൯൬ സംഭവം
ത്വംഗുരുവിനുകാരുണ്യമുള്ളവരിൽ ശ്രെഷ്ഠത്വംമുകുന്ദനും സ്പൎശനവ
സ്തുക്കളിൽശ്രെഷ്ഠത്വംതനയനും സ്പൎശനസുഖമനുഭവിക്ക ഭവാനി
പ്പൊൾസുതന്റെമൂദ്ധാവിങ്കൽഘ്രാണിച്ചുമനുജന്മാർപ്രതിവന്ദിച്ചീ
ടുന്നുനൃപതിശിഖാമണെജാതകൎമ്മത്തിങ്കലെവെദമന്ത്രവുംതവ ചെ
തസിപാഠമെല്ലൊമൂഢനല്ലെല്ലൊഭവാൻ മൃഗയാവിവശനായാശ്രമ
ത്തിങ്കൽവന്നുസുഖമെപരിഗ്രഹിച്ചീലയൊമുന്നംഭവാൻ ഉൎവ്വശീപൂ
ൎവ്വചിത്തിസഹജന്യയുംപിന്നെദിവ്യയാംമെനകയുംവിശ്വാചിഘൃതാ
ചിയുംഅപ്സരസ്ത്രീകളിൽവെച്ചിവർകളറുവരുമത്ഭുതാംഗികളതിൽ ബ്ര
ഹ്മജമെനകാതാൻഅമ്മയായതുമിനിക്കെന്നതുധരിക്കെണം ബ്രഹ്മ
നന്ദനൻ ശകുന്തൽസുതൻകുചനാഭൻതത്സൂതനെല്ലൊഗാഥി തത്സുത
ൻവിശ്വാമിത്രൻ തത്സുതയല്ലൊ ഞാനുംപൃത്ഥ്വീശതിലകമെഇങ്ങി
നെശകുന്തളാചൊന്നവാക്കുകളെല്ലാ മെങ്ങിനെപറയുന്നുകാലമൊ
പൊരായെല്ലൊഅങ്ങിനെപൊകതെല്ലാംദുഷ്പന്തനാകപിന്നെ മംഗലാ
ഗാത്രി തന്നൊടീവണ്ണമുരചെയ്തുധാൎഷ്ട്യ മെത്രയുംപാരമുണ്ടുനാരികൾ
ക്കെന്നുകെട്ടുകെളിയെയുള്ളുകണ്ടിട്ടില്ലെവംമുന്നം കുലടയായനീവന്നെ
ന്നൊടുകുലീനയെന്നലസാലാപം ചെയ്തതഖിലമലമലംസുവണ്ണമണി
മുക്താഭരണവസ്ത്രാദികളുവന്നുതരുവൻഞാൻനിനക്കുവെണ്ടുവൊളം
പിന്നെനീനിനക്കൊത്തദിക്കിനുപൊയ്ക്കൊള്ളെണം നിന്നിനികാ
ലംകളഞ്ഞീടായ്കവെറുതെനീ പാൎത്ഥിവസഭയിങ്കൽനാണംകൂടാതെനി
ന്നീവാൎത്തകളിവചൊന്നതൊൎത്തുഞാൻപൊറുത്തീടാം വാമമാരെന്ന
ല്ലയൊമാനിനീമാരെച്ചൊല്ലൂകാമതല്പരമാരായുണ്ടായീനാരീ ജനം മി
ക്കതും പരവശരാരെന്നുമറിയെണംഉൾക്കാമ്പും ക്രൊധംകൊണ്ടുചഞ്ച
ലമായിട്ടുള്ളൂ സത്യവുംപറയുമാറില്ലവരൊരുനാളുംമിത്ഥ്യാപവാദംകണ്വ
നുണ്ടാക്കിച്ചമക്കെവന്ധകീയെല്ലൊ തവജനനീമെനകയും സ
ന്തതി നിൎമ്മാല്യത്തെകണക്കെയുപെക്ഷിച്ചാൾകൊകിലനാരിപൊലെ
നീപരഭൃതയെല്ലൊപൊകവൈകാതനി ന്നെകാണ്കയിലിച്ശയില്ലഭൊ
ഗലൊലുപയായപുംശ്ചലിനിയ്യെന്നെല്ലാംരാഗഹീനതയൊടെരാജാ
വുപറഞ്ഞപ്പൊൾസുന്ദരീശകുന്തളാപിന്നയുമുരചെയ്താൾനിന്ദാവാണി
കൾകെട്ടുമന്ദാക്ഷഭാരത്തൊടും കടുകിന്മണിമാത്രമുള്ളൊരുപരദൊഷമു
ടനെകാണുന്നുനീനിന്നുടെദൊഷംപിന്നെ കണ്ടാലുംഗജമാത്രം കാ
ണുന്നീലെതുമതപണ്ഡിതന്മാൎക്കുപൊലുമുള്ളൊരുശീലമെത്രെ നിന്നു
ടെ ജന്മത്തെക്കാൾശ്രെഷ്ഠമെന്നുടജന്മംമന്നിടത്തിങ്കലെന്നീനിനക്കു
ചരിക്കാമൊമന്നവഭൂവിങ്കലുമന്തരീക്ഷത്തിങ്കലും ഭെദമെന്നിയെ
ചരിച്ചീടാമിന്നിനിക്കെടൊഭെദവും നമ്മിലെത്ര പാരമുണ്ടൊൎക്കുന്തോ