പത്താം അദ്ധ്യായം.
"ഈ കരുണമ്മ എന്തൊക്കയാകുന്നു ചെയ്തുകൂട്ടുന്നതെന്നു എനിക്കു പറവാൻ
വയ്യ. എവിടയോ കിടന്ന ഒരു പെണ്ണിനെ ഇതാ ഇവിടെ വലിച്ചു കൊണ്ടുവ
ന്നു പാൎപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. മകൾ പാടുന്നതിന്നു തക്കവണ്ണം ആടുവാൻ അപ്പനും
ഒരുക്കം തന്നേ."
"ആ പെണ്ണേതാണ്?"
"ഇതിനിടെ മരിച്ചുപോയ ആ തന്തയുടെ പോററുമകളാണത്രെ. മാരി
എന്നോ കുമാരി എന്നോ എന്തോ ഒരു പേരും വിളിക്കുന്നതു കേട്ടു. ആ കിഴ
വനെയും ഇവളെയും ഇത്ര കാലം പോററി. ഇപ്പോൾ കിഴവൻ മരിച്ചപ്പോൾ
ഇവളെ ഇവിടത്തന്നെ കൊണ്ടുവന്നു തണ്ടേറ്റലും കഴിഞ്ഞു. ആ ഇഷ്കോളി
ലേക്കു തന്നെ പറഞ്ഞയക്കാതെ മറ്റുള്ളോൎക്കു അലോസരം വൎദ്ധിപ്പിക്കാൻ ഓ
രോ വഴിനോക്കുകതന്നേ."
"ആരുമില്ലാത്തവളാണെങ്കിൽ അവളെ അങ്ങോട്ടു തന്നെ അയക്കരുതാ
യിരുന്നില്ലേ?"
"അവിടത്തെ പഠിപ്പു ഇവൾക്കു ഏകദേശമൊക്ക തികഞ്ഞിരിക്കുന്നുപോൽ.
മുഴുവനെ തീരുന്നതിനു മുമ്പേ കരുണമ്മ അവളെ ഇങ്ങോട്ടു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു
പോന്നു."
ഈ സംഭാഷണം നടന്നതു ദിനകരൻ എന്നാളുടെ വീട്ടിൻ അടുക്കളയിൽ
വെച്ചു പരിപൂൎണ്ണവും വെപ്പുപണിക്കാരിയും തമ്മിൽ ആയിരുന്നു. തേജോപാ
ലൻ മരിച്ച ശേഷം സുകുമാരി വീണ്ടും അനാഥശാലയിലേക്കു തന്നെ പോയെ
ങ്കിലും ഒരു മാസത്തിനകം ദുഃഖത്താൽ വളരെ ക്ഷീണിച്ചുപോയതുകൊണ്ടു കരു
ണ അവിടത്തെ പുതിയ സായ്വിനെയും മദാമ്മയെയും പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചു
തന്റെ വീട്ടിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോന്നു. അച്ഛന്നു മകൾ പറഞ്ഞതെല്ലാം
