താൾ:CiXIV31 qt.pdf/394

ദുഷ്ഷ 380 ദുഃഖ

ദുഷ്ടത,യുടെ. s. 1. Wickedness, villany; depravity, ma- lignity. 2. wantonness, obscenity. 3. vice, evil, badness ; vileness, lowness. 4. savageness, ferocity, cruelty. 5. im- probity. ദുഷ്ടനിഗ്രഹം,ത്തിന്റെ. s. 1. The destruction of the wicked. 2. punishing the wicked. ദുഷ്ടൻ,ന്റെ. s. 1. A wicked man, a villain. 2. one who is low, vile, depraved, bad, vicious, fierce, a savage. ദുഷ്ടം, &c. adj. 1. Wicked, vile, low. 2. bad, ill, depra- ved, vicious, evil. ദൊഷമുള്ള. 3. weak, impotent. ദുഷ്ടാ,യുടെ. s. A wicked woman, a harlot. ദുഷ്ഠു. ind. 1. Ill, badly. 2. improperly, incorrectly. ചീ ത്തയായി. ദുഷ്പത്രം,ത്തിന്റെ. 6. A perfume, Chór. കാട്ടുകച്ചൊ ലം. ദുഷ്പാത്രം, adj. Wicked, unworthy, undeserving. ദുഷ്പുത്രൻ,ന്റെ, s. A wicked son. ദുഷ്പുത്രി,യുടെ. s. A wicked daughter. ദുഷ്പൂരം. adj. Inaccessible, impervious. കടപ്പാൻ പ്ര യാസമുള്ള. ദുഷ്പ്രജ,യുടെ. s. A deformed child. ദുഷ്പ്രതിജ്ഞ,യുടെ. s. A wicked vow, a wicked pro- testation, a curse. ദുഷ്പ്രധൎഷിണീ,യുടെ. s. The egg-plant, Brinjal, So- lanum molugugena. ചെറുവഴുതിന. ദുഷ്പ്രഭു,വിന്റെ.s. A wicked prince. ദുഷ്പ്രയത്നം,ത്തിന്റെ. s. 1. Vain or useless labour. 2. maliciousness, intention of malice to another. 3. disap- pointment, failure. ദുഷ്പ്രയത്നം ചെയ്യുന്നു. 1. To la- bour in vain. 2. to endeavour or try to injure another. ദുഷ്പ്രയൊഗം,ത്തിന്റെ. s. 1. Enchantment, sorcery. 2. evil exertion or effort. ദുഷ്പ്രയൊഗം ചെയ്യുന്നു, To use enchantment. ദുഷ്പ്രവൃത്തി,യുടെ. s. Evil-doing, wickedness. ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരൻ,ന്റെ. s. An evil-doer, a wicked man. ദുഷ്പ്രാപം. adj. 1. Difficult of access or approach, inac- cessible. ദുൎഗ്ഗമം. 2. unattainable, difficult of attainment. ദുഷ്പ്രാഭവക്കാരൻ,ന്റെ.s. An ostentatious or vain person, a boaster. ദുഷ്പ്രാഭവം,ത്തിന്റെ. s. 1. Ostentation, ambitious dis- play. 2. pride, arrogance, haughtiness. 3. boasting, va- nity. ദുഷ്പ്രെക്ഷ്യം, &c. adj. Not to be looked at. നൊക്കികൂ ടാത്ത. ദുഷ്ഷമം. ind. Improperly, unseasonably, unfitly, an in-

terjection of reproach or menace as, fie, shame. നിന്ദ്യം . ദുസ്തരം, &c. adj. Difficult of Being crossed or passed over. കടപ്പാൻ വഹിയാത്ത. ദുസ്തൎക്കക്കാരൻ,ന്റെ. s. A perverse disputer, litigi- ous, quarrelsome person. ദുസ്തൎക്കം,ത്തിന്റെ. s. Perverse disputing, unreason- ableness. ദുസ്തൎക്കം പറയുന്നു, To dispute perversely or unreasonably, to be quarrelsome. ദുസ്ഥം, &c. adj. 1. Poor, ill conditioned, badly situated. 2. ignorant, unwise. 3. suffering pain or affliction, dis- tressed, unhappy. ദുസ്ഥിതി,യുടെ. s. 1. Unsteadiness, instability. 2. un- happiness, ill fortune or condition. ദുസ്പൎശ,യുടെ. s. 1. A. plant, a prickly sort of night- shade; Solanum melongena. ചുണ്ട. 2. a kind of nettle. കൊടിത്തൂവ. ദുസ്പൎശം. adj. Difficult or unfit to the touched. s. A plant, - a kind of nettle, Hedysarum alhagi. കൊടിത്തൂവ. ദുസ്വപ്നം,ത്തിന്റെ. s. An inauspicious or unfortu- nate dream, ദുസ്വഭാവം,ത്തിന്റെ. s. A bad-disposition, ill-tem- per, ill-behaviour. ചീത്തശീലം. ദുസ്വഭാവി,യുടെ. s. One who is ill-behaved, an ill- disposed person. ചീത്തശീലമുള്ളവൻ. ദുസ്വാദ,ിന്റെ. s. 1. A bad taste. ചീത്തസ്വാദ. 2. disrelish. ദുസ഻. ind. Hardly, with difficulty, not easily, badly. ദുർ. ദുസ്സമം. adj. Improper, unreasonable, a term of reproach. ദുഷ്ഷമം. ദുസ്സംഗം,ത്തിന്റെ. s. Keeping bad company. ദുൎജ നച്ചെൎച്ച. ദുസ്സഹം. adj. Insufferable, hardly to be borne. സഹി പ്പാൻ കഴിയാത്ത. ദുസ്സാദ്ധ്യം. adj. Difficult, arduous, not easily accom- plished. പ്രയാസപ്പെട്ടു സാധിക്കുന്ന. ദുസ്സാമൎത്ഥ്യം,ത്തിന്റെ. s. 1. Misdemeanor, ill-behavi- our. 2. imprudence, indiscretion. 3. awkwardness. ദു സ്സാമൎത്ഥ്യം കാട്ടുന്നു, To shew ill-behaviour, indiscre- tion or awkwardness. ദുഃഖകരം. adj. Sorrowful, painful, afflictive, causing grief, sharp. ദുഃഖത്തെ ഉണ്ടാക്കുന്ന. ദുഃഖകണ്ഠാരം,ത്തിന്റെ. s. A tune. ഒരു രാഗം. ദുഃഖകാലം,ത്തിന്റെ. s. A time or season of sorrow grief, distress, &c. ദുഃഖദൊഹ്യ,യുടെ. s. A cow difficult to the milked. കറപ്പാൻ പ്രയാസമുള്ള പശു.