സാദ്ധ്യമല്ലെന്നുറച്ചു് ഞാൻ അനിൽ സ്റ്റുഡിയോവിൽ നിന്നും ഒരു ക്യാമറായും വാങ്ങി മാനേജരുടെ ഫയലും വായ്പയെടുത്തു. ഏറ്റവും നല്ലതും ആഷൎണീയവുമായ വസ്ത്രങ്ങളും ധരിച്ചാണു് പോയതു്.
ഒരു നീണ്ട ബസ്സുയാത്രക്കു ശേഷം ഞാൻ ഉദ്ദിഷ്ടസ്ഥാനത്തെത്തി. പ്രതീക്ഷകളുടെ ഒരു നിറകുടം എന്റെ മുമ്പിൽ തെളിഞ്ഞുവന്നു. എന്റെ ആത്മാവിനോടു് അജ്ഞാതമായ എന്തോ പറ്റിച്ചേൎന്നപോലെത്തെ അനുഭവം.
എന്റെ ലിസാ! എനിക്കവളെക്കാണാം. പ്രേമപൂർവ്വം കെട്ടിപ്പുണരാം. ഹൃദയവേദനയോടെ പ്രേമസാമ്രാജ്യത്തിലെ പേടിസ്വപ്നങ്ങൾ കണ്ടു് കാലം കടത്തിവിട്ടു അവൾക്കു ജീവിതത്തിനും സഫലതയാൎന്നതാകുന്നു.
വാഹനങ്ങൾ തിക്കും തിരക്കും സൂക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് നീങ്ങുന്ന ഒരു പട്ടണമാണിതു്. ഇതിന്റെ പ്രാന്തദേശത്താണു ലീസാ താമസിക്കുന്നതെന്നെനിക്കറിയാം. പക്ഷെ...! “ഏയ് റിക്ഷാ” ഞാൻ അകലെക്കൂടി കടന്നു പോയ ഒരു റിക്ഷാക്കാരനെ കൈകൊട്ടിവിളിച്ചു.
അയാൾ ഒരു മങ്ങിയ പുഞ്ചിരി തൂകിക്കൊണ്ട് റിക്ഷായുമായിവന്നു.
“കയറു സാറെ” അയാളഭ്യർത്ഥിച്ചു.
“നില്ക്കണം. ഒന്നു ചോദിക്കട്ടെ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഉം?”
“സിനിമാനടി മിസു് ലീസായുടെ വീടറിയുമോ?”
“അതാണോ? സാറു കേറിക്കോ-ഇവ്ടടുത്താ.”
ഞാൻ കയറിയിരുന്നു. ഇരുപ്പു. സുഖമാണെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിനൊരു വല്ലായ്മ. ജീവിക്കുവാൻ വേണ്ടി
