൩൦ ഹിതോപദേശഃ।
അപരഞ്ച। അല്പേഛൂൎധൃതിമാൻ പ്രാജ്ഞശ്ഛായേവാനുഗതഃസദാ।
അദിഷ്ടോനവികല്പതേ സരാജവസതൌവസേൽ ॥
കരടകോബ്രൂതേ, കദാചിൽ ത്വാമനവസരപ്രവേശാൽ അവമന്യതേ
സ്വാമീ, സചാഹ
അസ്ത്വേവംതഥാപ്യനുജീവിനാ സ്വാമിസാന്നിധ്യമ
വശ്യംകരണീയം।
യതഃ। ദോഷഭീതോരംഭസ്തൽകാപുരുഷലക്ഷണം ।
കൈരജീൎണ്ണഭയാൽ ഭ്രാതഭോജനം പരിഹീയതേ ॥
പശ്യ । ആസന്നമേവനൃപതിൎഭജതേമനുഷ്യം,
വിദ്യാവിഹീനമകുലീനമസംഗതംവാ।
പ്രായേണഭൂമിപതയഃപ്രമദാലതാശ്ച,
യഃപാൎശ്വതോവസതിതംപരിവേഷ്ടയന്തി॥
കരടകോബ്രൂതേ,അഥതത്രഗത്വാകിംവക്ഷ്യതിഭവാൻ?സആഹ, ശൃണു,
കിമനുരക്താവിരക്തോവാമയിസ്വാമിതിജ്ഞാസ്യാമി। കരടകോബ്രൂതേ,
കിം തൽ ജ്ഞാനലക്ഷണം ? ദമനകോബ്രൂതേശൃണു, ।
ദൂരാദവേക്ഷണംഹാസഃസംപ്രശ്നേചാദരോഭൃശം ।
പരോക്ഷേപിഗുണശ്ലാഘാസ്മരണം പ്രിയവസ്തുഷു ॥
തദേവ। അസേവകേചാനുരക്തിൎദ്ദാനംസപ്രിയഭാഷണം ।
അനുരക്തസ്യചിഹ്നാനിദോഷേപിഗുണസംഗ്രഹഃ ॥
അന്യച്ച। കാലയാപനമാശാനാംവൎദ്ധനം ഫലഖന്ധനം ।
വിരക്തേശ്വരചിഹ്നാനിജാനീയാൻമതിമാൻനരഃ ॥
എതൽ ജ്ഞാത്വായഥാചായംമമായത്തോഭവിഷ്യതിതഥാകരിഷ്യാമി ।
യതഃ । അപായസന്ദൎശനജാംവിപത്തിം ഉപായസന്ദൎശനജാഞ്ചസി
ദ്ധിം
മേധാവിനോ നീതിവിധിപ്രയുക്താംപുരഃസ്ഫരന്തീമിവദൎശയന്തി ॥
കരടകോബ്രൂതേ, തഥാപ്യ പ്രാപ്തേപ്രസ്താവേനവക്തുമൎഹസി ।
യതഃ । അപ്രാപ്തകാലവചനം ബ്രഹസ്പതിരപിബ്രുവൻ ।
പ്രാപ്നുയാൽ ബുധ്യവജ്ഞാനമപമാനഞ്ചശാശ്വതം ।
ദമനകോബ്രൂതേ,മിത്രമാഭൈഷീൎന്നാഹമ പ്രാപ്താവസരംവചനംവദി
ഷ്യാമി ।
യതഃ । ആപദ്യുന്മാൎഗ്ഗഗമനേകാൎയ്യകാലാത്യയേഷുച।
അപൃഷ്ടേനാപിവക്തവ്യംഭൃത്യേനഹിതമിഛതാ ॥
യദിചാപ്രാപ്താവസരേണാപിമയാമന്ത്രോനവക്തവ്യസ്തദാമന്ത്രിത്വമേ
വമമാനുപപന്നം ।
യതഃ । കല്പയതിയേനവൃത്തിംയേനചലോകേപ്രശംസ്യതേസത്ഭിഃ।
സഗുണസ്തേനചഗുണിനാസംരക്ഷ്യഃസംവൎദ്ധനീയശ്ച ॥
തൽഭദ്രാനുജാനീഹിമാംഗഛാമി। കരടകോബ്രൂതേ, ശുഭമസ്തുശിവാസ്തേപ
ന്ഥാനോയഥാഭിലഷിതമനുഷ്ഠീയതാമിതി।
തതോദമനകോവിസ്മിതഇവപിംഗലകസമീപംഗതഃ। അഥദൂരാദേവ
സാദരംരാജാപ്രവേശിതഃ സാഷ്ടാംഗപ്രണിപാതംപ്രണിപത്യോപ
