താൾ:CiXIV31 qt.pdf/74

അറ 60 അഃ

അഴിച്ചിലുള്ളവൻ, ന്റെ. s. One who passes as a great man by living at a great expense. അഴിഞ്ഞിൽ, ിന്റെ. s. A tree. Alangium hexapetalum; it produces oil. See അങ്കൊലം. അഴിനില, യുടെ. s. 1. Destruction, ruin. 2. impedi- ment, obstruction. അഴിപ്പുര, യുടെ. s. A place of confinement: a prison. അഴിമതി, യുടെ. s. Waste, damage. 2. looseness. 3. ir- regularity. 4. lewdness; unchastity. അഴിമതിക്കാരൻ, ന്റെ. s. 1. A spend-thrift; a pro- digal. 2. a profligate, one who is wanton. അഴിമതിയാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To spoil, to damage, to waste. 2. to squander. 3. to destroy by sub- verting. അഴിമുഖം, ത്തിന്റെ. s. 1. A sea-port; an opening in- to the sea, or place where the sea and river meet. 2. sea weed. അഴിയം, ത്തിന്റെ. s. 1. A garden, a compound. 2. the site of a habitation. അഴിയായ്മ, യുടെ. s. Incorruption: freedom from de- cay or degeneration. അഴിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. n. 1. To become loose. 2. to be destroyed, to perish, to decay, to be transcient; to pass away. 3. to be expended. അഴിവ, ിന്റെ. s. 1. Ruin, decay, destruction. 2. ex- penditure. അഴുകൽ, ിന്റെ. s. Putrefaction, rottenness, decay. അഴുകുന്ന, കി, വാൻ. v. n. To rot, to putrefy, to be putrefied. അഴുക്ക, ിന്റെ. s. Filthiness, dirtiness, foulness; filth, dirt, nastiness. 2. corruption, pollution. അഴുക്കാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To become or be dirty, filthy or foul. 2. to be polluted, corrupted. അഴുക്കാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. To dirty, to make foul. 2. to pollute. അറ, യുടെ. s. 1. A small room in a house; a closet. 2. a division in a drawer; a partition in a box. 3. a trea- sury, or place to keep articles in. അറക്കുന്നു, ൎത്തു, പ്പാൻ. v. a. 1. To cut, to saw. 2. to reap. അറത്തുകൊല്ലുന്നു. To butcher, to kill. അറപ്പ, ിന്റെ. s. 1. The act of cutting, sawing. 2. reap- ing. അറപ്പുകാരൻ, ന്റെ. s. A cutter; a sawyer; a reaper. അറപ്പുര, യുടെ. s. 1. A granary, or treasury. 2. a chamb- er or closet.

അറപ്പുവാൾ, ളിന്റെ. s. A saw; a sickle. അറം, ത്തിന്റെ. s. Ruin, destruction. അറയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to beat hard. അറിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. To beat hard, to thrash; to wash clothes by beating hard. അറവാതിൽ, ിന്റെ. s. The door of a closet or private room. അറവി, യുടെ. s. Arabia. അറവിക്കാരൻ. An Arabi- an. അറിമുഖം, ത്തിന്റെ. s. Acquaintance. അറിയിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. 1. To make known, to communicate; to acquaint; to inform. 2. to explain, to teach or preach. 3. to reveal, to expose, to declare. അറിയാതെ ചെയ്യുന്നു. To do unknowingly, or to commit a fault unintentionally. അറിയുന്നു, ഞ്ഞു, വാൻ. v. a. 1. To know, to under- stand, to comprehend. 2. to be acquainted with. 3. to possess a previous knowledge of. അറിവ, ിന്റെ. s. 1. Knowledge, understanding. 2. ac- quaintance with. 3. information. അറിയിപ്പ, ിന്റെ. s. 1. Revelation, declaration. 2. in- formation. അറിയിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. c. To cause to make known, or acquaint. അറിവില്ലായ്മ, യുടെ. s. Ignorance. അറിവുകാരൻ, ന്റെ. s. One who is skilful or know- ing. അറുക്കുന്നു, ത്തു, പ്പാൻ. v. a. To cut; to cut off, to cut in pieces. 2. to kill. 3. to saw timber. അറുന്നു, റ്റു, വാൻ. v. n. To be cut or broken, to be cut asunder; to end. അറുനൂറ. adj. Six hundred. അറുപത, adj. Numeral, sixty. അറുപ്പ, ിന്റെ. s. The act of cutting, sawing, reaping. അറുപ്പ, ിന്റെ. s. A cutter, a sawyer; a reaper. അറുപ്പുവാൾ, ളിന്റെ. s. A saw; a sickle. അറെക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To abominate; to detest; to abhor. അറെപ്പ, ിന്റെ. s. Abomination; detestation; hatred. അറ്റം, ത്തിന്റെ. s. The end of any thing; the end, conclusion; extremity. അറ്റംപറ്റിക്കുന്നു. To bring to an end. അറ്റംപറ്റുന്നു. To arrive, or reach at the end ; to abutt; to border upon. അഃ. interj. Ah! denoting, surprize.