330 a കാലകേയവധത്തിൽ ഇന്ദ്രപുത്രനായ അനന കാമിക്കുന്ന ഉവശിക്ക് തന്റെ അഭിനിവേശം അസ്ഥാന ത്തിലാണെന്നുള്ള ബലമായ ശങ്ക ഉദിക്കുന്നു. എന്തെന്നാൽ സ്വതിയുടെ ഭാരസമൂഹത്തിൽ പെട്ട ഒരുവളായ താൻ അജ്ജുനൻ മാതൃപദത്തിനധികാരിണിയാണെന്നുള്ള യാഥാത്ഥ്യം മറച്ചുവയ്ക്കാൻ പാടില്ലാത്തവിധം അത്ര സു ടമായി നില്ക്കുന്ന ഒന്നത്രേ. എങ്കിലും മദനപരവശയും സ്വകാരനാരീഗണനാഗ്രഗണ്യ'യുമായ ആ സുന്ദരിക്കു അതൊന്നും ഗണിക്കാൻ ഭാവമില്ല. കൂടാതെ മദ്ധ്യമ കൗന്തേയൻ പുരുഹൂതബീജോദ്ഭവനാണെന്ന വസ്തുത പോലും അംഗീകരിക്കാൻ അവൾ സന്നദ്ധയുമല്ല. അതി നാൽ വിജയൻ രൂപലാവണ്യത്തെ വണ്ണിച്ചു സഖിയായ ചിത്രലേഖയെ കേൾപ്പിക്കുന്ന ഘട്ടത്തിൽ, പാണ്ഡുപുത്ര നായി മാത്രം അദ്ദേഹം ചൂണ്ടി പറയുന്നു. ഉവ്വശിയുടെ, ഹൃദയാവജ്ജകമായ പ്രസ്തുത പദം താഴെ ഉദ്ധരിക്കുന്നു. പാണ്ഡവൻറെ രൂപം കണ്ടാലാ പുണ്ഡരീകഭവ സൃഷ്ടികൗശലമ ഖണ്ഡമായി വിലസുന്ന വങ്കലതി ശം ഞാൻ പണ്ടു കാമനെ നീലകണ്ഠൻ ദഹിച്ചീടുക മൂലം തണ്ടാർബാണതുല്യനായി നിർമ്മിതനവൻ വിധിയാലും തൊണ്ടിപ്പവിഴമിവ രണ്ടുമധരമ കണ്ടിടുന്നളവിലിൽ പൂണ്ടുബത കൊണ്ടലണികുഴലി കോമളവദനേ അയി സഖി ബത പൂർണ്ണചന്ദ്രനോ പുനര് ജമോ കിമു വദനം em
