— 65 —
II. The affixes of the past Tense.
207. I. ഇ affix ഭൂതത്തിന്നു ഒന്നാം കുറി - ഇ - എന്നാകു
ന്നു അതു വിശേഷാൽ അബലക്രിയകൾക്കു കൊള്ളും - അതി
ന്നു സ്വരം പരം ആകുമ്പോൾ - യ - എന്നതല്ലാതെ നകാരവും ചെ
രും (ഉ-ം - ചൊല്ലിയേൻ, ചൊല്ലിനേൻ; തിങ്ങിയ, - ന; കരുതിയ, - ന - ചെയ്തീടിനാ
ൽ). ഇകാര ഭൂതം വേണ്ടുന്ന ദിക്കുകൾ നാലു സൂത്രങ്ങളെ കൊ
ണ്ട് അറിയിക്കുന്നു.
208. I, 1. പ്രകൃതിയുടെ വ്യഞ്ജനദ്വിത്വത്തിൽ പിന്നെ ഇ
കാരഭൂതമുള്ള അബല ക്രിയകൾ:
| 1.) തങ്ങു — തങ്ങി മിഞ്ചു — മിഞ്ചി മണ്ടു — മണ്ടി ചിന്തു — ചിന്തി നമ്പു — നമ്പി കലമ്പു — കലമ്പി |
2.) കാച്ചു — കാച്ചി വെട്ടു — വെട്ടി കുത്തു — കുത്തി തുപ്പു — തുപ്പി തുമ്മു — തുമ്മി തെറ്റു — തെറ്റി |
3.) എണ്ണു — എണ്ണി മിന്നു — മിന്നി (എങ്കിലും ഉൺ — ഉണ്ടു തിൻ — തിന്നു എൻ — എന്നു) |
- ള്ളു -ല്ലു - ഈ രണ്ടു ദ്വിത്വങ്ങളെ 210. കാണ്ക.
209. I, 2. ദീൎഘസ്വരത്തിൽ താൻ, രണ്ടു ഹ്രസ്വങ്ങളിൽ താ
ൻ - യ - ര - ലഴങ്ങൾ അല്ലാത്ത വ്യഞ്ജനം പരമാകുമ്പോൾ, ഇഭൂതം
തന്നെ പ്രമാണം.
| 1.) കൂചു — കൂചി ഏശു — ഏശി കൂടു — കൂടി ഓതു — ഓതി മേവു — മേവി ലാവു — ലായി മാറു — മാറി |
2.) അലസു — അലസി ഉരുസു — ഉരുസി മുരുടു — മുരുടി കരുതു — കരുതി മരുവു — മരുവി ചിതറു — ചിതറി |
3.) നാണു — നാണി (എങ്കിലും പൂൺ — പൂണ്ടു കാൺ — കണ്ടു) |
210. I, 3. 1.) തുള്ളു മുതലായ വറ്റിന്നു - ള്ളി - തന്നെ നിയതം
(എങ്കിലും കൊൾ - വിൾ - കൊണ്ടു, വിണ്ടു.)
2.) തല്ലു (വല്ലു) - എന്നതിൽ അല്ലാതെ - ല്ലി - എന്ന ഭൂതം ഇല്ല -
(ചൊല്ലി എന്നു ഒഴികെ ചൊന്നു എന്നും ഉണ്ടു.)
9
