— 15 —
(ii) ഉച്ചാരണത്തിന്നു മൂന്നുമാത്രാസമയം വേണ്ടിവരുന്ന സ്വരങ്ങളെ പ്ലുത
ങ്ങളെന്നു പറയുമെങ്കിലും അവയെ കാണിപ്പാനായിട്ടു എഴുത്തിൽ അടയാളമി
ല്ലായ്കയാൽ ഇവിടെ പ്ലുതങ്ങളെ എടുത്തിട്ടില്ല.
1. ഹ്രസ്വങ്ങൾ: അ, ഇ, ഉ, ഋ, ഌ, എ, ഒ.
2. ദീൎഘങ്ങൾ: ആ, ഈ, ഊ, ൠ, ൡ, ഏ, ഐ, ഓ, ഔ
(iii) ഌകാരം സംസ്കൃതത്തിലെ കൢപ് ധാതുവിൽ മാത്രം ഉണ്ടു. ആ ധാതു
വിൽ നിന്നുണ്ടായ കൢപ്തം, കൢപ്തി എന്ന പദങ്ങളെ മലയാളത്തിൽ ക്ലപ്തം, ക്ലപ്തി
എന്നും ക്ലിപ്തം, ക്ലിപ്തി എന്നും തെറ്റായി എഴുതിവരുന്നുണ്ടു.
(iv) ൡദീൎഘത്തിന്നു സംസ്ത്രത്തിലുംകൂടി പ്രയോഗമില്ല. അതുകൊണ്ടു അ
തിനെ ഉപേക്ഷിച്ചുകളയുന്നതു നല്ലതു.
(v) എ, ഒ എന്ന ഹ്രസ്വങ്ങൾക്കു സംസ്കൃതത്തിൽ പ്രയോഗമില്ലായ്കയാൽ
സംസ്കൃതപദങ്ങളിലെ ഏ, ഓ എന്ന സ്വരങ്ങളെ ദീൎഘങ്ങളെക്കൊണ്ടുതന്നേ എഴു
തേണം.
(vi) സംസ്കൃതവ്യാകരണത്തിൽ വ്യഞ്ജനത്തെ ഉച്ചരിപ്പാനുള്ള സമയം അര
മാത്രയെന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
21. ശരീരാംഗങ്ങളിൽ ഏതിന്റെ സഹായത്തോടു കൂടി
വൎണ്ണം ഉച്ചരിക്കുന്നുവോ ആ അംഗം ആ വൎണ്ണത്തിന്റെ
സ്ഥാനം ആകുന്നു. കണ്ഠം (തൊണ്ട), താലു (അണ്ണാക്കു),
മൂൎദ്ധാവു (മേൽത്തൊണ്ട), ദന്തങ്ങൾ (പല്ലകൾ), ഓഷ്ഠ
ങ്ങൾ (ചുണ്ടുകൾ), നാസിക (മുക്കു), ജിഹ്വ (നാവു)
ഇവ വൎണ്ണങ്ങളുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ ആകുന്നു.
22. (i) ജിഹ്വാമൂലവും (നാവിന്റെ ആരംഭവും) കണ്ഠവും വൎണ്ണങ്ങളെ
ഉച്ചരിക്കുമ്പോൾ അടുത്തുവരുന്നുവെങ്കിൽ ആ വൎണ്ണങ്ങൾ കണ്ഠ്യങ്ങൾ ആകുന്നു.
അ, ആ, കവൎഗ്ഗം, ഹ , വിസ്സൎഗ്ഗം ഇവ കണ്ഠ്യങ്ങൾ ആകുന്നു.
(ii) ജിഹ്വാഗ്രം (നാവിന്റെ അറ്റം) താലുവിനോടു അടുത്തുച്ചരിക്കു
മ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന വൎണ്ണങ്ങൾ താലവ്യങ്ങൾ ആകുന്നു. ഇ, ഈ, ചവ
ൎഗ്ഗം, യ, ശ, ഇവ താലവ്യങ്ങൾ ആകുന്നു.
