താൾ:Bhasha champukkal 1942.pdf/423

വിക്കിഗ്രന്ഥശാല സംരംഭത്തിൽ നിന്ന്
ഈ താളിൽ തെറ്റുതിരുത്തൽ വായന ഉണ്ടായിട്ടില്ല

ഭാഷാചമ്പുക്കൾ

ലില്ലെന്നുള്ളതു് അനുഭവവേദ്യമല്ലേ ? കുഞ്ചന്റെ കാലമായ പത്താം ശതകം പൂർവാർദ്ധത്തിൽ മണിപ്രാവളവിദ്യ കവികളെ വിട്ടു വളരെ ദൂരം അകന്നുകഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നാണ് ഇതിൽനിന്ന് അനുമാനിക്കേണ്ടതു്. അല്ലെങ്കിൽ പുനത്തിന്റെയും മഴങ്ഗലത്തിന്റെയും സമശീർനാകുവാൻ അന്യഥാ അർഹത്തമനായ ആ മഹാകവിമുദ്ധന്യനു് ഈ പരിതാപകരമായ പരാജയം എങ്ങനെ പറ്റി?

ദൌർഭാഗ്യമഞ്ജരി.

മണിപ്രവാളകവിതയെ പ്രകടമായി പരിഹസിക്കുന്ന ഒരു ഏകാങ്കനാടകമാണു് ദൌർഭാഗ്യ മഞ്ജരി. രാമപാണിവാദപ്രണീതമെന്നു പുറത്തെഴുതീട്ടുള്ളതും മൂന്നു ഹാസ്യകൃതികളടങ്ങീട്ടുള്ളതുമായ ഒരു താളിയോല ഗ്രന്ഥം ഈയിടയ്ക്കു കണ്ടുകിട്ടീട്ടുണ്ട്. ആ കൃതികളിൽ രണ്ടെണ്ണം സംസ്കൃതവും ഒന്നു ഭാഷയുമാകുന്നു. ഭാഷാ കൃതിയാണു് ദൌർഭാഗ്യമഞ്ജരി. അതിന്റെ ആരംഭമത്രേ അടിയിൽ ചേർക്കുന്നതു്.

നാന്ത്യന്തേ തതഃ പ്രവിശ്യതി സൂത്രധാരഃ.
സൂത്ര (പരിക്രമ്യ സപ്രശ്രയമഞ്ജലിം ബധ്വാ
[അണിയറാ-

മവലോക്യ)-ആർയ്യേ, ഇതസ്താവൽ.
(പ്രവിശ്യ) നടീ-ഞാനിയഹ്മി.
സൂത്ര-ആര്യേ നമ്മുടെ നാട്യപ്രയോഗം കാൺകയി-
ലാഗ്രഹണീ പരിഷദേഷാ.
എങ്കിൽ തുടങ്ങ്യതാം."

412










ഈ താൾ വിക്കിഗ്രന്ഥശാല ഡിജിറ്റൈസേഷൻ മത്സരം 2014-ന്റെ ഭാഗമായി സ്കൂൾ ഐടി ക്ലബ്ബിലെ വിദ്യാർഥികൾ നിർമ്മിച്ചതാണ്.

"https://ml.wikisource.org/w/index.php?title=താൾ:Bhasha_champukkal_1942.pdf/423&oldid=156288" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്