വാറ്റുന്നു, റ്റി, വാൻ. v. a. 1. To strain, to pour off,
to decant. 2. to distil.
വി, A Sanscrit particle, prefixed to words of that language
and implying, 1. Certainty, ascertainment. 2. separation,
disjunction. 3. aversion, repugnance. 4. impatience,
intolerance. 5. variety, difference. 6. cause, motive. 7.
motion, progress. 8. privation. It generally corresponds
to the English adjuncts a, ex, dis, in, un, &c., and is
frequently an expletive.
വി, യുടെ. s. A bird in general. പക്ഷി.
വികങ്കതം, ത്തിന്റെ. s. The name of a small tree.
വൈയങ്കത.
വികചം. adj. Blown, opened, expanded, spread, as a
flower, &c. വിടൎന്ന.
വികടക്കാരൻ, ന്റെ. s. An opposer, a perverse, ob-
stinate, wicked, malicious, or ill-tempered person ; a
disturber; a meddler.
വികടൻ, ന്റെ. s. An opposer, a perverse, obstinate,
wicked, malicious or ill-tempered person, a disturber.
വികടമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To be contrary,
perverse. 2. to disagree with the health.
വികടമാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v.a. To pervert, to throw
obstacles in the way, to frustrate.
വികടം, ത്തിന്റെ. s. 1. A malicious obstacle, or impe-
diment. 2. a contradiction. 3. disagreement, disunion.
4. opposition, perverseness; contrariness. adj. 1. Large.
great. 2. formidable, frightful, terrific. 3. contrary,
perverse. 4. changing in form or appearance.
വികടസരസ്വതി, യുടെ. s. One who speaks perversely,
one who speaks ill or blameably.
വികടിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v.a. 1. To throw impedi-
ments in one's way, to frustrate. 2. to contradict, to
oppose, to thwart. 3. to disturb.
വികടിപ്പ, ിന്റെ. s. See വികടം.
വികഥനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Irony, ironical or unmerit-
ed praise. 2. praise. 3. egotistical boasting.
വികമ്പിതം, &c. adj. 1. Trembling, tremulous, agitated.
ചഞ്ചലമുള്ള. 2. palpitating, heaving.
വികരം, ത്തിന്റെ. s. Sickness, disease. വ്യാധി.
വികരുണൻ, ന്റെ. s. An unmerciful, unfeeling man,
one destitute of compassion or tenderness.
വികൎത്തനൻ, ന്റെ. s. 1. The sun. ആദിത്യൻ. 2.
a son who has usurped his father's kingdom. പിതാവി
ന്റെ രാജ്യത്തെ അപഹരിച്ചവൻ.
വികൎഷണം, ത്തിന്റെ. s. Pulling, drawing, attrac-
tion. വലിക്കുക.
|
വികലം. adj. 1. Defective, imperfect. ഊനമുള്ള. 2.
decayed, impaired, withered, waned. 3. confused, con-
founded, agitated. ചഞ്ചലപ്പെട്ട.
വികലാംഗൻ, ന്റെ. s. A cripple, one who is deformed
or maimed. അംഗഹീനൻ.
വികല്പം, ത്തിന്റെ. s. 1. Error, ignorance, mistake. തെ
റ്റ. 2. alternative, option. 3. doubt, indecision. സംശ
യം. 4. change. മാറ്റം.
വികല്പിതം. adj. 1. Optional, admitting of two uses. 2.
doubtful, undecided. സംശയമുള്ള.
വികസ, യുടെ. s. Bengal madder, Rubia manjith. മ
ഞ്ചട്ടി.
വികസിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. 1. To blow, open, or
expand, as a flower. വിടരുന്നു. 2. to be spread abroad.
വികസിതം. adj. 1. Blown, as a flower, budded, opened,
expanded. വിടൎന്ന. 2. spread abroad.
വികസ്വരം, ത്തിന്റെ, &c. adj. Opening, expanding. വിടരുന്ന.
വികാരം, ത്തിന്റെ. s. 1. Change, transmutation, trans-
formation, alteration, or deviation from the natural state.
2. sickness, disease, change from a state of health. 3.
emotion, sensibility, passion, feeling, transition from the
natural or quiescent condition of the soul. 4. ugliness,
deformity. adj. 1. Ugly, deformed. 2. unnatural.
വികാരി, യുടെ. 1. The thirty-third year in the Hindu
cycle of sixty. 2. a Bicar of a church, an adopted phrase.
വികാശനം, ത്തിന്റെ. s. 1. Opening, expanding,
blowing. വിടൎച്ച. 2. appearance, display. 3. loneliness.
വികാശം, ത്തിന്റെ. s. 1. Display, manifestation, open
or splendid appearance. 2. opening, expanding. 3. bud-
ding, blowing, as a flower. വിടൎച്ച. 4. solitude, lonel-
iness, privacy. 5. pleasure, enjoyment. സുഖാനുഭവം.
6. ether, heaven. ആകാശം.
വികാസം, ത്തിന്റെ. s. Expanding display, expansion,
opening, budding, blowing. വിടൎച്ച.
വികാസി. adj. Expanding, opening, blowing, budding.
വികിരം, ത്തിന്റെ. s. 1. A bird in general. പക്ഷി.
2. scattering.
വികീരണം, ത്തിന്റെ. s. 1. Gigantic swallow-wort,
Asclepias gigantea. എരിക്ക. 2. scattering, spreading
about or abroad. വിതറൽ.
വികുൎവ്വാണം, ത്തിന്റെ, &c. adj. Joyful, cheerful, happy. സ
ന്തൊഷമുള്ള.
വികൃതൻ, ന്റെ. s. 1. One who is sick, diseased. രൊഗി.
2. one who entertains a feeling of disgust, aversion, &c.
വികൃതം, ത്തിന്റെ. s. Disgust, aversion. രുചികെട.
adj. 1. Entertaining a feeling of disgust, averse, estrang-
|
