൧൨ ഹിതോപദേശഃ ।
നോത്തരേണസൎവ്വൈരേകത്രവിസ്രംഭാലാപൈഃസുഖിഭിഃസ്ഥീയതാം ।
യതഃ । നകശ്ചിൽകസ്യചിന്മിത്രംനകശ്ചിൽകന്യചിദ്രിപുഃ ।
വ്യവഹാരേണമത്രാണിജായന്തേരിപവസ്തഥാ ॥
കാകേനോക്തമേവമസ്തു । അഥപ്രാതഃസൎവ്വേയഥാഭിമതദേശംഗതാഃ । ഏ
കദാനിഭൃതംസൃഗാലോബ്രൂതേ സഖേഅസ്മിൻവനൈകദേശേസസ്യ
പൂൎണ്ണക്ഷേത്രമസ്തിതദഹംത്വാന്നീത്വാദൎശയാമി । തഥാകൃതേസതിമൃഗഃ
പ്രത്യഹംതത്രഗത്വാസസ്യംഖാദതി । അഥക്ഷേത്രപതിനാക്ഷേത്രം ദൃ
ഷ്ട്വാപാശോയോജിതഃ । അനന്തരംപുനരാഗതോമൃഗഃപാശൈൎബ്ബദ്ധോ
ചിന്തയ ൽകോമാമിതഃകാലപാശാദിവവ്യാധപാശാൽത്രാതുംസമൎത്ഥോ
മിത്രാദന്യഃ?അനന്തരംജംബുകസ്തത്രാഗര്യഉപസ്ഥിതോ,ചിന്തയൽതാ
വദസ്മാകം കപടപ്രബന്ധേനമനോരഥ സിദ്ധിൎജ്ജാതാ । ഏതസ്യോല്കൃ
ത്യമാനസ്യമാം സാസൃഗ്ലിപ്താനിഅസ്ഥീനിമയാവശ്യം പ്രാപ്തവ്യാനി
താനിബാഹുല്യേനഭോജനാനിഭവിഷ്യന്തി । മൃഗസ്തംദൃഷ്ട്വോല്ലാസിതോ
ബ്രൂതേ,സഖേഛിന്ധിതാവന്മമബന്ധനംസത്വരംത്രായസ്വമാം ।
യതഃ । ആപത്സുമിത്ര ജാനീയാൽയുദ്ധേശൂരമൃണേശുചിം ।
ഭാൎയ്യാംക്ഷീണേഷുവിത്തേഷുവ്യസനേഷുചബാന്ധവാൻ ॥
അപരഞ്ച । ഉത്സവേവ്യസനേചൈവദുൎഭിക്ഷേരാഷ്ട്രവിപ്ലവേ।
രാജദ്വാരേശ്മശാനേചയസ്തിഷ്ഠതിസബാന്ധവഃ ॥
ജംബുകഃ പാശംവിലോക്യമുഹുരചിന്തയൽദൃഢസ്താവദയംബന്ധഃ,
ബ്രൂതേചസഖേസ്നായു നിൎമ്മിതപാശാസ്തദദ്യഭട്ടാരകവാരേകഥമേതാ
ൻ ദന്തൈഃസ്പൃശാമി,മിത്രയദിചിത്തേനാന്യഥ മന്യസേതദാ പ്രഭാതേ
യത്ത്വയാവക്തവ്യംതൽകൎത്തവ്യമിതി । അനന്തരംസകാകഃ പ്രദോഷകാ
ലേമൃഗമനാഗതംഅവലോക്യഇതസ്തതോ,ന്വിഷ്യതഥാവിധം ദൃഷ്ട്വോ
വാചസഖേകിമേതൽ? മൃഗേണോക്തംഅവധീരിതസുഹൃദ്വാക്യന്യഫ
ലമേതൽ ।
തഥാചോക്തം । സുഹൃദാംഹിതകാമാനാംയഃശൃണോതിനഭാഷിതം ।
വിപൽസന്നിഹിതാതസ്യനരഃശത്രുനന്ദനഃ ॥
കാകോബ്രൂതേ,സവഞ്ചകഃ ക്വാസ്തേ,മൃഗേണോക്തം,മന്മാംസാൎത്ഥീതി
ഷ്ഠത്യത്രൈവ । കാകോബ്രൂതേഉക്തമേവമയാപൂൎവ്വം ।
അപരാധോനമേസ്തീതിനൈതൽവിശ്വാസകാരണം ।
വിദ്യതേഹിനൃശംസേഭ്യോഭയംഗുണവതാമപി ॥
ദീപനിൎവ്വാണഗന്ധഞ്ചസുഹൃൽവാക്യമരുന്ധതീം. ।
നജിഘ്രന്തിനശൃണ്വന്തിനപശ്യന്തിഗതായുഷഃ ॥
പരോക്ഷേകാൎയ്യഹന്താര പ്രത്യക്ഷേപ്രിയവാദിനം ।
വൎജ്ജയേൽതാദൃശ മിത്രംവിഷകുംഭംപയോമുഖം ॥
തതഃ കാകോദീൎഗ്ഘംനിശസ്യഅരേവഞ്ചകകിംത്വയാപാപകൎമ്മണാകൃ
തം ।
യതഃ।സംലാപിതാനാംമധുരൈൎവചോഭിൎമ്മിഥ്യോപചാരൈശ്ചവശീകൃ
താനാം । ആശാവതാംശ്രദ്ദധതാഞ്ചലോകേകിമത്ഥിനാം വഞ്ചയി
തവ്യമസ്തി ॥
