"സത്യവേദപുസ്തകം/ഇയ്യോബ്/അദ്ധ്യായം 17" എന്ന താളിന്റെ പതിപ്പുകൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം
സത്യവേദപുസ്തകം/ഇയ്യോബ്/അദ്ധ്യായം 17 |
No edit summary |
||
വരി 6: | വരി 6: | ||
{{SVPM Old Testament}} |
{{SVPM Old Testament}} |
||
{{verse|1}} എന്റെ ശ്വാസം ക്ഷയിച്ചു, എന്റെ ആയുസ്സു കെട്ടുപോകുന്നു; ശ്മശാനം എനിക്കായി ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. |
|||
{{verse|2}} എന്റെ അടുക്കെ പരിഹാസമേയുള്ളു; എന്റെ കണ്ണു അവരുടെ വക്കാണം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. |
|||
{{verse|3}} നീ പണയംകൊടുത്തു എനിക്കു ജാമ്യമാകേണമേ; എന്നോടു കയ്യടിപ്പാന് മറ്റാരുള്ളു? |
|||
{{verse|4}} ബുദ്ധി തോന്നാതവണ്ണം നീ അവരുടെ ഹൃദയം അടെച്ചുകളഞ്ഞു; അതുനിമിത്തം നീ അവരെ ഉയര്ത്തുകയില്ല. |
|||
{{verse|5}} ഒരുത്തന് സ്നേഹിതന്മാരെ കവര്ച്ചെക്കായി കാണിച്ചുകൊടുത്താല് അവന്റെ മക്കളുടെ കണ്ണു മങ്ങിപ്പോകും. |
|||
{{verse|6}} അവന് എന്നെ ജനങ്ങള്ക്കു പഴഞ്ചൊല്ലാക്കിത്തീര്ത്തു; ഞാന് മുഖത്തു തുപ്പേലക്കുന്നവനായിത്തീര്ന്നു. |
|||
{{verse|7}} ദുഃഖം ഹേതുവായി എന്റെ കണ്ണു മങ്ങിയിരിക്കുന്നു; എന്റെ അവയവങ്ങള് ഒക്കെയും നിഴല് പോലെ തന്നേ. |
|||
{{verse|8}} നേരുള്ളവര് അതു കണ്ടു ഭ്രമിച്ചുപോകും; നിര്ദ്ദോഷി വഷളന്റെ നേരെ ചൊടിക്കും. |
|||
{{verse|9}} നീതിമാനോ തന്റെ വഴിയെ തുടര്ന്നു നടക്കും; കൈവെടിപ്പുള്ളവന് മേലക്കുമേല് ബലം പ്രാപിക്കും. |
|||
{{verse|10}} എന്നാല് നിങ്ങള് എല്ലാവരും മടങ്ങിവരുവിന് ; ഞാന് നിങ്ങളില് ഒരു ജ്ഞാനിയെയും കാണുന്നില്ല. |
|||
{{verse|11}} എന്റെ നാളുകള് കഴിഞ്ഞുപോയി; എന്റെ ഉദ്ദേശങ്ങള്ക്കു, എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ നിരൂപണങ്ങള്ക്കു ഭംഗംവന്നു. |
|||
{{verse|12}} അവര് രാത്രിയെ പകലാക്കുന്നു; വെളിച്ചം ഇരുട്ടിനെക്കാള് അടുത്തിരിക്കുന്നുപോല്. |
|||
{{verse|13}} ഞാനോ പാതാളത്തെ എന്റെ വീടായി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു; ഇരുട്ടില് ഞാന് എന്റെ കിടക്ക വിരിച്ചിരിക്കുന്നു. |
|||
{{verse|14}} ഞാന് ദ്രവത്വത്തോടു: നീ എന്റെ അപ്പന് എന്നും പുഴുവിനോടു: നീ എന്റെ അമ്മയും സഹോദരിയും എന്നും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. |
|||
{{verse|15}} അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്റെ പ്രത്യാശ എവിടെ? ആര് എന്റെ പ്രത്യാശയെ കാണും? |
|||
{{verse|16}} അതു പാതാളത്തിന്റെ ഔടാമ്പലുകളോളം ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നു; പൊടിയില് ഒരുപോലെ വിശ്രാമം ഉണ്ടാകും. |
|||
15:46, 2 ഓഗസ്റ്റ് 2007-നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന രൂപം
ഇയ്യോബ് അദ്ധ്യായങ്ങൾ |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 |
1 എന്റെ ശ്വാസം ക്ഷയിച്ചു, എന്റെ ആയുസ്സു കെട്ടുപോകുന്നു; ശ്മശാനം എനിക്കായി ഒരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
2 എന്റെ അടുക്കെ പരിഹാസമേയുള്ളു; എന്റെ കണ്ണു അവരുടെ വക്കാണം കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
3 നീ പണയംകൊടുത്തു എനിക്കു ജാമ്യമാകേണമേ; എന്നോടു കയ്യടിപ്പാന് മറ്റാരുള്ളു?
4 ബുദ്ധി തോന്നാതവണ്ണം നീ അവരുടെ ഹൃദയം അടെച്ചുകളഞ്ഞു; അതുനിമിത്തം നീ അവരെ ഉയര്ത്തുകയില്ല.
5 ഒരുത്തന് സ്നേഹിതന്മാരെ കവര്ച്ചെക്കായി കാണിച്ചുകൊടുത്താല് അവന്റെ മക്കളുടെ കണ്ണു മങ്ങിപ്പോകും.
6 അവന് എന്നെ ജനങ്ങള്ക്കു പഴഞ്ചൊല്ലാക്കിത്തീര്ത്തു; ഞാന് മുഖത്തു തുപ്പേലക്കുന്നവനായിത്തീര്ന്നു.
7 ദുഃഖം ഹേതുവായി എന്റെ കണ്ണു മങ്ങിയിരിക്കുന്നു; എന്റെ അവയവങ്ങള് ഒക്കെയും നിഴല് പോലെ തന്നേ.
8 നേരുള്ളവര് അതു കണ്ടു ഭ്രമിച്ചുപോകും; നിര്ദ്ദോഷി വഷളന്റെ നേരെ ചൊടിക്കും.
9 നീതിമാനോ തന്റെ വഴിയെ തുടര്ന്നു നടക്കും; കൈവെടിപ്പുള്ളവന് മേലക്കുമേല് ബലം പ്രാപിക്കും.
10 എന്നാല് നിങ്ങള് എല്ലാവരും മടങ്ങിവരുവിന് ; ഞാന് നിങ്ങളില് ഒരു ജ്ഞാനിയെയും കാണുന്നില്ല.
11 എന്റെ നാളുകള് കഴിഞ്ഞുപോയി; എന്റെ ഉദ്ദേശങ്ങള്ക്കു, എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ നിരൂപണങ്ങള്ക്കു ഭംഗംവന്നു.
12 അവര് രാത്രിയെ പകലാക്കുന്നു; വെളിച്ചം ഇരുട്ടിനെക്കാള് അടുത്തിരിക്കുന്നുപോല്.
13 ഞാനോ പാതാളത്തെ എന്റെ വീടായി പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു; ഇരുട്ടില് ഞാന് എന്റെ കിടക്ക വിരിച്ചിരിക്കുന്നു.
14 ഞാന് ദ്രവത്വത്തോടു: നീ എന്റെ അപ്പന് എന്നും പുഴുവിനോടു: നീ എന്റെ അമ്മയും സഹോദരിയും എന്നും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
15 അങ്ങനെയിരിക്കെ എന്റെ പ്രത്യാശ എവിടെ? ആര് എന്റെ പ്രത്യാശയെ കാണും?
16 അതു പാതാളത്തിന്റെ ഔടാമ്പലുകളോളം ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നു; പൊടിയില് ഒരുപോലെ വിശ്രാമം ഉണ്ടാകും.