അസ്വാ 57 അഹ
| അസ്ത്രജീവൻ, ന്റെ. s. A soldier, a warrior; an archer.
അസ്ത്രജ്ഞൻ, ന്റെ. s. One skilled in archery, or war. അസ്ത്രം, ത്തിന്റെ. s. An arrow, a missile weapon. അ അസ്ത്രമാൎജ്ജൻ, ന്റെ. s. An armourer, a sword or അസ്ത്രശാല, യുടെ. s. Armoury, or arsenal. അസ്ത്രാഭ്യാസം, ത്തിന്റെ. s. Exercise of arms. അസ്ത്രീ, യുടെ. s. 1. One skilled in archery. ആയുധാ അസ്ഥി, യുടെ. s. A bone. അസ്ഥിപാത്രം, An urn. അസ്ഥികൂടം, ത്തിന്റെ. s. A skeleton. അസ്ഥിഭൂഷണൻ, ന്റെ. s. SIVA. അസ്ഥിരത, യുടെ. s. Inconstancy; unsteadiness; want അസ്ഥിരം, &c. adj. 1. Inconstant, unsteady, trembling, അസ്ഥിസ്രാവം, ന്റെ. s. Gonorrhea, considered as അസ്പഷ്ടം. adj. Indistinct, obscure. പ്രകാശമില്ലാ അസ്ഫുടവാൿ, ിന്റെ. s. Lisping, speaking indistinctly. അസ്പൃശി, യുടെ. s. A sort of prickly nightshade. Sola- അസ്മാദി, യുടെ. s. Our tribe, our class. അസ്മാദിക്കാരൻ, ന്റെ. s. One of our tribe or class. അസ്രപൻ, ന്റെ. s. A Rācshasa. രാക്ഷസൻ. അസ്രപാ, യുടെ. s. A leech. അട്ട. അസ്രം, ത്തിന്റെ. s. 1. Blood. 000. 2. a tear. ക അസ്രു, വിന്റെ. s. A tear. കണ്ണുനീർ. അസ്യാ, യുടെ. s. Sitting. ഇരിപ്പ. അസ്വച്ശന്ദൻ, ന്റെ. s. 1. One who is docile. 2. de- അസ്വപ്നന്മാർ, രുടെ. s. plu. The gods or deities. ദെ അസ്വരൻ, ന്റെ. s. One who has a bad or croaking അസ്വാതന്ത്ര്യം, &c. adj. Dependant on or subject to |
അസ്വാധ്യായൻ, ന്റെ. s. One who has not read the Vedas. വെദം പഠിക്കാത്തവൻ. അസ്വാധീനത, യുടെ. s. 1. Dependency, subjection to അസ്വാധീനം, &c. adj. Dependant on or subject to. അസ്വാസ്ഥ്യം, &c. adj. Unhealthy, sickly, weak. അഹം. A Sanscrit. per. pron. I. ഞാൻ. അഹമഹമിക, യുടെ. s. 1. Great self-conceit, egotism. അഹങ്കരിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. n. To be proud, arro- അഹങ്കാരം, ത്തിന്റെ. s. Pride, arrogance, haughti- അഹങ്കാരശീലൻ, ന്റെ. s. One who is proud, vain, അഹങ്കാരി, യുടെ. s. A proud, vain, haughty, arrogant, അഹങ്കൃതി, യുടെ. s. Pride, arrogance; haughtiness, self- അഹന്ത, യുടെ. s. Selfishness. അഹങ്കാരം. അഹംപൂൎവം. adj. Conceited, vaunting, emulating. അഹംപൂൎവിക, യുടെ. s. 1. Emulative onset, the run- അഹംബുദ്ധി, യുടെ. s. Egotism, self-conceit. അഹ അഹംഭാവം, ത്തിന്റെ. s. Self-conceit, egotism, vani- അഹംഭാവി, യുടെ. s. One who is self-conceited, vain, അഹമ്മതി, യുടെ. s. Self-conceit; self-love; spiritual അഹംയു. adj. Proud; vain; arrogant. അഹംഭാവി. അഹരഹഃ ind. Daily. ദിവസം തൊറും. അഹൎഗ്ഗണം, ത്തിന്റെ. s. A month. മാസം. അഹൎപ്പതി, യുടെ. s. The sun. ആദിത്യൻ. അഹൎമ്മുഖം, ത്തിന്റെ. s. Morning, dawn. ഉഷസ്സ. അഹൎനിശം. Day and night. പകലും രാവും. അഹസ്സ, ിന്റെ. s. Day. പകൽ. അഹസ്പതി, യുടെ. s. The sun. ആദിത്യൻ. അഹസ്പതി, യുടെ. s. The sun. ആദിത്യൻ. അഹഹ. ind. A particle or interjection, as ah! aha! &c. |
I
