മുഖവുര.
ബാലവ്യാകരണം ആറാന്തരം (രണ്ടാം ഫാറം) വരേ ഉപയോഗിച്ചുവരുന്നുണ്ടു.
ഏഴാന്തരത്തിന്നു (മൂന്നാം ഫാറമിനു) അതിൽ ഉപപാദിച്ച വിഷയങ്ങൾ മതി
യാവാതെ വന്നിരിക്കയാൽ വ്യാകരണമിത്രം എന്ന ഈ ചെറിയ പുസ്തകം
ഇപ്പോൾ അച്ചടിച്ചു പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തി കേരളീയവിദ്വജ്ജനങ്ങളുടെ കൃപാവ
ലോകനത്തിനായി സമൎപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
ജീവദ്ഭാഷകളുടെ വ്യാകരണത്തിന്നു സംപൂൎണ്ണത വരാൻ സാധ്യമല്ലെന്നതു
സൎവ്വസമ്മതം തന്നേ. അതുകൊണ്ടു അപരിഹാൎയ്യമായ ന്യൂനതാഭോഷം ഈ
ചെറിയ പുസ്തകത്തിന്നും ഉണ്ടെന്നുള്ള വാസ്തവം ഇവിടെ സമ്മതിച്ചുകൊള്ളുന്നു.
മലയാളത്തിലേ സകലപ്രയോഗങ്ങളെയും ശബ്ദരൂപങ്ങളെയും ഉപപാദി
പ്പാൻ ഇവിടെ ശ്രമിച്ചിട്ടേയില്ല. മദ്ധ്യപാഠശാലകളിൽ പഠിപ്പിക്കേണ
മെന്നു നിയമിക്കപ്പെട്ട വ്യാകരണഭാഗം കഴിയുംവണ്ണം സരളപദങ്ങളെക്കൊണ്ടു
വിസ്പഷ്ടമായി വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഉത്സൎഗ്ഗങ്ങളെ (general rules) മാത്രം പറ
ഞ്ഞു അപവാദങ്ങളെ (exceptions) കഴിയുന്നേടത്തോളം വിട്ടുകളഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
പ്രയോഗങ്ങളിൽ വിഭിന്നമതങ്ങളുള്ള ദിക്കിൽ അഭിപ്രായഭേദങ്ങൾ വിശദ
മായി കാണിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും സ്വസിദ്ധാന്തമെന്തെന്നു പറഞ്ഞിട്ടില്ല. “പ്രയോ
ഗശരണം വൈയാകരണഃ” എന്നു സൎവ്വാദരണീയമായ അഭിപ്രായമവലം
ബിച്ചു ഭൂരിപ്രയോഗങ്ങളെ സാധിപ്പിപ്പാൻ കഴിയുന്ന വിധികളെ മാത്രം
ഇതിൽ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ.
മലയാളം സംശ്ലിഷ്ടദശയിൽ (agglutinative stage) ഉള്ള ഭാഷയാകയാൽ
ഇതിൽ സംശ്ലിഷ്ടസമാസങ്ങൾ അനവധി കാണാനുണ്ടു. ഈ സമാസങ്ങൾ
സംസ്കൃതത്തിലും ഇംഗ്ലീഷിലുമുള്ള സമാസങ്ങളിൽനിന്നു അത്യന്തം വ്യത്യാസ
പ്പെട്ടവയാകുന്നു. ഇവയെ ഒന്നിച്ചുകൂട്ടി, തരം തിരിച്ചു, അൎത്ഥം കല്പിച്ചു. ശാ
സ്ത്രരീതിയിൽ ഉപപാദിക്കുന്നതു വളരെ പ്രയാസമേറിയ പ്രവൃത്തിയാകുന്നു.
ഈവക സമാസങ്ങൾ പ്രായേണ ക്രിയാപദങ്ങൾ ചേൎന്നുണ്ടാകുന്നവയാകയാൽ
ക്രിയാസമാസമെന്ന ഒരു പ്രത്യേകവൎഗ്ഗം ഏൎപ്പെടുത്തി അതിൽ പ്രധാനമായവ
യെ ഇതിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു.
വാക്യവിഭജനം എന്ന ഭാഗം പൂൎവ്വവൈയാകരണന്മാരുടെ രീതിയിൽ
നിന്നു വളരെ ഭേദിച്ചു കാണാം. സൂത്രങ്ങളെക്കൊണ്ടും ഉദാഹരണങ്ങളെക്കൊ
