അഞ്ചാമങ്കം ൬൩
തന്നെയിരിക്കുന്നു.
ശൎമ്മിഷ്ഠ--(വിചാരം) ഈശ്വരാ! ഇവനെങ്കിലും ഉചിതബുദ്ധി യായിവരണേ.
ദേവയാനി--(വിചാരം) ഇവൻ അഭീഷ്ടം സാധിപ്പിക്കുമെന്നു തന്നെ തൊന്നുന്നു. എന്നല്ല, ഇവനെക്കാണുകയാൽ ഇതുവരെ ഇവന്റെ അമ്മയെ ദ്രോഹിച്ചു പോന്ന എന്റെ മനസ്സിൽ പശ്ചാത്താപം കൂടി തോന്നുന്നു.
ശൎമ്മിഷ്ഠ--(പുരുവോട്) വലിയമ്മയെക്കണ്ടില്ലേ?
പുരു--(ദേവയാനിയോട്)
എന്തനിഷ്ടമവിടേക്കു നിൎമ്മല-
സ്വാന്തയാം ജനനയിൽ ഭവിക്കിലും
ചിന്തചെയ്യരുതതൊന്നുമിന്നിമേൽ
ശാന്തകോപാഖിലം ക്ഷമിക്കണം. ൧൩
ദേവയാനി-- കഴിഞ്ഞകഥ വിചാരിച്ച് ഉണ്ണിക്കു സുഖക്കേടു തോന്നരുത്. ഇനി നിന്റെ അമ്മയും ഞാനും ഭേദമില്ല. (പുരുവെ പിടിച്ചു മടിയിലിരുത്തുന്നു.)
രാജാവ്--(ദീനസ്വരത്തിൽ) താങ്ങുവിൻ! വീഴുവാൻ പോകുന്നു. (പരിജനം താങ്ങുന്നു)
മന്ത്രി-- ക്ഷീണം നന്നെയുണ്ട്. പള്ളിയറയിലേക്കു എഴുന്നള്ളട്ടെ.
(പരിജനം രാജാവിനെ താങ്ങിക്കൊണ്ടു പോയി)
ദേവയാനി--കുറച്ചുനേരം ഇരുന്നാൽ അപ്പോൾ കിടക്കണം. ഇടെക്കു മോഹാലസ്യവും ഉണ്ട്. അച്ഛനെക്കണ്ടില്ലേ? ഉണ്ണിതന്നെ രക്ഷിക്കണം. ജ്യേഷ്ഠന്മാരാരും ഇതിനുണ്ടായില്ല.
 ഇതിലെ ഉള്ളടക്കത്തിന്റെ സ്കോർ ലഭിക്കുന്നതു് ഈ താൾ ആദ്യം ടൈപ്പു ചെയ്തുതുടങ്ങിയ Mridula എന്ന ഉപയോക്താവിനായിരിക്കും. | |||||
| ഈ താളിന്റെ ഗുണനിലവാരം: (വിശദവിവരങ്ങൾക്കു് ഈ ലേഖനം കാണുക) | |||||
| സങ്കീർണ്ണത | തനിമലയാളം | അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം | ടൈപ്പിങ്ങ് പുരോഗതി | ഫോർമാറ്റിങ്ങ് മികവ് | അക്ഷരശുദ്ധി |
| (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) | (സ്കോർ ഇതുവരെ ചേർത്തിട്ടില്ല) |
