ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (ഉത്തരാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 62
← സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 61 | സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം : അദ്ധ്യായം 63 → |
ശ്രീമദ് ഭാഗവതം (മൂലം) / ദശമഃ സ്കന്ധഃ (പൂർവ്വാർദ്ധഃ) (സ്കന്ധം 10 ഉത്തരാർദ്ധം) / അദ്ധ്യായം 62[തിരുത്തുക]
രാജോവാച
ബാണസ്യ തനയാമൂഷാമുപയേമേ യദൂത്തമഃ ।
തത്ര യുദ്ധമഭൂദ്ഘോരം ഹരിശങ്കരയോർമ്മഹത് ।
ഏതത് സർവ്വം മഹായോഗിൻ സമാഖ്യാതും ത്വമർഹസി ॥ 1 ॥
ശ്രീശുക ഉവാച
ബാണഃ പുത്രശതജ്യേഷ്ഠോ ബലേരാസീൻമഹാത്മനഃ ।
യേന വാമനരൂപായ ഹരയേഽദായി മേദിനീ ॥ 2 ॥
തസ്യൌരസഃ സുതോ ബാണഃ ശിവഭക്തിരതഃ സദാ ।
മാന്യോ വദാന്യോ ധീമാംശ്ച സത്യസന്ധോ ദൃഢവ്രതഃ ॥ 3 ॥
ശോണിതാഖ്യേ പുരേ രമ്യേ സ രാജ്യമകരോത്പുരാ ।
തസ്യ ശംഭോഃ പ്രസാദേന കിങ്കരാ ഇവ തേഽമരാഃ ।
സഹസ്രബാഹുർവ്വാദ്യേന താണ്ഡവേഽതോഷയൻമൃഡം ॥ 4 ॥
ഭഗവാൻ സർവ്വഭൂതേശഃ ശരണ്യോ ഭക്തവത്സലഃ ।
വരേണ ഛന്ദയാമാസ സ തം വവ്രേ പുരാധിപം ॥ 5 ॥
സ ഏകദാഽഽഹ ഗിരിശം പാർശ്വസ്ഥം വീര്യദുർമ്മദഃ ।
കിരീടേനാർക്കവർണ്ണേന സംസ്പൃശംസ്തത്പദാംബുജം ॥ 6 ॥
നമസ്യേ ത്വാം മഹാദേവ ലോകാനാം ഗുരുമീശ്വരം ।
പുംസാമപൂർണ്ണകാമാനാം കാമപൂരാമരാങ്ഘ്രിപം ॥ 7 ॥
ദോഃസഹസ്രം ത്വയാ ദത്തം പരം ഭാരായ മേഽഭവത് ।
ത്രിലോക്യാം പ്രതിയോദ്ധാരം ന ലഭേ ത്വദൃതേ സമം ॥ 8 ॥
കണ്ഡൂത്യാ നിഭൃതൈർദ്ദോർഭിർ യുയുത്സുർദ്ദിഗ്ഗജാനഹം ।
ആദ്യായാം ചൂർണ്ണയന്നദ്രീൻ ഭീതാസ്തേഽപി പ്രദുദ്രുവുഃ ॥ 9 ॥
തച്ഛ്രുത്വാ ഭഗവാൻ ക്രുദ്ധഃ കേതുസ്തേ ഭജ്യതേ യദാ ।
ത്വദ്ദർപ്പഘ്നം ഭവേൻമൂഢ സംയുഗം മത്സമേന തേ ॥ 10 ॥
ഇത്യുക്തഃ കുമതിർഹൃഷ്ടഃ സ്വഗൃഹം പ്രാവിശന്നൃപ ।
പ്രതീക്ഷൻ ഗിരിശാദേശം സ്വവീര്യനശനം കുധീഃ ॥ 11 ॥
തസ്യോഷാ നാമ ദുഹിതാ സ്വപ്നേ പ്രാദ്യുമ്നിനാ രതിം ।
കന്യാലഭത കാന്തേന പ്രാഗദൃഷ്ടശ്രുതേന സാ ॥ 12 ॥
സാ തത്ര തമപശ്യന്തീ ക്വാസി കാന്തേതി വാദിനീ ।
സഖീനാം മധ്യ ഉത്തസ്ഥൌ വിഹ്വലാ വ്രീഡിതാ ഭൃശം ॥ 13 ॥
ബാണസ്യ മന്ത്രീ കുംഭാണ്ഡശ്ചിത്രലേഖാ ച തത്സുതാ ।
സഖ്യപൃച്ഛത്സഖീമൂഷാം കൌതൂഹലസമന്വിതാ ॥ 14 ॥
കം ത്വം മൃഗയസേ സുഭ്രൂഃ കീദൃശസ്തേ മനോരഥഃ ।
ഹസ്തഗ്രാഹം ന തേഽദ്യാപി രാജപുത്ര്യുപലക്ഷയേ ॥ 15 ॥
ഊഷോവാച
ദൃഷ്ടഃ കശ്ചിന്നരഃ സ്വപ്നേ ശ്യാമഃ കമലലോചനഃ ।
പീതവാസാ ബൃഹദ്ബാഹുര്യോഷിതാം ഹൃദയംഗമഃ ॥ 16 ॥
തമഹം മൃഗയേ കാന്തം പായയിത്വാധരം മധു ।
ക്വാപി യാതഃ സ്പൃഹയതീം ക്ഷിപ്ത്വാ മാം വൃജിനാർണ്ണവേ ॥ 17 ॥
ചിത്രലേഖോവാച
വ്യസനം തേഽപകർഷാമി ത്രിലോക്യാം യദി ഭാവ്യതേ ।
തമാനേഷ്യേ നരം യസ്തേ മനോഹർത്താ തമാദിശ ॥ 18 ॥
ഇത്യുക്ത്വാ ദേവഗന്ധർവ്വസിദ്ധചാരണപന്നഗാൻ ।
ദൈത്യവിദ്യാധരാൻ യക്ഷാൻ മനുജാംശ്ച യഥാലിഖത് ॥ 19 ॥
മനുജേഷു ച സാ വൃഷ്ണീൻ ശൂരമാനകദുന്ദുഭിം ।
വ്യലിഖദ് രാമകൃഷ്ണൌ ച പ്രദ്യുമ്നം വീക്ഷ്യ ലജ്ജിതാ ॥ 20 ॥
അനിരുദ്ധം വിലിഖിതം വീക്ഷ്യോഷാവാങ്മുഖീ ഹ്രിയാ ।
സോഽസാവസാവിതി പ്രാഹ സ്മയമാനാ മഹീപതേ ॥ 21 ॥
ചിത്രലേഖാ തമാജ്ഞായ പൌത്രം കൃഷ്ണസ്യ യോഗിനീ ।
യയൌ വിഹായസാ രാജൻ ദ്വാരകാം കൃഷ്ണപാലിതാം ॥ 22 ॥
തത്ര സുപ്തം സുപര്യങ്കേ പ്രാദ്യുമ്നിം യോഗമാസ്ഥിതാ ।
ഗൃഹീത്വാ ശോണിതപുരം സഖ്യൈ പ്രിയമദർശയത് ॥ 23 ॥
സാ ച തം സുന്ദരവരം വിലോക്യ മുദിതാനനാ ।
ദുഷ്പ്രേക്ഷ്യേ സ്വഗൃഹേ പുംഭീ രേമേ പ്രാദ്യുമ്നിനാ സമം ॥ 24 ॥
പരാർദ്ധ്യവാസഃ സ്രഗ്ഗന്ധധൂപദീപാസനാദിഭിഃ ।
പാനഭോജനഭക്ഷ്യൈശ്ച വാക്യൈഃ ശുശ്രൂഷയാർച്ചിതഃ ॥ 25 ॥
ഗൂഢഃ കന്യാപുരേ ശശ്വത്പ്രവൃദ്ധസ്നേഹയാ തയാ ।
നാഹർഗ്ഗണാൻ സ ബുബുധേ ഊഷയാപഹൃതേന്ദ്രിയഃ ॥ 26 ॥
താം തഥാ യദുവീരേണ ഭുജ്യമാനാം ഹതവ്രതാം ।
ഹേതുഭിർല്ലക്ഷയാംചക്രുരാപ്രീതാം ദുരവച്ഛദൈഃ ॥ 27 ॥
ഭടാ ആവേദയാംചക്രൂ രാജംസ്തേ ദുഹിതുർവ്വയം ।
വിചേഷ്ടിതം ലക്ഷയാമഃ കന്യായാഃ കുലദൂഷണം ॥ 28 ॥
അനപായിഭിരസ്മാഭിർഗ്ഗുപ്തായാശ്ച ഗൃഹേ പ്രഭോ ।
കന്യായാ ദൂഷണം പുംഭിർദ്ദുഷ്പ്രേക്ഷായാ ന വിദ്മഹേ ॥ 29 ॥
തതഃ പ്രവ്യഥിതോ ബാണോ ദുഹിതുഃ ശ്രുതദൂഷണഃ ।
ത്വരിതഃ കന്യകാഗാരം പ്രാപ്തോഽദ്രാക്ഷീദ്യദൂദ്വഹം ॥ 30 ॥
കാമാത്മജം തം ഭുവനൈകസുന്ദരം
ശ്യാമം പിശംഗാബരമംബുജേക്ഷണം ।
ബൃഹദ്ഭുജം കുണ്ഡലകുന്തലത്വിഷാ
സ്മിതാവലോകേന ച മണ്ഡിതാനനം ॥ 31 ॥
ദീവ്യന്തമക്ഷൈഃ പ്രിയയാഭിനൃമ്ണയാ
തദംഗസംഗസ്തനകുങ്കുമസ്രജം ।
ബാഹ്വോർദ്ദധാനം മധുമല്ലികാശ്രിതാം
തസ്യാഗ്ര ആസീനമവേക്ഷ്യ വിസ്മിതഃ ॥ 32 ॥
സ തം പ്രവിഷ്ടം വൃതമാതതായിഭിർ-
ഭടൈരനീകൈരവലോക്യ മാധവഃ ।
ഉദ്യമ്യ മൌർവ്വം പരിഘം വ്യവസ്ഥിതോ
യഥാന്തകോ ദണ്ഡധരോ ജിഘാംസയാ ॥ 33 ॥
ജിഘൃക്ഷയാ താൻ പരിതഃ പ്രസർപ്പതഃ
ശുനോ യഥാ സൂകരയൂഥപോഹഽനത് ।
തേ ഹന്യമാനാ ഭവനാദ് വിനിർഗ്ഗതാ
നിർഭിന്നമൂർദ്ധോരുഭുജാഃ പ്രദുദ്രുവുഃ ॥ 34 ॥
തം നാഗപാശൈർബ്ബലിനന്ദനോ ബലീ
ഘ്നന്തം സ്വസൈന്യം കുപിതോ ബബന്ധ ഹ ।
ഊഷാ ഭൃശം ശോകവിഷാദവിഹ്വലാ
ബദ്ധം നിശമ്യാശ്രുകലാക്ഷ്യരൌദിഷീത് ॥ 35 ॥