പുഞ്ചിരിയും!-
ആരാരിപ്രശ്നമപഗഥിക്കും?
ആരിതിൻസത്യം തിരെഞ്ഞെടുക്കും?
--ഈമണൽക്കാട്ടിലീമൂടൽമഞ്ഞിൽ
നാമെന്തിനന്യോന്യംകണ്ടുമുട്ടി? ...
ഗീതിക 3
പൂതാനുരാഗാർദ്രചിന്താശതങ്ങളാൽ
പൂവിട്ടു പൂവിട്ടു പൂജിച്ചു നിന്നെ ഞാൻ.
ചൊല്ലാതറിയാമെനിക്ക,പ്പരമാർത്ഥ-
മെല്ലാം ഗഹിക്കാതിരുന്നവളല്ലനീ.
നിർദ്ദയ, മെന്നിട്ടു, മെന്നെ, നിശ്ശൂന്യമാം
നിത്യനിരാശയ്ക്കടിമപ്പെടുത്തി നീ!
"എന്നോടരുതിതെ',ന്നെത്രകേണിട്ടുമെ-
ന്തൊന്നുമറിയാത്ത ഭാവം നടിച്ചു നീ.
ഹാ, കഷ്ട, മൊറ്റയ്ക്കിരുന്നുപലപ്പൊഴും
ലോകമറിയാതെപൊട്ടിക്കരഞ്ഞു ഞാൻ
സങ്കൽപസായൂജ്യഭാഗ്യവുംകൂടി, വ-
ന്നെൻകൈയ്യിൽനിന്നിതാ തട്ടിപ്പറിച്ചു നീ!
--എങ്കിലും നിസ്തുലനിത്യാനുഭൂതികൾ
തങ്കക്കിനാവേ!, നിനക്കു നേരുന്നു ഞാൻ!! ...
ഗീതിക 4
അഴകൊരുപൊൻപൂവുടലാർന്നു വന്നാ-
ലവളുടെപേരാകും വിളിച്ചുപോകും.
അമരപുരിതന്നിലുംകൂടിയെങ്ങു-
മതിലുപരിയായില്ലൊരോമനത്തം.
വനകുസുമം പോലതുനിന്നുവാടാ-
നനുമതിയേകീടുന്നതാരുലകിൽ?
സ്വയമുദയരശ്മിയൊന്നാടിയെത്തി-
"പ്രിയകരമേ!",യെന്നു വിളിച്ചീടുമ്പോൾ
വിരസത കാണിച്ചുപിൻമാറിടുന്ന-
തൊരുവലിയസാഹസമായിരിക്കും.
ഹരിതരുചി പാണ്ഡുരമാക്കിമാറ്റാൻ
വിരുതിയലും വഞ്ചകനാണുകാലം!
--അരുതരുത, തോർക്കാതെചൊന്നതാംഞാ-
നണയരുതാമാറ്റം നിനക്കുമാത്രം!! ...
ഗീതിക 5
നിശ്ശേഷമെന്നെ നീ വിസ്മരിച്ചീടി,ലീ
നിശ്ശബ്ദദു:ഖം പിന്നാരറിയും?
ഉണ്ടൊരാളെല്ലാമറിയുവാനെങ്കി,ലേ-
തിണ്ടലും പാതി ശമിച്ചുപോകും.
അസ്സമാശ്വാസവും നൽകാൻകനിവെന്നി-
ലപ്സരസ്സേ! നിനക്കില്ലയെന്നോ?
ദുസ്സഹംതന്നെയാണീയനുവർത്തനം
മത്സഖീ! നീയിതുകൈവെടിയൂ!
ആനന്ദിച്ചാനന്ദിച്ചൊന്നിച്ചിരിക്കേണ്ട-
താണീ മനോജ്ഞവസന്തമാസം!
മുല്ലപ്പൂപോലുള്ളീപ്പൂനിലാവിന്നു, നീ-
യില്ലെങ്കി,ലില്ലൊരുവശ്യതയും!
--പാഴി,ലതൊക്കെക്കൊതിപ്പതെന്തിന്നു ഞാൻ
പാടേ നീയെന്നെ മറന്നുവെങ്കിൽ? ....
ഗീതിക 6
അനുഭവങ്ങളേ! നിങ്ങളിനിമേ-
ലനുവദിക്കില്ലാസ്വപ്നംരചിക്കാൻ!
മധുര ചിന്തകൾ ചാലിച്ച ചായം
വിധി മുഴുവനും തട്ടിക്കളഞ്ഞു.
സതതമെൻ മനം നോവിച്ചു മാത്രം
സഹകരിപ്പതുണ്ടിപ്പൊഴും കാലം!
വെറുതെയാണിപ്പരിഭവം-മേലിൽ
ശരി, യൊരിക്കലും ദു:ഖിച്ചിടാ ഞാൻ!
ഹതനെനിക്കതു സാദ്ധ്യമോ?-വീണ്ടു-
മിതളുതിർന്നതാ വീഴുന്നു പൂക്കൾ!
ഇവിടെ യെല്ലാ മിരുട്ടാണു, കഷ്ട-
മെവിടെ, നിത്യതേ! നിൻ രത്നദീപം?
--നിയതിയെങ്കാതിൽ മന്ത്രിപ്പു പേർത്തും:
"നിഖില,മയ്യോ,നിഴലുകൾ മാത്രം!! ...."
ഗീതിക 7
ഓർക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും പുളകമുണ്ടാക്കുന്ന
പൂക്കാലമെന്നുവിളിക്കിലോനിന്നെ ഞാൻ?
തുംഗാനുഭൂതിയിൽമുക്കും മുരളികാ-
സംഗീതമെന്നുവിളിക്കിലോനിന്നെ ഞാൻ?
മാനത്തു മൊട്ടിട്ടുനിന്നു ചിരിക്കുന്ന
മാരിവില്ലെന്നു വിളിക്കിലോനിന്നെ ഞാൻ?-
പോരവയെല്ലാമപൂർണ്ണങ്ങളെങ്ങുനിൻ
ചാരിമ,പാടി;ല്ലനുപമയാണു നീ!
ഇത്രയ്ക്കുലുബ്ധോ നിനക്കസ്സുഷമയി-
ലിത്തിരിപോലുമൊന്നാസ്വദിപ്പിക്കുവാൻ?
ലോഭമില്ലായ്മയാണംബപ്രകൃതി നി-
ന്നാഭയേകുന്നതിൽകാണിച്ചതേമാമലേ!
--ഈലുബ്ധുമൂലമവളൊടും നീടുറ്റ
കാലത്തിനോടും കൃതഘ്നയാകൊല്ലനീ!! ...
ഗീതിക 8
പോയതാണിനിവീണ്ടുമെത്താത്തവിധംവിട്ടു-
പോയതാണാരമ്യമാമുന്മാദോജ്വലരംഗം!
എന്നെന്നുമെൻകാൽച്ചോട്ടിലമർത്തിപ്പിടിക്കാമ-
തെന്ന വിശ്വാസമ്മൂലം ഞാനഹങ്കരിച്ചല്ലോ!
വിമലേ! നീയെൻനേർക്കുകാട്ടിയ വിധേയത്വം
വിഗണിച്ചുഞാൻ വെറും ദാസ്യഭാവത്തെപ്പോലെ!
അധികാരത്താലന്നുകീഴടക്കിഞാൻ നിന്നെ
വിധിയോ തരം നോക്കിക്കാത്തുകാത്തിരിപ്പായി
ഇന്നിതാവിധിയുടെചവിട്ടേറ്റടിതെറ്റി
മണ്ണിൽവീണടിഞ്ഞെന്റെജീവിതമ്പിടയ്ക്കുന്നു.
നിർജ്ജിതനാണാർക്കുമെന്നുള്ളൊരെന്നൗദ്ധത്യത്തെ
മൽജീവരക്തത്തിനാൽ കുങ്കുമം ചാർത്തിപ്പൂ ഞാൻ!
--കനിവിങ്കണ്ണീരിനാലിനിയെന്നപരാധം
കഴിയുംനിനക്കെങ്കിൽകഴുകിക്കളഞ്ഞേയ്ക്കു!! ...
ഗീതിക 9
ജീവിതത്തിൻവനികയെപ്പുൽകി-
പ്പൂവണിയിച്ചോളാണു നീ.
ഗാനരൂപിണി! മോഹിനി! മമ
പ്രാണനുംപ്രാണനാണു നീ.
എന്നിട്ടീവിധമെന്തിനായ്സ്വയ-
മെന്നെവിട്ടുപിരിഞ്ഞു നീ?
ഉണ്ടെനിക്കു നീതന്നൊരാമലർ-
ച്ചെണ്ടുകളൊക്കെയിപ്പൊഴും.
വാടിവാടിക്കരിഞ്ഞുവെങ്കിലും
വാസന നശിച്ചെങ്കിലും,
കാത്തുസൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടവയെല്ലാം
കാഞ്ചന നിധിപോലെ ഞാൻ!
--പാരി,ലോമലേ, നിൻപ്രണയത്തിൻ
സ്മാരകമാണപ്പൂവുകൾ!! ...
ഗീതിക 10
അനുമതി മാത്രംതരികപോകുവാ-
നനുപമേ! വേഗമിവനു നീ!
ഹരിതകാന്തികൾവിതറിവീശിയ
സുരഭിലസ്വപ്നവനികയിൽ
വിരഹഭീതി വിട്ടഴകിൽകൈകോർത്തു
വിഹരിച്ചില്ലേ നാം ചിരകാലം?
ഉലകിതിൽസ്വർഗ്ഗംവിരചിച്ചങ്ങനെ
പുളകംകൊണ്ടില്ലേചിരകാലം?
പലപോതും നമ്മൾ മുഴുകിമുങ്ങീലേ
പരമനിർവ്വാണലഹരിയിൽ?
ഹതവിധിമൂലമ്പിരികിലെന്തു?-നാം
കൃതകൃത്യന്മാരാണവനിയിൽ!
--അതിനാ,ലോമലേ! തടയല്ലേ, തരി-
കനുമതി പോകാനിവനു നീ!
ഗീതിക 11
കമനീയതയാലൊരൽപനേരം
കവിതകാണിച്ചുനീയെന്റെ മുൻപിൽ!
ക്ഷണികമാണെങ്കിലെ ന്താനിമേഷം
പ്രണയപ്രഭാമയമായിരുന്നു.
അതിനുള്ളിലായിരം പൊൻകിനാക്കൾ
കതിർ വീശിവീശിത്തളിർത്തുനിന്നു.
ഉലകിനെപ്പാടേ മറക്കുമാറൊ-
രലഘുപ്രശാന്തി ഞാനുമ്മവച്ചു;
പരശതം ജന്മങ്ങൾ കൊണ്ടുനേടും
പരമപുണ്യം ഞാനനുഭവിച്ചു.
ചരിതാർത്ഥതവന്നൊതുങ്ങി നിന്നെൻ
ചരണങ്ങൾ പുൽകിപ്പരിചരിച്ചു!
--അനഘനിമേഷമേ!ഹാ, നിനക്കൊ-
ന്നിനിയുമെൻചാരത്തു വന്നുകൂടേ? ...
ഗീതിക 12
കണ്ണുപോൽ കരൾക്കാമ്പും കവരാൻ കഴിയുന്ന
വെണ്ണിലാവെന്നോണമെൻ ജീവിതത്തിൽ നീയെത്തി.
തെല്ലിടയ്ക്കുള്ളിൽ കൊടുംതിമിരംനീങ്ങി, പ്രഭാ-
തല്ലജമൊന്നങ്ങെല്ലാംകുളിർക്കൈക്കളിയാടി.
കണ്ടുഞാൻ ശരിയായിട്ടാവെളിച്ചത്തിൽ, തങ്ക-
ച്ചെണ്ടിട്ടുനൃത്തംചെയ്യുമായിരമുൽക്കർഷങ്ങൾ!-
അവയത്തപ്താശ്രുക്കളിറ്റിറ്റുവീഴുംകണ്ണാ-
ലവലോകനംചെയ്കെ പ്പുളകാങ്കിതനായ് ഞാൻ!
ലജ്ജിക്കും നവോഢയെപ്പോലെയെൻ നേരേനോക്കാ-
തുജ്വലാംഗിയാം ഭാഗ്യം നമ്രശീർഷമായ് നിൽപൂ!
എന്റെകാൽപ്പെരുമാറ്റമെങ്ങാനും കേട്ടാൽപക്ഷേ
തന്റേടമറ്റാപ്പാവമങ്ങോടിക്കളഞ്ഞാലോ!
--ദൂരത്തുനിന്നുംകൊണ്ടുനിന്റെ സൗന്ദര്യംകണ്ടു
ചാരിതാർത്ഥ്യത്തിൻ മണിവീണ ഞാൻ മീട്ടിക്കൊള്ളാം!! ...
ഗീതിക 13
ലോകമേ! വെറുംഭിക്ഷുവെപ്പോ,ലെന്നെ-
"പ്പോക,പോക,' യെന്നാട്ടിയോടിച്ചു നീ!
ഒന്നുവിശ്രമിച്ചീടുവാൻകൂടിയും
തന്നതില്ലെനിക്കു നീ സമ്മതം.
ജീവിതത്തിന്തെരുവി, ലവശനാ-
യാവെയിലത്തലഞ്ഞുനടന്നു ഞാൻ!
അന്തിമാരുണനായിരംരശ്മികൾ
ചിന്തിയെന്നെത്തഴുകുന്നവേളയിൽ,
ചന്ദ്രലേഖകിളർന്നെന്റെമേനിയിൽ
ചന്ദനച്ചാറുപൂശുന്നവേളയിൽ,
നീ കുശലംതിരക്കിവരുന്നുവോ
നീതിയില്ലാത്ത നിഷ്ഠൂരലോകമേ?
--പോക,പോകെനിക്കാവശ്യമില്ല, നീ
യേകുവാൻ നീട്ടുമിക്കീർത്തിമുദ്രകൾ!
ഗീതിക 14
സ്വർല്ലോകഹർഷംനുകർന്നു നാം വാണൊരാ-
നല്ലകാലം, നീ മറന്നുപോയോ, സഖീ?
രാവുമ്പകലും കളിയും ചിരിയുമായ്
മേവിയതെല്ലാം മറന്നുപോയോ, സഖീ?
ആവിർഭവിച്ചതൊട്ടത്ഭുതംതോന്നിയോ-
രാവസന്തം, നീ മറന്നുപോയോ, സഖീ?
സല്ലീലമായിരം സ്വപ്നങ്ങൾ കണ്ടൊരാ-
സ്സല്ലാപരംഗം, മറന്നുപോയോ, സഖീ?
അന്നെന്നൊടായിരം പ്രേമശപഥങ്ങൾ
ചൊന്നതെല്ലാം, നീ മറന്നുപോയോ, സഖീ?
സ്വർഗ്ഗലോകത്തും സുലഭമല്ലാത്തൊരാ-
സ്വപ്നോത്സവം, നീ മറന്നുപോയോ, സഖീ?
--ഇല്ല, നീമായ്ക്കിലും മായുന്ന-
ത, ല്ലാലസൽച്ചിത്രമൊന്നുമൊരിക്കലും!! ...
ഗീതിക 15
നമിച്ചുനിന്നെ ഞാൻ തിരിച്ചവേളയിൽ
വമിച്ചു ലോകമൊരസൂയ തൻ വിഷം.
പതിച്ചുമേൽക്കുമേലുയർന്നെരിഞ്ഞിടു-
മതിൻ ചിതയിലെൻ ശിഥില ശാന്തികൾ!
അവ തൻജീർണ്ണിച്ച ശവത്തറയിന്മേ-
ലവഗണിതനായിരിക്കയാണു ഞാൻ!
കടന്നുപോകുന്നു ദിനങ്ങളോരോന്നെൻ
പടിക്കൽക്കൂടിയൊരലസഭാവത്തിൽ.
കരുണയില്ലവയ്ക്കെനിക്കുനൽകുവാ-
നൊരു സമാധാനകണികയെങ്കിലും.
പലപലജോലിത്തിരക്കുകൾമൂലം
പരതന്ത്രന്മാരുമിവന്റെ കൂട്ടുകാർ!
--വിഷാദമഗ്നമാം വിജനതമാത്രം
വിലാപപൂർണ്ണമാം വിവശതമാത്രം!! ....
ഗീതിക 16
സന്തതമീവിധമെൻ മനമോരോരോ
സന്തപ്ത ചിന്തയിൽ നീറിനീറി,
മന്നിന്റെ നിർദ്ദയഭാവംകണ്ടെപ്പൊഴും
കണ്ണിണപേർത്തും നിറഞ്ഞൊഴുകി,
പാഴിലീ നശ്വര നാടകശാലയിൽ
ഞാനുമെൻ രംഗമഭിനയിപ്പൂ!
ഒന്നല്ല, രണ്ടല്ല കാണികളായിരം
മുന്നിലുണ്ടെന്നെത്തുറിച്ചുനോക്കാൻ.
ഇല്ലെനിക്കൊട്ടുമഭിനയപാടവ-
മില്ലൊരുലേശവും ഗാനഭാഗ്യം
നിസ്തുലകാഞ്ചനകല്ലോലിതോജ്വല
വസ്ത്രവിഭൂഷിതഗാത്രനല്ല!
--ഇമ്മട്ടിലാണെങ്കിൽ ഞാനെന്റെഭാഗംപി-
ന്നെങ്ങിനെയൊന്നുകഴിച്ചുകൂട്ടും?
ഗീതിക 17
അനുപദം മണിനൂപുരശിഞ്ജിത-
മനുഗമിക്കുമാറാടിക്കുഴഞ്ഞിദം,
ക്ഷണികമാമൊരു നിർവൃതിതൻ കുളിർ
ത്തണലിലെന്നെ ത്തലോടിയുറക്കുവാൻ
അലസ, മേകയാ, യെങ്ങുപോകുന്നു നീ-
യലഘുസൗന്ദര്യസാരസർവ്വസ്വമേ?-
പ്രണയലോലയായ് സ്വർഗ്ഗലോകത്തുനി-
ന്നണയുമത്ഭുതസ്വപ്നമല്ലല്ലി നീ?
അനഘമാമിപ്രപഞ്ചമതേപടി-
ക്കരഞൊടിക്കുള്ളിലെന്നിലടക്കുവാൻ,
കഴിവെഴുമാറൊളിഞ്ഞുകിടപ്പതാ-
ക്കടമിഴിക്കോണിലേതു ശാകുന്തളം?
--ഹൃദയ പൂർവ്വകം പ്രാർത്ഥിപ്പു ഞാൻ, നിന
ക്കതുലസൗഭാഗ്യദിവ്യാനുഭൂതികൾ!! ....
ഗീതിക 18
ചിന്തകൾ സൗരഭമെമ്പാടും വീശിയോ-
രന്തരീക്ഷത്തിങ്കലങ്ങുമിങ്ങും
പാടിപ്പറക്കുകെൻ ചിത്ത വിഹംഗമേ!
പാടിപ്പറക്കു, നീ, വീതശങ്കം!
കാർമുകിലോരോന്നൊഴിഞ്ഞൊഴിഞ്ഞുജ്വല
വാർമതിലേഖ കിളർന്നുപൊങ്ങി
ശാന്തി,പരിപൂർണ്ണശാന്തി, നിരഘമാം
കാന്തിപ്രസരം പരക്കെ വീശി.
പൊൻ ചിറകേവമൊതുക്കിയിരുന്നിനി-
സ്സന്തപിച്ചൊട്ടും നീ കേണിടേണ്ട.
പാടിപ്പറക്കുകെൻ ചിത്തവിഹംഗമേ!
പാടിപ്പറക്കു നീ, നിർവിശങ്കം!
--നിർഗ്ഗളിച്ചീടട്ടേ, നിന്നിൽനിന്നായിരം
നിസ്തുലരാഗത്തിൻ ഗാനപൂരം!! ....
ഗീതിക 19
മരണമെത്തിയലങ്കരിക്കട്ടെയെൻ
മഹിതശോഭമാം കല്ല്യാണമണ്ഡപം!
വരസമാഗമം കാത്തുകാത്തക്ഷമം
വരണമാലയുമേന്തി വാഴുന്നു ഞാൻ.
കലിതകൗതുകം ഞങ്ങൾ പരസ്പരം
കരപുടംകോർത്തുനിൽക്കുമാരംഗവും;
അമിതരാഗമാർന്നന്യോന്യവിക്ഷണ-
മനുഭവിക്കുമാനന്ദശാന്തിയും,
ഉടലെടുക്കുമാറുണ്ടുപലപ്പൊഴു-
മുലകിൽ മാമക സങ്കൽപവേദിയിൽ!
ഉണരുമാദരാൽ ഞങ്ങൾതൻ ശാശ്വത-
പ്രണയസാന്ദ്രപ്രഭാതാഗമത്തിൽ ഞാൻ!
--ഇരുളിൽ നിന്നിതാമുക്തയാ, യുജ്വല
കിരണധാരയിൽ മുങ്ങുകയായി ഞാൻ!!