അമാ 37 അമൃ
| അമരൌഘം, ത്തിന്റെ. s. A multitude of deities.
അമൎക്കുന്നു, ൎത്തു, വാൻ. v. a. 1. To quiet, to calm, to അമൎച്ച. s. 1. Quietness, tranquillity. 2. equanimity, pre- അമൎച്ചയില്ലാത്ത. adj. Headstrong; violent, ungovern- അമൎത്തുന്നു, ൎത്തി, വാൻ. v. a. See അമൎക്കുന്നു. അമൎത്യത്വം, ത്തിന്റെ. s. 1. Immortality. 2. divinity, അമൎത്യൻ, ന്റെ. s. An immortal, a deity. ദെവൻ. അമൎത്യവൈരി, യുടെ. s. An enemy to the deities. അമൎപ്പ, ിന്റെ. s. See അമൎച്ച. അമൎയ്യാദ. s. Disrespect; incivility; dishonour; rudeness. അമൎഷണൻ, ന്റെ. s. One who is passionate, wrath- അമൎഷണം, ത്തിന്റെ. s. See the following. കൊപം. അമൎഷം, ത്തിന്റെ. s. Passion; anger; rage; wrath. അമലൻ, ന്റെ. s. One who is pure; clean; innocent. അമല, യുടെ. s. 1. Emblic myrobalan, Phyllanthus em- അമലം, &c. adj. Pure; clear ; limpid, white. s. Talc. അമളി, യുടെ. s. A tumult, a stir, an uproar. 2. commo- അമളിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To be troubled, to be അമളിപ്പിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To trouble, to vex, അമാ. ind. 1. With, together with. കൂടെ. 2. near. s. 1. The അമാത്യത്വം, ത്തിന്റെ. s. Ministry, office, counsellor- അമാത്യൻ, ന്റെ. s. A minister; a counsellor; a cour- അമാനനം, ത്തിന്റെ. s. Disrespect; abuse. നിന്ദ. അമാനം, ത്തിന്റെ. s. A deposit, a pledge. അമാനം അമാനുഷം, &c. adj. Supernatural; beyond the power അമാന്തക്കാരൻ, ന്റെ. s. A disorderly person. അമാന്തം, ത്തിന്റെ. s. 1. Confusion; disorder, tumult. |
അമാന്തമാകുന്നു, യി, വാൻ. v. n. 1. To be in confu- sion, disorder. 2. to be confused or perplexed. അമാന്തമാക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To put in con- അമാംസൻ, ന്റെ. s. One who is very feeble or thin; അമാൎഗ്ഗക്കാരൻ, ന്റെ. s. An irreligious person; one അമാൎഗ്ഗം, ത്തിന്റെ. s. Irreligion; impiety; dissipation; അമാൎഗ്ഗസ്ഥൻ, ന്റെ. s. One who is destitute of reli- അമാവാസ്യ, യുടെ. s. The day of the new moon. അമിക്കയറ, റ്റിന്റെ. s. The tie of the yoke of a അമിക്കുന്നു, ച്ചു, പ്പാൻ. v. a. To fasten the tie of the അമിതം. adj. Immoderate; boundless; exorbitant; su- അമിത്രം, ത്തിന്റെ. s. Enmity. ശത്രുത. അമിത്രാന്തകൻ, ന്റെ. s. A conqueror. ജയിക്കുന്ന അമിഴ്തുന്നു, ഴ്ത്തി, വാൻ. v. a. 1. To sink a thing. 2. to അമീത്ത, ിന്റെ. s. Eating. അമീത്ത കഴിക്കുന്നു. അമുക്കൽ, ലിന്റെ. s. 1. The act of pressing, pressing അമുക്കുന്നു, ക്കി, വാൻ. v. a. 1. To press; to press down; അമുക്കുരം, ത്തിന്റെ. s. A plant. Physalis flexuosa, അമുത്ര. ind. In the next life. പരലൊകത്തിൽ. അമൂൎത്തം, &c. adj. Unsubstantial, immaterial. അശരീരി. അമൂല്യം, &c. adj. Invaluable. വിലമതിച്ചു കൂടാത്തത. അമൃണാളം. s. The root of a fragrant grass used in India അമൃത, യുടെ. s. Nectar, or ambrosia. അമൃതകിരണൻ, ന്റെ. s. The moon. ചന്ദ്രൻ. അമൃതചെയ്യുന്നു, യ്തു, വാൻ. v. a. To eat; a respect- അമൃതം, ത്തിന്റെ. s. 1. The imaginary food of the gods; |
