— 51 —
II. The Root affixing മ.
171. സമാസത്തിൽ പലതിന്നും വിശേഷാൽ ഖരം പരമാ
കുമ്പോൾ മ-കൂടെ വരും (165) അതു ഭാവികാലത്തിൻ്റെ രൂപമാ
യും തോന്നുന്നു.
പൈ — പൈങ്കിളി, പൈന്തേൻ, പൈമ്പൊൻ.
കരു — കരിങ്കൽ, കരിമ്പടം
പെരു — പെരിങ്കായം, പെരുന്തല, പെരിമ്പറ
കുറു — കുറുങ്കാടു, കുറുമ്പന
നിടു — നിടുങ്കാലം, നിടുമ്പുര.
നറു — നറുന്തേൻ, നറുമ്പാൽ.
വെറു — വെറുങ്കാൽ, വെറുഞ്ചോറു, വെറുമ്പാട്ടം-
ഇള — ഇളങ്കൂറു, ഇളഞ്ചക്ക, ഇളന്തല, ഇളമ്പാകം
പഴ — പഴഞ്ചോറു, പഴന്തുണി, പഴമ്പിലാവ്
കടു, കൊടു — കടുമ്പകൽ, കൊടുങ്കാറ്റു
അരു, പരു — പരുമ്പുടവ, അരുങ്കള്ളൻ, അരുന്തൊഴില്കൾ (ര. ച.)
III. The Root affixing തു.
172. ചിലതിന്നു സമാസത്തിൽ സ്വരം പരമാകുമ്പോൾ
തു വരും (166)
പചു — പച്ചില.
നിടു, കടു — നിട്ടോട്ടം, നെട്ടൂർ-കട്ടെറുമ്പു
ചിറു, വെറു — ചിറ്റാട, ചിറ്റുള്ളി-വെറ്റില.
പുതു, മുതു — പുത്തരി, പുത്തില്ലം, പുത്തൂർ-മുത്തപ്പൻ
IV. The short Vowel of the Root becoming long.
173. ചിലതിൽ വിശേഷാൽ സ്വരം പരമാകുമ്പോൾ ധാതു
സ്വരം ദീൎഘിച്ചുവരും.
ചെവ് — ചേവടി (അടി).
കരു — കാരകിൽ, കാരീയം-കാൎക്കടൽ, കാർവണ്ടു.
പെരു — പേരാൽ-പേരൊലി-പേർമഴ-മ-ഭാ.
നിടു — നീഴ്ക്കണ്ണാർ-കൃ-ഗാ.
അരു — ആറുയിർ ആരോമൽ.
7*
