“ഞങ്ങൾ സിനിമക്കു പോയതാ. ഇന്നു സിനിമക്കു പോകും വന്നേക്കണമെന്നു ഞാൻ കഴിഞ്ഞയാഴ്ച പറഞ്ഞിരുന്നതല്ലെ?”
“ഓ, ഞാൻ മറന്നുപോയി. ക്ഷമിക്കണം”
“എന്തിനാണിവിടെ നിൽക്കുന്നതു്? നമുക്കു വീട്ടിലേക്കു പോകാം.”
“ഇനി എന്തു ദൂരമുണ്ടു”
“അതാ ആ റ്റേണിംഗിൽ കാണുന്നതാണു”.
കുറച്ചകലെ കൈചൂണ്ടിക്കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു. അവളുടെ കൈ അപ്പോഴും എന്റെ തോളിൽ നിന്നെടുത്തിരുന്നില്ല. ഒരു വലിയ ഇരുമ്പുകട്ടപോലെയാണെനിക്കു തോന്നുന്നതു്.
“ശരി പോകാം” ഞാനറിയിച്ചു.
അവൾ കയ്യെടുത്തു. ഞങ്ങൾ സാവധാനം നടന്നു. . . . . എന്തോ ഒത്തിരി കാര്യങ്ങൾ എന്നോടു ചോദിക്കുവാനുള്ള തിടുക്കമുണ്ടവൾക്ക്....
“എങ്ങിനെയാണിവിടെ വന്നതു്. രാജു, നേരു പറയണം”.
“ഞാൻ ശാന്തയുടെ വിട്ടിലേക്കു വരികയല്ലായിരുന്നോ?”
“അതു നുണ”
“ആകട്ടെ പറഞ്ഞാൽ വല്ലവരോടും പറയുമോ”
“എല്ലാവരോടും പറയും.”
“ആരോടും പറയുകയില്ലെന്നാണയിടാമോ? എങ്കിൽ പറയാം”
“ങ്ങ് ഊ ഹും.”
“ഒത്തിരികാര്യമുണ്ടു്....വീട്ടിൽ ചെന്നു കഴിഞ്ഞു പറയാം. എന്താ പോരെ?”
