൧൩
വിനാവഃ പിതുരാജ്ഞാന്തുതദെകൊനപതെത്ഭുവി
ഏവംവശ്ശിരസാംസൎവ്വെഗണിതാസ്സന്തികുന്തളാഃ
അതൊമാഭൈഷ്ടയൂയംഹിമഹാൎഘാശ്ചടകപ്രജാൽ
ഒരുകാശല്ലൊരണ്ടുകുരികിലിന്റെവിലതന്നെ— പരമപിതാവ്
കൂടാതെഅവഒന്നുംനിലത്തുവീഴുകയില്ലതാനും— നിങ്ങളുടെതലയി
ലെരൊമംഒക്കയുംഎണ്ണപ്പെട്ടുംഇരിക്കുന്നു— അതുകൊണ്ടുപലകുരി
കിലെക്കാളുംവിലയെറിയനിങ്ങൾഭയപ്പെടരുതെ—
പിന്നെമനുഷ്യരെപാപത്തിൽനിന്നുഎടുത്തുകൊൾ്വാൻദൈവംചെ
യ്യുന്നപ്രയത്നത്തെമൂന്നുഉപമകളാൽവൎണ്ണിച്ചപ്രകാരം ചൊല്ലുന്നു—
൧., ശതെമെഷഷുനിഷ്ഠത്സുതദെകംഹാരയെദ്യദി
തദാവഃ കസ്സമന്വെക്ഷ്യന്നെയാഛ്ശെഷാംസ്ത്യ ജന്വനെ
തഞ്ചപ്രാപ്യമുദാസ്കന്ധെചാരൊപ്യാഗത്യബാന്ധവാൻ
ആഹൂയചാഹമൊദദ്ധ്വം മയാപ്രാപ്താവിനാസഹ—
തദ്വൽപാപാൽപാരാവൃത്തിൎഭിന്നസ്യൈകസ്യപാപിനഃ
അഭ്രാന്താനാംസതാംധൎമ്മാൽസ്വൎല്ലൊകെധികഹൎഷ്ഷദാ—
ഒരുത്തന്നുനൂറാടുള്ളതിൽഒന്നുകാണാതെപൊയാൽഒന്നിനെ
അന്വെഷിപ്പാൻശെഷംഒക്കെയുംകാട്ടിൽ വിട്ടുപൊകയില്ലയൊ— ആ
യ്തലഭിച്ചഉടനെതൊളിൽഎടുത്തുസന്തൊഷിച്ചുകൊണ്ടുചെന്നു
ബന്ധുക്കളെവിളിച്ചുഈകാണാതെപൊയആടുകിട്ടുകയാൽകൂ
ടെസന്തൊഷിപ്പിൻഎന്നുപറകയില്ലയൊ— അതുപൊലെഉഴ
ന്നുപൊകാത്ത ൯൯ ധൎമ്മിഷ്ഠന്മാരുടെപുണ്യത്തെക്കാളുംഎകപാ
പിയുടെമനന്തിരിവുതന്നെസ്വൎല്ലൊകത്തിൽഅധികംസന്തൊ
ഷംവരുത്തും—
൨., കാസ്ത്രീവാദശമുദ്രാഢ്യാചെദെകാംഫനുയെത്തദാ
ഗൃഹംസമൃജ്യനന്വിഛ്ശെൽപ്രദീപം പ്രജ്വലസ്യച
ആപ്ത്വാത്വാഹൂദയസാവക്തിസഖീസ്സ പ്രതിവാസിനീഃ
ആനന്ദതമയാസാൎദ്ധംഗതാം മുദ്രാംഹ്യവാപ്നവൻ
തഥൈകസ്യപരാവൃത്തിഃ പാവിനസ്തപ്തചെതസഃ
