മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം/അധ്യായം147

മഹാഭാരതം മൂലം/ആദിപർവം
രചന:വ്യാസൻ
അധ്യായം 147

1 [വൈ]
     തയോർ ദുഃഖിതയോർ വാക്യം അതിമാത്രം നിശമ്യ തത്
     ഭൃശം ദുഃഖപരീതാംഗീ കന്യാ താവ് അഭ്യഭാഷത
2 കിം ഇദം ഭൃശദുഃഖാർതൗ രോരവീഥോ അനാഥവത്
     മമാപി ശ്രൂയതാം കിം ചിച് ഛ്രുത്വാ ച ക്രിയതാം ക്ഷമം
3 ധർമതോ ഽഹം പരിത്യാജ്യാ യുവയോർ നാത്ര സംശയഃ
     ത്യക്തവ്യാം മാം പരിത്യജ്യ ത്രാതം സർവം മയൈകയാ
4 ഇത്യ് അർഥം ഇഷ്യതേ ഽപത്യം താരയിഷ്യതി മാം ഇതി
     തസ്മിന്ന് ഉപസ്ഥിതേ കാലേ തരതം പ്ലവവൻ മയാ
5 ഇഹ വാ താരയേദ് ദുർഗാദ് ഉത വാ പ്രേത്യ താരയേത്
     സർവഥാ താരയേത് പുത്രഃ പുത്ര ഇത്യ് ഉച്യതേ ബുധൈഃ
6 ആകാങ്ക്ഷന്തേ ച ദൗഹിത്രാൻ അപി നിത്യം പിതാമഹാഃ
     താൻ സ്വയം വൈ പരിത്രാസ്യേ രക്ഷന്തീ ജീവിതം പിതുഃ
7 ഭ്രാതാ ച മമ ബാലോ ഽയം ഗതേ ലോകം അമും ത്വയി
     അചിരേണൈവ കാലേന വിനശ്യേത ന സംശയഃ
8 താതേ ഽപി ഹി ഗതേ സ്വർഗേ വിനഷ്ടേ ച മമാനുജേ
     പിണ്ഡഃ പിതൄണാം വ്യുച്ഛിദ്യേത് തത് തേഷാം അപ്രിയം ഭവേത്
9 പിത്രാ ത്യക്താ തഥാ മാത്രാ ഭ്രാത്രാ ചാഹം അസംശയം
     ദുഃഖാദ് ദുഃഖതരം പ്രാപ്യ മ്രിയേയം അതഥോചിതാ
10 ത്വയി ത്വ് അരോഗേ നിർമുക്തേ മാതാ ഭ്രാതാ ച മേ ശിശുഃ
    സന്താനശ് ചൈവ പിണ്ഡശ് ച പ്രതിഷ്ഠാസ്യത്യ് അസംശയം
11 ആത്മാ പുത്രഃ സഖാ ഭാര്യാ കൃച്ഛ്രം തു ദുഹിതാ കില
    സ കൃച്ഛ്രാൻ മോചയാത്മാനം മാം ച ധർമേണ യോജയ
12 അനാഥാ കൃപണാ ബാലാ യത്ര ക്വ ചന ഗാമിനീ
    ഭവിഷ്യാമി ത്വയാ താത വിഹീനാ കൃപണാ ബത
13 അഥ വാഹം കരിഷ്യാമി കുലസ്യാസ്യ വിമോക്ഷണം
    ഫലസംസ്ഥാ ഭവിഷ്യാമി കൃത്വാ കർമ സുദുഷ്കരം
14 അഥ വാ യാസ്യസേ തത്ര ത്യക്ത്വാ മാം ദ്വിജസത്തമ
    പീഡിതാഹം ഭവിഷ്യാമി തദ് അവേക്ഷസ്വ മാം അപി
15 തദ് അസ്മദർഥം ധർമാർഥം പ്രസവാർഥം ച സത്തമ
    ആത്മാനം പരിരക്ഷസ്വ ത്യക്തവ്യാം മാം ച സന്ത്യജ
16 അവശ്യ കരണീയേ ഽർഥേ മാം ത്വാം കാലോ ഽത്യഗാദ് അയം
    ത്വയാ ദത്തേന തോയേന ഭവിഷ്യന്തി ഹിതം ച മേ
17 കിം ന്വ് അതഃ പരമം ദുഃഖം യദ് വയം സ്വർഗതേ ത്വയി
    യാചമാനാഃ പരാദ് അന്നം പരിധാവേമഹി ശ്വവത്
18 ത്വയി ത്വ് അരോഗേ നിർമുക്തേ ക്ലേശാദ് അസ്മാത് സബാന്ധവേ
    അമൃതേ വസതീ ലോകേ ഭവിഷ്യാമി സുഖാന്വിതാ
19 ഏവം ബഹുവിധം തസ്യാ നിശമ്യ പരിദേവിതം
    പിതാ മാതാ ച സാ ചൈവ കന്യാ പ്രരുരുദുസ് ത്രയഃ
20 തതഃ പ്രരുദിതാൻ സർവാൻ നിശമ്യാഥ സുതസ് തയോഃ
    ഉത്ഫുല്ലനയനോ ബാലഃ കലം അവ്യക്തം അബ്രവീത്
21 മാ രോദീസ് താത മാ മാതർ മാ സ്വസസ് ത്വം ഇതി ബ്രുവൻ
    പ്രഹസന്ന് ഇവ സർവാംസ് താൻ ഏകൈകം സോ ഽപസർപതി
22 തതഃ സ തൃണം ആദായ പ്രഹൃഷ്ടഃ പുനർ അബ്രവീത്
    അനേന തം ഹനിഷ്യാമി രാക്ഷസം പുരുഷാദകം
23 തഥാപി തേഷാം ദുഃഖേന പരീതാനാം നിശമ്യ തത്
    ബാലസ്യ വാക്യം അവ്യക്തം ഹർഷഃ സമഭവൻ മഹാൻ
24 അയം കാല ഇതി ജ്ഞാത്വാ കുന്തീ സമുപസൃത്യ താൻ
    ഗതാസൂൻ അമൃതേനേവ ജീവയന്തീദം അബ്രവീത്